ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Αυτοί που γνώριζαν πράγματα και καταστάσεις, εννοείται πως η χθεσινή διακοπή της συνεργασίας του ΑΠΟΕΛ με τον Τιμούρ Κετσπάγια (κοινή συναινέσει) δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία.
Ο Γεωργιανός προπονητής, μετά από 237 μέρες στον πάγκο του συλλόγου αποχώρησε χθες καταγράφοντας σε 43 αγώνες σε Κύπρο και Ευρώπη (31 ματς πρωταθλήματος, 6 κυπέλλου, 6 στο Γιουρόπα Λιγκ) 27 νίκες, 7 ισοπαλίες και 9 ήττες.
Στην πιο κρίσιμη καμπή των υποχρεώσεων είπε «αντίο», αφήνοντας την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας και μάλιστα με διαφορά τεσσάρων βαθμών από την ΑΕΚ, τέσσερις μόλις στροφές πριν από το φινάλε του πρωταθλήματος.
Και για να λάβει ένα τόσο μεγάλο ρίσκο η διοίκηση, κάτι που παρεμπιπτόντως έπραξε και πέρυσι δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος του μαραθωνίου με τον Τόρστεν Φινκ, λογικά πάει να πει πως υπήρχαν σοβαροί λόγοι.
Με αυτό, ασφαλώς, δεν διαγράφονται τα όσα προσέφερε στον ΑΠΟΕΛ ο Κετσπάγια, οι επιτυχημένες μετεγγραφές τον Ιανουάριο και πρωτίστως η προπονητική του αξία. Απλά, ο Γεωργιανός δεν φάνηκε πως «κούμπωσε» στον σύλλογο, αλλά ούτε οι συγκυρίες τον ευνόησαν.
Το «Goal», λοιπόν, εστιάζει στις εξελίξεις και αναλύει τους έξι βασικούς λόγους που οδήγησαν τη διοίκηση Πρόδρομου Πετρίδη στην πρόωρη διακοπή της συνεργασίας με τον Κετσπάγια και τους παρουσιάζει στις γραμμές που ακολουθούν…
1) Θέμα προπονητή προέκυψε πολύ πιο έντονα έπειτα από τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα και πολύ περισσότερο από την εικόνα που βγάζει η ομάδα στο γήπεδο τον μήνα που διανύουμε. Ουσιαστικά, θύμιζαν ώς ένα βαθμό τις εμφανίσεις του περασμένου Δεκεμβρίου. Ο σύλλογος σε πέντε αγώνες, μέτρησε τέσσερις ισοπαλίες (σε όλα τα ματς ήταν πίσω στο σκορ) και μία μόλις νίκη (με τη Νέα Σαλαμίνα). Έχανε πόντους μαζί με τις εμφανίσεις του ΑΠΟΕΛ και καπάκι, προέκυψε ο προχθεσινός αποκλεισμός από τον τελικό του κυπέλλου για να γραφτεί ο επίλογος.
2) Όσο και αν οπαδοί της ομάδας τα έβαλαν μαζί του για τη χρησιμοποίηση του Αντωνιάδη στη μεσαία γραμμή στο πρώτο ματς για την ημιτελική φάση του κυπέλλου με τον Απόλλωνα, η αντίδρασή του κρίθηκε αδικαιολόγητη. Ενοχλήθηκε σφόδρα, δεν διαχειρίστηκε σωστά την κατάσταση και μετά το γκολ της ισοφάρισης που προήλθε μετά από σουτ του Αντωνιάδη, στράφηκε προς την εξέδρα, κάνοντας τα δικά του. Τα ίδια και στο προχθεσινό ματς, εκεί όπου βρίσκονταν και παράγοντες του ΑΠΟΕΛ.
3) Ως συνέχεια του προηγουμένου, η δήλωσή του μετά τη νίκη επί της Νέας Σαλαμίνας συζητήθηκε ευρέως, ανοίγοντας νέα εστία για έντονη κριτική προς το άτομό του. Δεν είχε κρύψει την απογοήτευσή του για τα συμβάντα που είχαν προηγηθεί, κάνοντας λόγο για ποδοσφαιρικό κανιβαλισμό. «Αυτή η ομάδα μπορεί να σπάσει όλα τα ρεκόρ. Αλλά κάποιες φορές αυτά δεν φτάνουν. Δυστυχώς κάποιοι θέλουν να κάνουν το άσπρο, μαύρο. Αυτό πιστεύω πως είναι ποδοσφαιρικός κανιβαλισμός», είχε πει.
4) Δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος. Πολλά χρεώθηκαν στον Κετσπάγια για τις σχέσεις του με ποδοσφαιριστές και πολύ περισσότερο για τον τρόπο προσέγγισής του. Σταδιακά, φάνηκε πως είχε χάσει τον έλεγχο στα αποδυτήρια με τη στάση του και ο Τόζα Σάπουριτς «έτρεχε». Του χρεώθηκε, επίσης, πως αντιδρούσε με τέτοιο τρόπο κατά τη διάρκεια των ματς όπου… κόβονταν τα πόδια ορισμένων παικτών. Είναι άτομο που τα παίρνει εύκολα στο κρανίο και αρκετοί λένε πως «είναι νευρικός παραπάνω από το κανονικό και τσαλακώνει την εικόνα του».
5) Η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού είναι ένα άλλο σημείο για το οποίο έγινε δέκτης έντονης κριτικής. Με τις επιλογές του έδειξε πως αγνοεί άλλους παίκτες που άλλες εποχές προσέφεραν πάρα πολλά. Όπως είναι για παράδειγμα οι Χαραλαμπίδης και Αλωνεύτης. Την ίδια ώρα, τα άκουγε έντονα και για τον μειωμένο χρόνο συμμετοχής που έδωσε στον Στίλιτς, έστω και αν προχθές ο Βόσνιος ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
6) Του ασκήθηκε επίσης κριτική για το γεγονός πως αγωνιζόταν ως συνήθως με τρία αμυντικά χαφ (Μοράις, Αρτυματάς, Βινίσιους). Οι πολέμιοί του έλεγαν πως πρόκειται για μια αμυντική τακτική που δεν ταιριάζει στη γενικότερη αγωνιστική φιλοσοφία του ΑΠΟΕΛ. Έστω και αν αυτή η τακτική έφερε αποτελέσματα σε κάποια παιχνίδια, έστω και αν η ομάδα στερήθηκε βασικών παικτών, όπως των Καβενάγκι, Ντε Βινσέντι. Οι φωνές πύκνωσαν κατά τον τελευταίο μήνα, αφού η προσφιλής του τακτική δεν έφερνε τα ποθητά αποτελέσματα.