Τα παιχνίδια της Εθνικής Κύπρου με Ρωσία (0-6) και Σλοβενία (αύριο) απέκτησε διαδικαστικό χαρακτήρα. Αντιθέτως, τα παιχνίδια της Εθνικής Ελπίδων με την Πορτογαλία (0-1 χθες, την Τρίτη το άλλο) είχαν μεγάλη βαθμολογική σημασία.
Πριν από τη χθεσινή ήττα από την πρωτοπόρο Χώρα του Βάσκο ντα Γκάμα, η απόστασή μας ήταν δύο βαθμοί. Πλέον με την ήττα η διαφορά αυξήθηκε στους πέντε. Για την ομάδα μας λοιπόν ήταν πολύ σημαντικό το παιχνίδι και με ενδεχόμενη νίκη θα δικαιούμασταν να ελπίζουμε.
Απέναντι μάλιστα σε ποδοσφαιριστές που αξίζουν εκατομμύρια, θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας με ό,τι καλύτερο διαθέτουμε σε ποδοσφαιριστές κάτω των 21 ετών. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Ανδρόνικο Κακουλλή, Μαρίνο Τζιωνή και Λοΐζο Λοΐζου. Αντιθέτως, επιλέξαμε να τους πάρουμε στην κλήση για τα ματς της Ανδρών, που δεν διεκδικεί κάτι στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με άλλα λόγια, αφήσαμε τον γάμο και πήγαμε για πουρνάρια.
Ο Λοΐζου έμεινε Κύπρο τελικά λόγω οξείας αμυγδαλίτιδας, ωστόσο οι κλήσεις έγιναν από προηγουμένως. Αλήθεια, όμως, με την τριάδα της Ομόνοιας δεν θα ανέβαινε επίπεδο η ομάδα των Ελπίδων μας σε ένα τόσο δύσκολο ματς κόντρα στους Ίβηρες; Ποδοσφαιριστές που σε πολλές περιπτώσεις σηκώνουν στους ώμους τους την πρωταθλήτρια Κύπρου, οι οποίοι έχουν την εμπειρία και τον αέρα των μεγάλων παιχνιδιών, θα ήταν πολύτιμοι στα χέρια του Γιάννη Οκκά.
Τι θα γινόταν εάν αγωνίζονταν την περασμένη Παρασκευή στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», έστω και οι δύο που ήταν υγιείς; Δεν θα το μάθουμε ποτέ…