ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ*
Να η ευκαιρία για την Εθνική Κύπρου! Ο αγώνας για διάκριση σε επίπεδο εθνικών ομάδων, αποτελεί πλέον ποδοσφαιρικό καθήκον και περνάει μέσα από ένα πολύ ενδιαφέρον και συναραπαστικό μονοπάτι που ονομάζεται Πρωτάθλημα Εθνών Ευρώπης. Το ποδόσφαιρο έχει διαβεί και επίσημα το κατώφλι της επιστήμης και τα πάντα στο 2018 κινούνται και μετρούνται σε επαγγελματικούς δείκτες.
Οι πεσσιμιστικές φωνές και το σύνδρομο των looser, μπαίνουν στο «mute» και επικεντρωνόμαστε στον μεγάλο μας στόχο. Ένας δύσβατος δρόμος, ο οποίος χρειάζεται αφοσίωση, πίστη και που ξέρεται… ίσως το Ρόιτερς το 2019 αντί για ισλανδικές κραυγές να μεταδίδει πρωτόγονες παραδοσιακές κυπριακές «παουρκές». Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να απαλλαχτούμε από φτηνές δικαιολογίες, παιδικές προφάσεις και μοιρολατρικές νοοτροπίες οι οποίες εξισώνονται με το πολύ ωραίο απόφθεγμα του Νίκου Καζαντάκη «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: “Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;”. Πολέμα!».
Προτού εισέλθουμε στο κομμάτι της σκιαγράφησης των αντιπάλων μας, θα απαριθμήσω 3 ευεργετικά χαρακτηριστικά αυτής της Λίγκας:
1. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα βρίσκεται συνεχώς στη πρίζα από το Σεπτέμβριο του ’18, μέχρι και τον Νοέμβριο. Έτσι θα αποκτήσει περισσότερη ομοιογένεια και επιπλέον οι ποδοσφαιριστές θα έχουν τη δυνατότητα να διαψεύσουν τις όποιες Κασσάνδρες τους προσάπτουν κάλπικους τραυματισμούς πρίν από τους αγώνες της Εθνικής.
2. Η 1η μας σοβαρή δοκιμή σε ένα μαραθώνιο αναμετρήσεων. Όπως πολλάκις ανέφερε και στις συνεντεύξεις τύπου ο Άγγελος Αναστασιάδης, «ας βάλει Η Μεγαλόχαρη το χέρι της» να κτίσουμε το μομέντουμ και τις προυποθέσεις για κάτι καλό.
3. Θα αντιμετωπίζουμε ομάδες αποδεδειγμένα στα κυβικά μας. Βέβαια θα μου πείτε οι άλλες ομάδες συμπεριφερόνται με την ίδια ασυναρτησία και ασυνέπεια αποτελεσμάτων σαν τη δική μας (σ.σ. ισοπαλία-ήττα με Εσθονία και νίκες με Βοσνία); Και θα σας απαντήσω έντιμα: Είναι αλήθεια πως όταν θέλουμε παίζουμε μπαλάρα ανταγωνιστική, εφάμιλλη του 2ου γκρουπ, υπάρχουν βέβαια και στιγμές όπου η νοχελικότητα και ο φόβος μας κυριεύουν, μπλοκάροντας μας ολάκαιρο το σύστημα, με αποτέλεσμα να δεχόμαστε γκολ από… ναυτιλιακό πράκτορα (σ.σ. με απόλυτο σεβασμό στα δύο τεράστια αδέρφια Κασκιάρο που σηκώνουν με μαγκιά και αποφασιστικότητα στις πλάτες τους ένα ολόκληρο κρατίδιο, το Γιβραλτάρ). Το αντίδοτο σ’ αυτή την περίεργη συνήθεια είναι να είμαστε 100% τακτικά διαβασμένοι και ο προπονητής να εμφυσήσει στη πράξη τη φιλοσοφία του νικητή στους ποδοσφαιρστές.
Διαβάστε επίσης: Οι «Big 6», το κλειδί της επιτυχίας και οι απαιτούμενες τομές
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΜΑΣ
ΝΟΡΒΗΓΙΑ
Επειγόντως ένας Σκανδιναβός ψυχολόγος
Μηδέν νίκες στα εννέα ματς σε επίσημες εμφανίσεις έχουμε απέναντι στη χώρα του «Μεταμεσονύχτιου ήλιου». Ένα πρόβλημα που ενοπίζεται σε πιο ευρύτερο φάσμα, καθώς ούτε απέναντι σε Σουηδία και Δανία καταφέραμε να επιβληθούμε. Συνεπώς η κακή προιστορία κάτι θέλει να μας πει, όσο κι αν το αρνούμαστε. Το ποδοσφαιρικό μας DNA βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση και δεν ταιριάζει καθόλου με το σκανδιναβικό μοντέλο. Οι ήττες μας το 2012 και 13 παρέμειναν αλησμόνητες γιατί είχαμε απέναντι μας ποδοσφαιριστές-μεγαθήρια όπως ο Τζόν Κάριου, ο γίγαντας Χάγκελαντ και ο Τζον Άρνε Ρίισε (μετέπειτα γαλαζοκίτρινος στον ΑΠΟΕΛ), όπως και ο τότε νεοαφηχθής Τζόσουα Κινγκ.
Ο Κινγκ φέτος ψηφίστηκε ως καλύτερος Νορβηγός ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Αγωνίζεται στη Μπόρνμουθ και μετράει 16 γκολ. Όπως πολύ καλά θυμόμαστε διακρίνεται για τη ταχύτητα και την διεισδυτικότητα του. Βάσει επίσημων στοιχείων, βρίσκεται ανάμεσα στους 30 γρηγορότερους ποδοσφαιριστές παγκοσμίως. Εκφράζοντας τη προσωπική μου άποψη, θεωρώ ότι ο πιο ικανός να τον αντιμετωπίσει σε man-to-man μονομαχία είναι ο Νικόλας Ιωάννου. Πέραν από τον Τζόσουα Κίνγκ, ποδοσφαιριστές οι οποίοι χρίζουν αναφοράς είναι ο «πύργος» της, κεντρικός αμυντικός της Χόφενχαιμ, Χάβαρντ Νόρντβέιτ, ο αναντικατάστατος επιτελικός μέσος και ιθύνων νους στο χτίσιμο του παιχνιδιού της Μάρκους Χένρικσεν, ο οποίος αγωνίζεται στη Χαλ και ο φορ της Σεντ Ετιέν, Αλεξάντερ Σόντερλουντ.
Φυσικά, καμία σχέση δεν είχε η προ 5ετίας Νορβηγία με τη σημερινή ομάδα. Έχει απωλέσει ξεκάθαρα την όποια δυναμική έκτιζε για πρόκριση σε τελική φάση, ιδιαίτερα μετά το στραπάτσο απέναντι στην Ιταλία για τη προκριμματική φάση του Γιούρο 2016, πρίν από 2 χρόνια. Λείπουν ποδοσφαιριστές ηγέτες, που έχουν την δυνατότητα να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους και αυτό μπόρει να γίνει αντιληπτό μέσα από τη καθοδική πορεία κάποιων παιχτών, όπως ο Ελ Γιουνούσι επί παραδείγματι.
Μεγαλύτερο εργαλείο και όπλο της φετινής Νορβηγίας ακούει στ’ όνομα Λαρς Λάγκερμπακ. Τεράστιος προπονητής -θα τον χαρακτήριζα- με πλούσιο βιογραφικό και εμπειρία στη καθοδήγηση ομάδων σε τελική φάση διεθνούς διοργάνωσης. Έμεινε στην ιστορία οδηγώντας τους ψυχωμένους Ισλανδούς εκεί που δεν φαντάστηκαν ποτέ. Η ομοσπονδία εφάρμοσε το πλάνο του κατα γράμμα, με τον ίδιο να ενεργεί παράλληλα και ως μάνατζερ για κάποιους ποδοσφαιριστές, πετυχαίνοντας το ακατόρθωτο για πολλούς.
Για τη κλήρωση με τη Κύπρο δήλωσε: «Αν κοιτάξεις τα γκρουπ προσεχτικά θα αντιληφθείς ότι λίγο πολύ υπάρχουν ισοδύναμοι αντιπάλοι. Τα ταξίδια είναι οκ, αν και η Κύπρος είναι λίγο μακρυά. Το πλεονέκτημα της νεας διοργάνωσης είναι οτι θα μπορούμε να προγραμματιστούμε για ολόκληρο το χρόνο και θα προετοιμάστουμε (για το διάβασμα των αντιπάλων εννοεί) κατάλληλα. Είναι καλύτερα που το γκρουπ μας περιέχει 4 ομάδες, γιατί με 3 θα χρειαζόταν να δώσουμε φιλικούς αγώνες για να κρατηθούμε σε ψηλά επίπεδα απόδοσης. Έχω αντιμετωπίσει παλαιότερα τη Κύπρο, όταν ήμουν προπονητής στην Ισλανδία, όπως και τη Σλοβενία το ίδιο. Ο στόχος είναι νίκη σε κάθε αγώνα και κατάληψη της 1ης θέσης του ομίλου».
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Τα «λιοντάρια» των Βαλκανίων έτοιμα για κυνήγι… και ριστάρτ
Στη περίπτωση της Βουλγαρίας, είναι διαφορετικά τα δεδομένα. Εύκολα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ταιριάζουμε πολύ σαν ποδοσφαιρικοί κόσμοι, μιας και οι κουλτούρες μας μοιάζουν. Διαθέτουμε πληθώρα από κοινά χαρακτηριστικά, με κορυφαίο και πιο τραγελαφικό, ότι για κάποιο «ανεξήγητο» λόγο, έχουν κι αυτοί πολλές απουσίες πριν από τα ματς. Θεωρώ αν προσεγγίσουμε τις αναμετρήσεις με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και πίστη στο πλάνο μας, θα είμαστε πολύ κοντά σε ένα θετικό αποτέλεσμα. Βέβαια, άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.
Προπονητής της είναι ο θρυλικός λίμπερο του Μουντιάλ του 1996, Πέταρ Χούμπτσεφ, ο οποίος έχει μεταλαμπαδεύσει την αμυντικογενή του φιλοσοφία στην ομάδα, σχηματίζοντας την ως επί το πλείστον με 4-5-1. Αρχηγός και αστέρι της ομάδας, είναι ο μεσοεπιθετικός της Σπάρτακ Μόσχας, Ίβελιν Ποπόφ, με πολυετή θητεία σε ρωσικά κλαμπ και προσφάτως ανακυρηχθής ως ο καλύτερος Βούλγαρος ποδοσφαιριστής για τη χρονιά που μας πέρασε. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η 3η συνεχόμενη χρονιά που καταλαμβάνει το βραβείο ισοφαρίζοντας έτσι, το ρεκόρ που κατείχε ο Χρίστο Μπόνεφ και βρίσκεται στο κυνήγι πλέον του Χρίστο Στόιτσκοφ (5 κατακτήσεις) και Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ (7 κατακτήσιες).
Βασικά «γρανάζια» στην πολυπληθή μεσαία της γραμμή είναι ο Σιμεόν Σλάφτσεφ (πρώην παίκτης του Απόλλωνα), ο οποίος στη προηγούμενη προκριμματική φάση είχε πολύ ψηλά ποσοστά επιτυχημένων μεταβιβάσεων, ο Ιβάιλο Τσότσεφ (αμυντικό χαφ) της Παλέρμο και ο Γκιόρκι Μιλάνοφ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με το φαρμακερό αριστερό πόδι.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ
Με τον Κάφτσιτς στον πάγκο και τον Όμπλακ στα γκολπόστ
Βάσει της ποιότητας στο ρόστερ της, του βάθους και των εναλλακτικών λύσεων, η Σλοβενία είναι ξεκάθαρο φαβορί για να κατακτήσει τη πρωτιά. Δεν είναι όμως ακατάβλητη ομάδα, όπως πολλοί την χαρακτηρίζουν. Υπενθυμίζω ότι το 2012-13, όταν πέτυχε ισάριθμες νίκες απέναντι μας, βρισκόμασταν κυριολεκτικά σε μαύρο χάλι, με συγκομιδή 5 βαθμών στον ευκολότερο όμιλο που συμμετείχαμε μέχρι σήμερα. Αξέχαστη ήταν η γκολάρα του Στάθη Αλωνεύτη, η οποία δυστυχώς δεν συνοδεύτηκε με εκτός έδρας νίκη.
Σύμφωνα με το CIES Football Observatory, ο τερματοφύλακας της Γιαν Όμπλακ είναι βάσει στοιχείων και απόδοσης (performance indicators) ο κορυφαίος για το πρώτο τρίμηνο της σεζόν. Οφείλουμε να παραδεχτούμε, οτι παράγουν φοβερούς τερματοφύλακες οι Σλοβένοι (π.χ. αδέλφια Χαντάνοβιτς). Τα «κλειδιά» είναι ο ασταμάτητος Τζόζιπ Ίλιτσιτς, της Αταλάντα, ένας από τους καλύτερους second striker στο Καμπιονάτο και ο μέχρι πρότινος αριστερός χαφ της Κοπεγχάγης και νυν της Δυναμό Κιέβου, Μπέντζαμιν Βέρμπιτς, που σκοράρει με συχνότητα επιθετικού (ρωτήστε και τον Πιέρο Σωτηρίου). Οι πιο πάνω, πλαισιώνονται από τον πολύπειρο Βάλμιρ Μπίρσα της Κιέβο, που έφαγε τα ιταλικά γήπεδα με το κουταλάκι.
Ο προπονητης του Τόμας Κάφτσιτς δήλωσε μετά τη κλήρωση: «Πιστεύω ότι το γκρουπ είναι οκέι (σ.σ. βατό πρός μέτριο εννοεί). Είμαστε συγκρίσιμες μεταξύ μας οι ομάδες και είναι αλήθεια οτι αντιπάλοι μας είναι καλοί, αλλά και μεις δεν είμαστε τόσο κακοί. Στόχος μας είναι η πρωτιά και θα κάνουμε τα πάντα για να την πετύχουμε. Θα είμαστε άριστα προετοιμασμένοι για τους αγώνες, αναλύοντας αρχικά τον αντίπαλο. Θα ξεκινήσουμε άμεσα τη σκληρή δουλειά».
*Ο Χάρης Μιλτιάδους είναι δημοσιογράφος και μεταπτυχιακός φοιτητής Αθλητικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο «Γιόχαν Κρόιφ».