ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Τέσσερις στροφές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, μοναδικός στόχος της Ομόνοιας είναι η 4η θέση από την οποία απέχει δυο βαθμούς. Η διαφορά δεν είναι μεγάλη για να καλυφθεί, παρόλο που οι αγώνες που απομένουν δεν είναι πολλοί. Οι τρεις από τους τέσσερις που θα κληθεί να δώσει είναι εκτός έδρας και ο άλλος με τον ΑΠΟΕΛ ως τυπικά γηπεδούχος. Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι το γεγονός ότι η Ομόνοια μακριά από το ΓΣΠ αγνοεί τη νίκη απέναντι στις ομάδες της εξάδας.
Ο προβληματισμός που επικρατεί στις τάξεις των πρασίνων είναι η εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα τον τελευταίο καιρό. Δεν είναι μόνο γιατί έχει απέναντί της ικανούς αντιπάλους και όλα τα ματς είναι ντέρμπι, αλλά και γιατί απουσιάζει από τους ποδοσφαιριστές της η πίστη και το πάθος. Δείχνουν να μην το πιστεύουν, την ώρα που θα έπρεπε να… μασάνε σίδερα, γνωρίζοντας πως η 4η θέση υπό προϋποθέσεις εξασφαλίζει ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: μπορεί να καλυφθεί η διαφορά από την 4η ΑΕΛ με τέτοιες εμφανίσεις; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι. Άρα, για να ελπίζει η Ομόνοια σε ευρωπαϊκή παρουσία, που στον σύλλογο τη θέλουν πολύ για οικονομικούς και όχι μόνο λόγους, θα πρέπει να ανεβάσει την απόδοσή της. Να «φωνάξει» με την παρουσία της στον αγωνιστικό χώρο ότι αξίζει να τερματίσει στην 4η θέση, παρόλο που για την Ομόνοια ως μεγάλη ομάδα οι προσδοκίες πάντοτε με την έναρξη της σεζόν είναι πολύ μεγαλύτερες. Τουλάχιστον, όμως, θα επουλώσει τις πληγές μιας προβληματικής σεζόν.
Το ματς του Σαββάτου με την Ανόρθωση στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» είναι σημαντικότατο. Είναι ή ταν ή επί τας για την Ομόνοια. Ή θα κερδίσει και θα μείνει ζωντανή ή θα μειωθούν αισθητά οι πιθανότητές της. Τον λόγο έχουν ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία.