Ρολάρουν στο παρκέ της ζωής!

ΤΗΣ ΜΥΡΤΩΣ ΖΟΥΜΙΔΟΥ

«Η ζωή δεν σταματά σε ένα ατύχημα ή σε ένα θέμα υγείας που μπορεί να σε καθηλώσει… Είναι σημαντικό ν’ αποδεχθείς την αναπηρία σου και να συνεχίσεις… Να ‘σαι περήφανος για κάθε τραύμα… κάθε ουλή… κάθε ράμμα… Αυτό δείχνει τη νίκη σου. Αν κλειστείς στο σπίτι σου, στον εαυτό σου και συνεχίσεις να ψάχνεις τα γιατί, είσαι καταδικασμένος για μια ζωή στη μιζέρια… Πάντα υπάρχουν και χειρότερα! Με υπομονή και επιμονή πετυχαίνουμε πολλά».

Αυτά μας λέει ο Σωτήρης Χριστοφόρου, ένας από τους κορυφαίους παίχτες των Nicosia Team Rollers, και αποτυπώνουν τη νοοτροπία του συνόλου της ομάδας. Μιας ομάδας καλαθοσφαιριστών σε τροχοκάθισμα που ρολάρουν με πάθος στο παρκέ και κοιτούν στα μάτια τη ζωή κερδίζοντας καθημερινές μικρές μάχες, μέχρι πρωταθλήματα και κύπελλα!

Πέντε γεμάτα χρόνια δράσης στο παρκέ, οι Nicosia Team Rollers δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Mια ομάδα πολυσυλλεκτική, με πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, που κουβαλούν μαζί τους τη δική τους ιστορία. Ο καθένας έχει το δικό του ρόλο στο γήπεδο και όλοι μαζί συνθέτουν ένα υπέροχο πάζλ. Άλλωστε γι’ αυτό και στο ενεργητικό τους έχουν ήδη δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο!

Όσοι φίλαθλοι τους είδαν από κοντά να αγωνίζονται στο γήπεδο μιλούν για μια εμπειρία που σε κάνει να αναθεωρήσεις στόχους και προτεραιότητες. Γι΄ αυτό κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να «τρυπώσουμε» στην προπόνησή τους στο Πολυπροπονητήριο Ευάγγελος Φλωράκης, την έδρα της ομάδας, για να ζήσουμε μαζί τους στιγμές προετοιμασίας… στο παρά πέντε της έναρξης του ΟΠΑΠ- Πρωταθλήματος με Τροχοκάθισμα.

Τους παρακολουθούμε διακριτικά να φθάνουν στην προπόνηση. Θυμίζουν μια παρέα φίλων που πήγε στο γήπεδο να παίξει μπάσκετ για να ψυχαγωγηθεί. Με τα αστεία, τις κουβέντες, τα νέα τους. Λίγο αργότερα, παρατηρούμε πως ο καθένας φροντίζει τον εξοπλισμό του, το αγωνιστικό αμαξίδιο να στηθεί και να είναι έτοιμο προς χρήση.

Μπαίνουν σιγά-σιγά στο γήπεδο κι εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Αλληλοϋποστήριξη το μεγάλο τους μυστικό. Όπως μας εξηγούν, στο γήπεδο ο καθένας έχει τον δικό του ρόλο και ο ένας χρειάζεται τον άλλο για να λειτουργήσουν ως ομάδα. Οι αμυντικοί «ανοίγουν» τους δρόμους στους επιθετικούς για να βρουν το καλάθι και να σκοράρουν.

Η ομάδα ιδρύθηκε το 2015 με πρωτοβουλία της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου. Μάλιστα η ΟΠΑΚ ήταν αυτή που ξεκίνησε και το πρωτάθλημα καλαθόσφαιρας σε τροχοκάθισμα με παραίνεση μελών αφού ήδη στο εξωτερικό ήταν ευρέως διαδεδομένο το μπάσκετ σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ήταν μια δράση κόντρα στον κοινωνικό αποκλεισμό αφού η ύπαρξη ομάδων που επέτρεπαν σε άτομα με αναπηρίες να αθληθούν ήταν απαραίτητη για τα κυπριακά δεδομένα. Όπερ και εγένετο!

Η οργάνωση προσέγγισε τον ΚΟΑ και την Ομοσπονδία Καλαθoσφαίρισης, εξασφάλισε τις προϋποθέσεις και χωρίς δεύτερη σκέψη προχώρησαν στην προκήρυξη του πρωταθλήματος. Σήμερα υπάρχουν τέσσερις ομάδες καθαλόσφαιρας σε τροχοκάθισμα. Οι Nicosia Team Rollers, ο Απόλλων Λεμεσού, ο Ηφαιστος Λεμεσού και ο ΑΠΟΠ Πάφου, οι οποίες παίζουν μεταξύ τους πρωτάθλημα και Κύπελλο. Εντός του γηπέδου είναι αντίπαλοι και μάχονται για τη νίκη. Εκτός του γηπέδου είναι φίλοι, ανταλλάζουν βιώματα, γνώσεις και εμπειρίες.

Στόχος του πρωταθλήματος, είναι να προάγει τον αθλητισμό σε άτομα με αναπηρίες. Δεν είναι αυτοσκοπός να εντοπιστούν άτομα σε τροχοκαθίσματα και να ενταχθούν στην ομάδα. Η ομάδα είναι ανοιχτή σε όλους! Η μοναδική προϋπόθεση είναι η λειτουργικότητα στα χέρια προκειμένου να μπορούν να κινηθούν αυτόνομα με το τροχοκάθισμα και να παίξουν. Στις τάξεις της εθελοντές αρτιμελείς οι οποίοι αποφασίζουν να βιώσουν την εμπειρία της διακίνησης και του αγώνα μπάσκετ σε τροχοκάθισμα. Εντάσσονται στην ομάδα, προπονούνται και συμμετέχουν στις πεντάδες των αγώνων αφού οι κανονισμοί προβλέπουν, σε κάθε πεντάδα έναν αρτιμελή παίχτη σε αμαξίδιο.

«Δεν είμαστε ήρωες…»

Δεκατέσσερις παίκτες! Δέκα άτομα με αναπηρίες και τέσσερις εθελοντές. Οι συγκυρίες και οι επιλογές τους, τους έφεραν όλους μαζί στο γήπεδο. Άλλοι με εκ γενετής αναπηρίες, άλλοι μετά από τροχαία ή άλλα ατυχήματα, άλλοι από ασθένειες που άφησαν κατάλοιπα στην πορεία της ζωής τους. Οι εθελοντές βρέθηκαν εκεί για να βιώσουν την αναπηρία από πρώτο χέρι, πώς πρέπει να κινηθείς με τροχοκάθισμα, και ν’ αντιληφθούν τις δυσκολίες. Κανείς δεν νιώθει ιδιαίτερος, μαχητής ή ήρωας. Αρκετοί μάλιστα σχολίασαν πως στην καθημερινότητά τους κάνουν περισσότερα πράγματα απ’ ό,τι ένας αρτιμελής άνθρωπος. Ορισμένοι παίκτες αλλά και εθελοντές μοιράστηκαν μαζί μας σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα.

Ο Χάρης Θεοχάρους, ο αρχηγός της ομάδας, είναι εκεί από την πρώτη μέρα της ίδρυσης της ομάδας. Ένα σοβαρό τροχαίο στο οποίο ήταν συνεπιβάτης, τον καθήλωσε σε τροχοκάθισμα. Το χαμόγελο δεν έλειψε ούτε στιγμή από το πρόσωπο του την ώρα της προπόνησης. Χαρακτηρίζει τις εμπειρίες του υπέροχες μέσα από την ομάδα, ενώ είναι σημαντικό, όπως λέει, ότι υπάρχει χώρος για την άθληση ατόμων με αναπηρίες. Αν και ερασιτεχνική ομάδα οι Rollers, θεωρεί πως έχουν βάσεις επαγγελματικές. Βάζουν στόχους και τους πετυχαίνουν. Θεωρεί ότι το πρωτάθλημα πρέπει να τύχει περαιτέρω προβολής αλλά και ενίσχυσης από την Πολιτεία. Ότι πρέπει να ανοίξουν οι δρόμοι για συμμετοχή καλαθοσφαιριστών σε τροχοκάθισμα, σε διεθνείς διοργανώσεις.

Ο Σωτήρης Χριστοφόρου, είναι ένας παίκτης «άνεμος» στο γήπεδο αφού δεν προλαβαίνεις να τον δεις στη μια πλευρά του γηπέδου και βρίσκεται στην άλλη με το αμαξίδιο. Είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες της ομάδας, το λεγόμενο «πεντάρι». Ο ίδιος όμως, πιστεύει πως είναι οι αμυντικοί παίχτες που κάνουν τη «βρώμικη» δουλειά για να μπορέσει να σκοράρει και ότι είναι πολύ πιο σημαντικοί από τον ίδιο. Έχασε το πόδι του μετά που διαγνώστηκε με οστεοσάρκωμα του δεξιού κάτω άκρου. Εντάχθηκε στην ομάδα και έκτοτε δεν τα παράτησε ποτέ! Κι αυτό συμβουλεύει και τους υπόλοιπους να κάνουν!

Ο Κώστας Κωνσταντίνου, ο μεγαλύτερος σε ηλικία, παίκτης, είναι ένας από τους πρώτους που ήρθαν κοντά στην ομάδα όταν ιδρύθηκε το 2015. Η αναπηρία του οφείλεται σε ασθένεια στα 20 του χρόνια. Ωστόσο, δεν τα έβαλε ποτέ κάτω. Οι εμπειρίες του με την ομάδα είναι πάρα πολλές και ωραίες. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης, δέχεται τα πιο πολλά πειράγματα από τους συμπαίκτες του! Μας προέτρεψε να δοκιμάσουμε κι εμείς το άθλημα, γιατί, όπως λέει, προσφέρει πολλές εμπειρίες!

Ο Άβρος Σιαφάς, μετά από ένα εργατικό ατύχημα πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, καθηλώθηκε σε τροχοκάθισμα. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο παραπληγικό τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας γνώρισε τον Χάρη, τον αρχηγό των Rollers, ο οποίος τον προέτρεψε να πάει κοντά στην ομάδα, να αθλείται και να συμμετέχει στους αγώνες. Από την πρώτη στιγμή ένιωσε το οικογενειακό κλίμα και την αποδοχή από τους συμπαίκτες του. Όντας αθλητής και πριν από το ατύχημα του, δεν άργησε καθόλου να μπει στο κλίμα της ομάδας και να αγωνιστεί.

Οι εθελοντές που τους έχουν πρότυπο

Η Θεοδοσία Κυριάκου και ο Μιχάλης Παπαδόπουλος είναι δυο από τους εθελοντές των Rollers. Η Θεοδοσία τους εντόπισε από τα Social Media και αναζήτησε έναν από τους παίκτες για συνέντευξη. Εν τέλει την έπεισε να έρθει κοντά στην ομάδα και να δοκιμάσει σε μια φάση της ζωής της που χρειαζόταν να επαναπροσδιορίσει πράγματα. «Κόλλησε» μαζί τους γιατί είδε ότι πρόκειται για ανθρώπους πολύ θετικούς, τους οποίους θεωρεί πρότυπο. Παρά το βεβαρημένο της πρόγραμμα, επέλεξε να είναι κοντά τους, νιώθοντας ότι έχει πρότυπα ζωής! Θεωρεί πως η σύνθεση της ομάδας βοηθά τους εθελοντές σε μεγάλο βαθμό. Η προσωπική της εμπειρία την έκανε λίγο πιο προσεκτική σε πράγματα τα οποία ενδεχομένως στο παρελθόν να μην παρατηρούσε.

Ο Μιχάλης, δάσκαλος ειδικής εκπαίδευσης, είναι νεοφερμένο μέλος στην ομάδα. Έρχεται καθημερινά σε επαφή με άτομα με αναπηρίες. Έχει όμως να μάθει πολλά από τους συμπαίκτες του. Θέλησε να δει την εμπειρία ενός χρήστη τροχοκαθίσματος και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Δεν μπορούσε να μην σχολιάσει το υψηλό επίπεδο αγωνιστικότητας στους συμπαίκτες του αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ίδιος στο άθλημα ως προς την προσαρμογή του στο τροχοκάθισμα όταν βρίσκεται στο γήπεδο.

«Αντί για πόδια χρησιμοποιούμε τροχοκάθισμα…»

Διαφέρει η προπόνηση μπάσκετ σε τροχοκάθισμα; Το μεγάλο μας ερώτημα, το απάντησε ξεκάθαρα ο προπονητής της ομάδας Γιώργος Νικολάου. Όχι! Δεν έχει καμία διαφορά σε ρυθμό, πειθαρχία, αγωνιστική, τεχνική. Είναι η ίδια όπως σε όλες τις ομάδες που ασχολούνται με αρτιμελείς αθλητές. Η μοναδική διαφορά, όπως μας εξηγεί, είναι ότι αντί για τα πόδια τους, οι καλαθοσφαιριστές χρησιμοποιούν το τροχοκάθισμα.

Οι κανονισμοί, οι διαστάσεις του γηπέδου, το ύψος της μπασκέτας, είναι ακριβώς τα ίδια όπως και στη συμβατική καλαθόσφαιρα. Ο προπονητής είναι εκεί από την ίδρυση της ομάδας το 2015. Είδε τις αρχές της, τις δυσκολίες, γνώρισε ανθρώπους με αναπηρίες που ήρθαν στην ομάδα, ο καθένας κουβαλώντας μαζί του τη δική του ιστορία, τις δικές του φοβίες και ανασφάλειες. Είδε πίσω από την αναπηρία τι υπάρχει και με αυτό πορεύεται επιτυχημένα τα τελευταία πέντε χρόνια, αφού οι Rollers έχουν στην κατοχή τους δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο!

Βλέπουμε τις κινήσεις του κατά τη διάρκεια της προπόνησης, τις οδηγίες του προς τους παίκτες και διαπιστώνουμε πως τίποτα δεν αφήνει να περάσει απαρατήρητο. Δεν κάνει διακρίσεις. Σχολιάζει τη θέση του κάθε παίκτη και το ρόλο του καθενός στο γήπεδο. «Δεν νιώθω ότι προπονώ καλαθοσφαιριστές σε τροχοκάθισμα τους οποίους θα πρέπει να λυπάμαι. Είμαι εργαζόμενος στην ομάδα αφού έχω συμβόλαιο και πληρώνομαι κάθε μήνα. Δεν τους κάνω “χάρες”», μας εξηγεί.

Μια γυναίκα στο τιμόνι των Nicosia Τeam Rollers

Σταδιακά η ομάδα των Rollers έχει αρχίσει να αυτονομείται και να γίνεται σωματείο, προκειμένου να γίνει λίγο περισσότερο λειτουργική σε διοικητικό επίπεδο. Ομόφωνα, όλοι οι παράγοντες της ομάδας, αποφάσισαν πως το κατάλληλο πρόσωπο να αναλάβει τη διοίκηση ήταν η Τώνια Χατζηγεωργίου (φωτό).  Μια γυναίκα που γνωρίζει καλά τι σημαίνει αναπηρία και είναι πολύ καλά γνωστή για τη δράση της αλλά και τις ευαισθησίες της.

Όπως λέει, στο συγκεκριμένο ΔΣ είναι αναβαθμισμένη η παρουσία γυναικών, αφού μόνο ο αντιπρόεδρος είναι άνδρας. Βρισκόταν ήδη κοντά στην ομάδα, στους αγώνες εντός και εντός έδρας, οργάνωνε τη «φασαρία» στην κερκίδα για την εμψύχωση των παικτών και προσπαθούσε για την προβολή της ομάδας προς τα έξω. Νιώθει πως από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε κοντά στην ομάδα όλοι την περιέβαλαν με εμπιστοσύνη. Το ίδιο και η Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης.

Σήμερα εκτελεί χρέη προέδρου μέχρι την πλήρη σύσταση του σωματείου και είναι η φωνή των παικτών σε πολλά επίπεδα. Ιδιαίτερα όμως σε πρακτικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν στους χώρους των προπονήσεων και των παιχνιδιών. Γνωρίζει νέους φιλάθλους στα παιχνίδια και φροντίζει να ενημερωθεί από πού άκουσαν για την ομάδα. Έχει μελετήσει επισταμένα τους κανόνες και όλα όσα αφορούν την καλαθόσφαιρα σε τροχοκάθισμα και αποτελεί πλέον ένα αναπόσπαστο κομμάτι στην ομάδα.