Σαν να σου λέει η μάνα σου ότι έχει φτιάξει το αγαπημένο σου φαΐ και όταν φτάνεις στο σπίτι να διαπιστώνεις ότι έχει φακές. Σαν να ψαρεύεις κάτι βαρύ και (αντί για ροφό) όταν τραβάς την πετονιά να βλέπεις γαλότσα.
Μόνο με το συναίσθημα που προκαλούν τέτοιες καταστάσεις μπορεί να συγκριθεί το ξενέρωμα του να βάλει η ομάδα σου ένα σημαντικό γκολ, να το πανηγυρίσεις έξαλλα και τελικά… να μη μετρήσει!
Διότι δεν είναι μόνο η αυτόματη μετάβαση από τα επιφωνήματα χαράς στα μπινελίκια. Ούτε η καζούρα από τους αντίπαλους οπαδούς, που δεν θα χάσουν την ευκαιρία να σε τρολάρουν και να παίξουν με τον πόνο σου. Είναι αυτή η αίσθηση ότι σου πήρανε την μπουκιά από το στόμα.
Αν πάλι η απόφαση του διαιτητή να μη μετρήσει το γκολ ήταν και λάθος, τότε κι αν γυρίζουν τα μάτια σου ανάποδα! Ακολουθεί ένα γκολ του Οκκά όταν ήταν στον Ολυμπιακό, το οποίο θα έπρεπε να μετρήσει, ωστόσο ο διαιτητής δεν έπραξε αυτό που έπρεπε.
-Γκολ του Οκκά στο Μονακό. Ο Ολυμπιακός έχει εξαπολύσει αντεπίθεση μετά το 2-0 κι έχει μειώσει με τον Κύπριο. Στο 88’ λοιπόν ο ίδιος θα κάνει κεφαλιά και ο αμυντικός θα διώξει την μπάλα μέσα από τη γραμμή. Ο Βερνίκος αναφωνεί αρχικά «γκολ, γκολ, γκολ» (χωρίς «στον 7οουρανό όλοι, αδέρφια»), αναρωτιέται «δεν μπήκε, τι έγινε ρε παιδιά» και οι οπαδοί των Πειραιωτών θα… κοπανιούνταν ακόμα περισσότερο, αν ήξεραν ότι στο τέλος του ομίλου θα αποκλείονταν στην ισοβαθμία με 10 πόντους.