ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Είναι λογικό όταν μία ομάδα δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, να υπάρχουν προβλήματα και στις τρεις γραμμές της. Στο σημερινό ρεπορτάζ θα καταπιαστούμε με την επίθεση του ΑΠΟΕΛ. Ασφαλώς, το ότι πέτυχε εννιά γκολ σε πέντε αγώνες και έχει την τέταρτη παραγωγικότητα στο πρωτάθλημα, πίσω από τον Απόλλωνα (13), την ΑΕΛ (11) και τη Δόξα (11), δεν είναι τραγικό. Μια προσεκτική ματιά στον τρόπο επίτευξής τους, όμως, δίνει τροφή για προβληματισμό.
Δεν γίνεται αλλιώς, αφού δεν μπορούν οι γαλαζοκίτρινοι να περηφανευτούν για την ικανότητά τους στο δημιουργικό παιχνίδι. Μόλις ένα γκολ έχουν σημειώσει με συνδυασμό και εκείνο, ήταν το δεύτερο στην πεντάρα από τη Δόξα (2-5), όταν οι Τομάς ντε Βινσέντι και Γκιάγιας Ζαντίν έκαναν το ένα-δύο, με σκόρερ τον Αργεντινό. Από εκεί και πέρα, με ποδόσφαιρο σε κίνηση σκόραραν άλλες τρεις φορές. Οι δύο έπειτα από λάθη των αντίπαλων αμυντικών στο πρώτο γκολ επί της Νέας Σαλαμίνας (2-3) και της Δόξας, από τους Ρέζα και Λούκας Σόουζα, αντιστοίχως. Η τρίτη ήταν με την υπέροχη ενέργεια του Αλ-Τάαμαρι στο ματς με την Ανόρθωση.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: O Τέτι και η σχέση με τον μεγαλομάνατζερ Παστορέλο
Όσο για τα άλλα πέντε τέρματα, προήλθαν από στατικές φάσεις. Η μία ήταν μετά από εκτέλεση κόρνερ του Ζαχίντ και… στήθος του Σόουζα στο τρίτο τέρμα απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα και οι άλλες τέσσερις με την επικρατέστερη μέθοδο σκοραρίσματος του Νούνο Μοράις: Γκολ-πέναλτι απέναντι σε Ερμή, Νέα Σαλαμίνα και Ανόρθωση (2).
Εν κατακλείδι, όποιος και αν είναι ο προπονητής που θα οδηγήσει τον ΑΠΟΕΛ στη συνέχεια της σεζόν, πέραν των άλλων, έχει σαφέστατα μπόλικο έργο στην προσπάθεια για δημιουργική βελτίωση. Με στόχο να γίνει πιο επικίνδυνη η ομάδα της Λευκωσίας μπροστά από την αντίπαλη περιοχή, έχοντας την μπάλα στην κατοχή της και να μη στηρίζεται στα λάθη των αντιπάλων ή τις στατικές φάσεις.