Μια σφαιρική ματιά στην πορεία της Ομόνοιας στις τρεις τελευταίες σεζόν μαρτυρά πως οι πράσινοι σώζουν την παρτίδα στο τέλος. Οι δύο διαδοχικές κατακτήσεις του κυπέλλου, το 2022 και το 2023, χάρισαν ευρωπαϊκό εισιτήριο στο «τριφύλλι» και… χρύσωσαν το χάπι της αποτυχημένης πορείας στο πρωτάθλημα.
Κακά τα ψέματα, μία ομάδα με την ιστορία (και τον προϋπολογισμό επί ημερών Σταύρου Παπασταύρου) της Ομόνοιας αρχίζει με πρώτο στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Επομένως, η αδυναμία διεκδίκησής του αποτελεί διπλή αποτυχία.
Την τρέχουσα σεζόν οι πράσινοι «μεταμορφώθηκαν» προς το καλύτερο με τον ερχομό του Γιάννη Αναστασίου. Πραγματοποιούν πορεία πρωταθλητισμού στα πλέι οφ και έφθασαν στο σημείο να ελπίζουν μαθηματικά στην κατάκτηση του τίτλου, τρεις στροφές πριν το τέλος.
Ο Ελλαδίτης τεχνικός σουλούπωσε για τα καλά το «τριφύλλι», αναγέννησε ποδοσφαιριστές και οδήγησε την ομάδα στον τελικό κυπέλλου. Στις 18 Μαΐου η Ομόνοια έχει την ευκαιρία (με εξασφαλισμένη ήδη την ευρωπαϊκή συμμετοχή) να διεκδικήσει μόλις για δεύτερη φορά στην ιστορία τρίτο σερί κύπελλο.
Όμως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο «Ηλίας Πούλλος» επιβάλλεται να αποφύγουν το επαναλαμβανόμενο λάθος της προηγούμενης διετίας. Δεν πρέπει να κρύψουν τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του ρόστερ κάτω από το χαλί και να πέσουν στην ίδια… παγίδα. Στο Γέρι υπάρχει μία πολύ ισχυρή βάση ποδοσφαιριστών, όμως χρειάζεται ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση για να επιστρέψει στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου.