ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΖΕΪΔΗ
Δεν μπορεί να αποτελεί παρηγοριά για την Ομόνοια ένα… σκάρτο 20λέπτο στο δεύτερο ημίχρονο, ορθόδοξου τρόπου ανάπτυξης, κατοχής και μίας υποτιθέμενης πίεσης προς τον αντίπαλο. Δεν είναι αυτή η ομάδα που ονειρεύονται οι φίλοι της και λογικά ούτε ο προπονητής της, ούτε αυτοί που τη δημιούργησαν.
Δεν μπορεί να αγωνίζεται, στον Οκτώβριο, με έναν… υπηρεσιακό κεντρικό αμυντικό, ο οποίος στη φάση του πρώτου γκολ δεν μαρκάρει τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που βρίσκεται στην περιοχή επειδή δεν έχει συνηθίσει να κάνει κάτι τέτοιο!
Δεν μπορεί να έχει δώσει η Ομόνοια τέσσερα ματς στην Ευρώπη και έξι στο πρωτάθλημα και ακόμη να μην έχουμε καταλάβει πως αγωνίζεται, με ποιο σύστημα και ποια είναι η φιλοσοφία του προπονητή της. Με 4-3-3, με 4-4-2 σε ρόμβο με 4-2-3-1; Είναι πραγματικά άξιο απορίας…
Δεν μπορεί να χάνεις από μία ομάδα που δεν έκανε τίποτα σπουδαίο στο γήπεδο. Απλά πίεσε ψηλά στο πρώτο ημίχρονο και σκόραρε με τους 2 πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που έχει στο ρόστερ της και που λογικά (θα έπρεπε) να μην… πάρουν ανάσα.
Δεν μπορεί να δίνεται αυτό το πέναλτι και μάλιστα από τον βοηθό διαιτητή που είχε καλό οπτικό πεδίο και ο Κατελάρης διώχνει καθαρά την μπάλα από τα πόδια του Παπουλή.
Η διακοπή θα βοηθήσει την Ομόνοια να ηρεμήσει και να επανέλθει όσο καλύτερη γίνεται με την επανέναρξη του πρωταθλήματος. Δεν μπορεί να γεμίσει το ρόστερ της μέχρι τον Χειμώνα και με αυτούς που έχει θα πάει και στα ακόμη πιο δύσκολα.
Τουλάχιστον ο Κάρβερ δείχνει πως δεν έχει εμμονές και πως δίνει χρόνο σε όποιον το αξίζει. Η χθεσινή εμφάνιση του Κατελάρη είναι το μοναδικό κέρδος του «τριφυλλιού» από το ντέρμπι στο Τσίρειο…