Η ιστορία της Ατλέτικο Μαδρίτης άλλαξε σαν σήμερα, πέντε χρόνια πριν. Ο Ντιέγκο Σιμεόνεστις 23 Δεκεμβρίου 2011, άφηνε τη Ρασίνγκ κι επέστρεφε από την Αργεντινή στην Ευρώπη, για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία στην αγαπημένη του Ατλέτικο Μαδρίτης, αντικαθιστώντας τον Γκρεγκόριο Μανθάνο, γινόταν ο 13ος προπονητής στην ιστορία της και ο δεύτερος Αργεντινός, μετά τον θρυλικό Ελένιο Ερέρα (1949-53).
Μια ημέρα πριν η Ατλέτικο έμενε εκτός Κυπέλλου Ισπανίας από την Αλμπαθέτε (ομάδα Γ’ κατηγορίας εκείνη τη σεζόν) , η κρίση βάθαινε και η ομάδα χρειαζόταν ένα ηλεκτροσόκ. Και ο Σιμεόνε, βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ την περίοδο 1995-96, αποδείχθηκε η καλύτερη επιλογή.
Το εκρηκτικό ταμπεραμέντο και το πάθος του, ημέρα με την ημέρα μεταμόρφωσε την ομάδα και οι πρώτοι καρποί της δουλειάς του, δεν άργησαν να έρθουν. Τον Μάιο του 2012 η Ατλέτικο νικούσε την Μπιλμπάο του Μαρσέλο Μπιέλσα στο Βουκουρέστι 3-0 και κατακτούσε το Europa League.
Δώδεκα μήνες αργότερα, η Ατλέτικο σήκωνε το τρόπαιο του Κυπέλλου, μέσα στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» απέναντι στη μισητή συμπολίτισσα Ρεάλ, 2-1. Εκείνο το καλοκαίρι, ήταν η περίοδος και των μεγάλων αλλαγών. Ο Ρανταμέλ Φαλκάο πήγαινε στη Μονακό έναντι 60 εκατ. ευρώ και Νταβίντ Βίγια, με ελεύθερη μεταγραφή, φορούσε τη φανέλα της Μπαρτσελόνα.
Πολλοί πίστεψαν ότι τα κενά που άφηναν, δεν θα μπορούσαν να αναπληρωθούν. Ομως ο Σιμεόνε είχε μεταλαμπαδεύσει το πνεύμα μαχητή, που είχε ως παίκτης, δημιουργώντας ένα σύνολο που θαύμασε ο ποδοσφαιρικός πλανήτης.
Η περίοδος 2013-14 γράφτηκε με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία της Ατλέτικο, όταν κατέκτησε τον τίτλο στην Primera Division. Μετά τον Ελένιο Ερέρα (1950, 1951), ένας άλλος Αργεντινός τεχνικός, ο Ντιέγκο Σιμεόνε, οδηγούσε την Ατλέτικο στον τίτλο του πρωταθλήματος.
Παράλληλα, ο Σιμεόνε, γινόταν μόλις ο δεύτερος, μετά τον Λουίς Αραγονές, που γινόταν πρωταθλητής με την ομάδα της Μαδρίτης, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής. Ο τίτλος «σφραγίστηκε» μέσα στη Βαρκελώνη, απέναντι στην Μπαρτσελόνα, σε ένα παιχνίδι που είχε χαρακτήρα τελικού, με τον Ντιέγκο Γκοδίν με κεφαλιά να ισοφαρίζει στο τελικό, 1-1, «σφραγίζοντας» και τον τίτλο. Η Ατλέτικο είχε μπει για τα καλά στο κλαμπ των κορυφαίων ομάδων της «γηραιάς» ηπείρου, με τη σφραγίδα του Σιμεόνε. Από τότε μέχρι σήμερα έφθασε δύο φορές στον τελικό του Champions League, αλλά και στις δύο δεν τα κατάφερε απέναντι στη Ρεάλ.
Στην πρώτη περίπτωση, στις 25/5/2014, στη Λισαβόνα, έφθασε μια φάση μακριά από το όνειρο. Ο Γκοδίν, ξανά με κεφαλιά είχε δώσει το προβάδισμα στο 36΄’, η Ατλέτικο κρατούσε την κούπα μέχρι το 90+3′, όταν ο Σέρχιο Ράμος, με τον ίδιο τρόπο έστελνε τον τελικό στην παράταση. Εκεί ήρθε η ψυχολογική και σωματικά κατάρρευση, με τη «βασίλισσα» να κυριαρχεί με 4-1. Αυτή την ήττα, ο Ντιέγκο Σιμεόνε την κουβαλούσε μέσα του και έψαχνε την ευκαιρία για ρεβάνς. Η ευκαιρία ήρθε στον τελικό της περασμένης σεζόν, στο «Σαν Σίρο» του Μιλάνου, αλλά πάλι το ποτήρι ήταν πικρό.
Η Ρεάλ προηγήθηκε με τον Σέρχιο Ράμος στο 15′, ο Καράσκο έφερε την ισοφάριση στο 79′, με τον τελικό να οδηγείται στα πέναλτι: Οι παίκτες της Ρεάλ ήταν αλάνθαστοι, ο Χουανφράν, δεν τα κατάφερε στο 4ο πέναλτι για την Ατλέτικο και ο τρίτος τελικός της ομάδας στην ιστορία του συλλόγου (ο πρώτος ήταν το 1974) δεν έφερνε το πολυπόθητο τρόπαιο.
Η Ατλέτικο στο τρέχων πρωτάθλημα είναι στην 6η θέση, εννέα βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Ρεάλ, έχει προκριθεί στους «16» του Champions League και θα αντιμετωπίσει την Μπάγερ Λεβερκούζεν, φαίνεται να μη βρίσκεται στην αγωνιστική κατάσταση των προηγούμενων ρεκόρ, αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν θα τα παρατήσει.
Η Ατλέτικο επί ημερών Σιμεόνε
Primera Division
2011-12 5η
2012-13 3η
2013-14 1η
2014-15 3η
2015-16 3η
Κύπελλο Ισπανίας
2012-13 Νικήτρια
2013-14 Ημιτελικός
2014-15 Προημιτελικά
2015-16 Προημιτελικά
Champions League
2013-14 Φιναλίστ
2014-15 Προημιτελικά
2015-15 Φιναλίστ
Europa League
2011-12 Nικήτρια
Eυρωπαϊκό Σούπερ Καπ
2012-13 Νικήτρια
2014-14 Νικήτρια
Ισπανικό Σούπερ Καπ
2014 Νικήτρια