Η ΑΕΛ γιορτάζει σήμερα 87 χρόνια ζωής και ο Active φιλοξένησε ένα πρώην πρόεδρο του Συλλόγου, τον Δημήτρη Σολομωνίδη, ο οποίος αναφέρθηκε για τα χρόνια που πέρασαν, τι σημαίνουν για τον ίδιο τα αρχικά της ΑΕΛ και τα δύο πράγματα που θα του μείνουν αξέχαστα στη θητεία του ως πρόεδρος.
Για το συναίσθημα όταν ακούει τον ύμνο της ΑΕΛ: Συγκίνηση, μεγαλώσαμε μέσα στην ΑΕΛ, ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος, άρα τα πρώτα μου χρόνια ήταν μόνο ΑΕΛ. Τότε οι παίχτες έπαιζαν για τη φανέλα. Δεν ήταν για το χρήμα, ήταν για τη δόξα. Θυμούμαι την ΑΕΛ με συγκίνηση.
Πόσο μεγάλωσε από τότε η ΑΕΛ: Η ΑΕΛ… μίκρυνε, δεν μεγάλωσε. Από πολιτικής πλευράς έμειναν οι πραγματικοί ΑΕΛίστες. Άρα σε αριθμό μπορεί να είναι πιο μικρός από ήταν, αλλά αυτοί που έμειναν είναι πραγματικοί ΑΕΛίστες. Η ΑΕΛ σήμερα είναι τα νέα παιδιά από τους πατέρες και παππούδες.
Για τα τρία γράμματα και τι σημαίνουν: Τότε, ήταν μία προσπάθεια να αντιπροσωπεύεται η πόλη από ένα Σωματείο. Μετά ακολούθησαν άλλα Σωματεία. Εμείς είμαστε οι ΑΕΛίστες.
Δεν έχει πολιτικό χώρο: Αυτό ήταν διαχρονικά η προσπάθεια των προέδρων. Κρατήσαμε και δεξιούς και αριστερούς και κεντρώους. Η ΑΕΛ υποστηρίζεται από πολλά κόμματα. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν σε ένα Συμβούλιο που ήταν όλοι της Αριστεράς και δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα. Πάντα βάζαμε μπροστά το αθλητικό και όχι το πολιτικό. Με αυτή τη γραμμή την ακολούθησα πιστά και πιστεύω και σήμερα ακολουθείται σωστά. Θ α ήταν καταστροφή αν κάποιος προσπαθούσε να χρωματίσει το Σωματείο. Αυτός είναι απαράβατος κανόνας για εμάς.
Τι κρατάτε από τα τόσα χρόνια: Το πρώτο είναι ότι ποτέ μας στην ΑΕΛ δεν είχαμε εκλογές με αλληλοσυγκρουόμενα θύματα. Αυτό είναι ένα μήνυμα πως είμαστε μία οικογένεια. Το δεύτερο είναι ο τρόπος με τον οποίον οι οπαδοί ακολουθούν τη διοίκηση τους. Δεν έχουμε τα φαινόμενα οι οπαδοί στα ράδια να καταφέρονται εναντίον της διοίκησης. Αυτό είναι φαινόμενο στην ΑΕΛ. Το τρίτο είναι ότι οι οπαδοί μας είναι από τους καλύτερους στην Κύπρο, Φυσικά μην τους πειράξεις άδικα. Το τέταρτο είναι η αγωνία του παιχνιδιού.
Οι πιο μεγάλες επιτυχίες του Σωματείου στη θητεία του: Η μία όταν νικήσαμε την Ομόνοια στη Λευκωσία. Δακρύσαμε από χαρά γιατί πετύχαμε έναν άθλο απέναντι σε μία μεγάλη ομάδα. Το δεύτερο ήμουν στη Λευκωσία στο γήπεδο του Κύκκου, πλήρωσα εισιτήριο και βρέθηκα και ξαφνικά μέσα στους πορτοκαλί. Αυτή την εμπειρία δεν νομίζω να την έζησε κάποιος άλλος. Πέρασα ένα αξιόλογο απόγεμα μιλώντας και συζητώντας με τους οργανωμένους φίλους του ΑΠΟΕΛ. Πάντοτε υπάρχουν λύσεις όταν υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας.