ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΟΥΛΑΖΙΜΗ
Ούτε στην προχθεσινή τρίτη κατά σειρά εκλογική Γενική Συνέλευση του Παραλιμνίου βγήκε άσπρος καπνός. Οι προσπάθειες της τετραμελούς επιτροπής που είχε οριστεί για να βρει άτομα ν’ αναλάβουν τα ηνία του σωματείου έπεσαν στο κενό, αφού δεν κατέστη δυνατό να εξευρεθεί νέος πρόεδρος και νέα διοικητικά στελέχη. Απλά ανακοινώθηκε ως νέο συμβούλιο αυτό που είχε απομείνει μετά τις πολλές παραιτήσεις από τη διοίκηση Κόκκινου και το οποίο ποτέ δεν καταρτίστηκε σε σώμα.
Το μεγάλο ερωτηματικό για το ποιος θα καθήσει στην προεδρική καρέκλα εξακολουθεί να υφίσταται, με τις πληροφορίες ν’ αναφέρουν πως ίσως δούμε στην προεδρία έναν εκ των Δημήτρη Τσίσιου και Κώστα Στρατή, οι οποίοι απέμειναν από την προηγούμενη 27μελή διοίκηση. Φυσικά, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο, ειδικά από τη στιγμή που το σωματείο έχει πιάσει πάτο οικονομικά και εκπέμπει S.O.S.
Ενδεικτική της άσχημης οικονομικής κατάστασης είναι και η απόφαση που πάρθηκε στην τελευταία χρονικά συνέλευση, για πώληση περιουσίας του σωματείου. Αυτό είναι το κατάντημα του Παραλιμνίου, κι ας διατυμπάνιζαν κάποιοι τα τελευταία χρόνια ότι το σωματείο ήταν σε σωστή πορεία. Το εκπληκτικό, όμως, είναι πως κανείς από τους διοικητικούς παράγοντες δεν έχει αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη για την οικονομική κατάσταση στην οποία περιήλθε το σωματείο.