Ομολογουμένως δύσκολες στιγμές πέρασε το ιστορικό σωματείο της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου. Η χαρά της επιστροφής στην Α’ Κατηγορία μετά από ένα χρόνο απουσίας, μετριάστηκε αμέσως με το διοικητικό αδιέξοδο στο οποίο περιήλθε ο σύλλογος. Κι ενώ θα έπρεπε να τρέχει με… χίλια ο προγραμματισμός για την επόμενη δύσκολη σεζόν, τα πάντα έμειναν στάσιμα για αρκετό καιρό λόγω της διοικητικής αβεβαιότητας.
Είναι πραγματικά κρίμα για ένα σωματείο που θα μπορούσε να βρίσκεται στην ελίτ, λόγω οικονομικά εύρωστων ανθρώπων που το περιτριγυρίζουν. Αν ένωναν δυνάμεις θα ήταν σε θέση να οδηγήσουν ψηλά την ομάδα και όχι να βρίσκεται σε απόγνωση σχεδόν κάθε χρόνο για τον άνθρωπο που θα ηγηθεί. Στην ευρύτερη περιοχή Παραλιμνίου υπάρχουν αρκετοί επιχειρηματίες που δηλώνουν οπαδοί της Ένωσης. Άλλες ομάδες αναζητούν επενδυτές, στο Παραλίμνι τους έχουν μέσα στο σπίτι τους, αλλά δεν λένε να συμβάλουν σε μια προσπάθεια να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της Ένωσης.
Η αβεβαιότητα καλά κρατεί. Οι φίλοι της Ένωσης ανησυχούν, με το οικονομικό να αποτελεί την καυτή πατάτα. Ο Κυριάκος Ττίκκης πείσθηκε να παραμείνει στο πόστο του, όμως, έχει χαθεί ήδη αρκετός χρόνος και αυτό επηρεάζει την ομαλή λειτουργία της ομάδας, τον προγραμματισμό και όσοι τρέχουν γι’ αυτόν εύχονται να μην το πληρώσουν στη νέα σεζόν.
Με το χρήμα που κινείται στην περιοχή, έστω κι αν η πανδημία επηρέασε την τελευταία διετία την τουριστική βιομηχανία, με καλή θέληση η Ένωση μπορεί, όχι μόνο να βρει λύση, αλλά με στελέχωση με επαγγελματίες να φτιάξει ομάδα ικανή να διεκδικεί στόχους πέραν της αποφυγής του υποβιβασμού.
Μια τέτοια προσπάθεια, θεωρώ βέβαιο πως θα βρει συμμάχους, με πρώτο και καλύτερο τον κόσμο της ομάδας, τους απλούς υποστηρικτές της. Το Παραλίμνι μπορεί να γυρίσει τον τροχό, εφόσον κάποιοι ισχυροί παράγοντες αφήσουν στην άκρη τον εγωισμό, τα προσωπικά τους συμφέροντα και ενώσουν δυνάμεις. Το κυπριακό ποδόσφαιρο θέλει δυνατή Ένωση, να είναι το καμάρι της Ελεύθερης Περιοχής Αμμοχώστου.