ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Ο ΑΠΟΕΛ, σε άλλο ένα παιχνίδι, δεν άρεσε. Μπορούσε να «κλέψει» τη νίκη στο φινάλε (δοκάρια) σε ένα 90λεπτο ειδικών συνθηκών, αλλά αυτό δεν πρέπει να παρασύρει. Ήταν πασιφανές πως δυσλειτούργησε από τη μέση και μπροστά, αδυνατώντας να επιβάλει τον ρυθμό του και κατ΄επέκταση το σχέδιο του κόουτς. Ένα σύνολο που παρουσιάστηκε στατικό, με αργή κυκλοφορία, εμφανίζοντας (και πάλι) χτυπητές αδυναμίες στη μεταφορά της μπάλας στην αντίπαλη περιοχή.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους παίκτες ότι δεν προσπάθησαν, ότι δεν έβαλαν το πόδι στη φωτιά, ότι δεν πάλεψαν για κάθε μπαλιά, για κάθε κατοχή. Αυτό μπορούσαν να κάνουν, αυτό έκαναν απέναντι στην πρωτοπόρο Ανόρθωση. Ενδεχομένως σε πιο φυσιολογικές βραδιές, που τα… βόλια δεν θα είναι άσφαιρα, να κάνουν νίκες, αλλά και πάλι για να γυρίσει ο τροχός, θέλει δουλειά πολλή.
Το να αναλύσουμε το τακτικό μέρος, δεν έχει νόημα. Ούτε ουσία πια. Όταν αγωνίζεσαι εντός έδρας, «καίγεσαι» πολύ περισσότερο για τη νίκη και χάνεις την πρώτη ευκαιρία στο 83ο λεπτό, δεν σου δίνονται περιθώρια για αναλύσεις. Επηρέασαν οι επτά απουσίες και… αναδείχθηκαν οι αγωνιστικές ανορθογραφίες, τουλάχιστον έως το 80ό λεπτό.
Μπορεί στον ΑΠΟΕΛ να λένε πως η ομάδα βελτιώνεται, αλλά αυτό δεν αποτυπώνεται στη βαθμολογική συγκομιδή. Το ισόπαλο αποτέλεσμα προφανώς δεν ήταν καταστροφικό, αλλά δεν ήταν το ιδανικό. Παρόλο που μείωσαν την απόσταση από την Ομόνοια (-3), παραμένουν στο -5 από την πρώτη θέση και πρωτίστως, χωρίς νίκη σε ντέρμπι.
Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα και το πώς θα ανταποκριθεί ο ΑΠΟΕΛ στις απαιτήσεις του αυριανού εκτός έδρας αγώνα με την ΑΕΚ. Οφείλει να σταθεί αντάξιος του ονόματός του και της ιστορίας του, με τις προσθήκες Ιανουαρίου να μοιάζουν (για πολλούς) σε σανίδα σωτηρίας ώστε να ορθοποδήσει αγωνιστικά. Το βασικό ζητούμενο, όμως, είναι να αλλάξει άμεσα ώστε να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο να βουλιάξει.