ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Το κυπριακό ποδόσφαιρο δέχθηκε ένα ακόμη δυνατό κτύπημα. Άλλη μια πισώπλατη μαχαιριά και δυστυχώς σήμερα, αντί να ασχολούμαστε με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές που δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές, καταπιανόμαστε με κάποιους ανεγκέφαλους οπαδούς που εξακολουθούν να «ξεφουσκώνουν» με τις πράξεις τους την κυπριακή μπάλα.
Για τον νουν του κοινού ανθρώπου, φίλαθλου ή μη, οι χθεσινές ενέργειες έξω από το Μακάρειο, πριν από την αναμέτρηση Ομόνοια 1948 – Τρούλλοι FC, για την Β’ φάση του Πρωταθλήματος Ένταξης ΣΤΟΚ, ήταν το λιγότερο που μπορούμε να πούμε παράλογες. Πως μπορεί κανείς να δικαιολογήσει τους χούλιγκαν που επιτέθηκαν στο λεωφορείο που μετέφερε την αποστολή της ομάδας των Τρούλλων, σπάζοντας τα τζάμια με πέτρες και κάνοντας χρήση σπρέι.
Κι όλα αυτά για ποιον λόγο; Δεν μάθαμε ποτέ, ούτε το βλέπω να μαθαίνουμε… Αλήθεια, προηγήθηκε κάτι; Ειπώθηκε οτιδήποτε που ώθησε τους ανεγκέφαλους να προβούν σε αυτού του είδους τις αποτρόπαιες πράξεις και το παιχνίδι να παιχθεί εκτός αγωνιστικού χώρου; Πολύ σωστά έπραξαν από την Ομόνοια 1948 και μπράβο τους που καταδίκασαν τα χθεσινά ευτράπελα, όταν όμως λένε πως έγινε ό,τι έγινε επειδή το λεωφορείο των Τρούλλων έφτασε χωρίς αστυνομική συνοδεία στο χώρο, είναι σαν να νίπτουν τας χείρας τους.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω αν φέρει ευθύνη ή όχι η Αστυνομία. Εκείνοι που έχουν τα χτένια γιατί δεν έχουν και την έγνοια; Πουθενά στον (πολιτισμένο) κόσμο δεν περιμένουν οι σύλλογοι την Αστυνομία να «καθαρίζει», χωρίς οι ίδιοι να παίρνουν μέτρα προστασίας. Συνεπώς, ο καθένας οφείλει να καθαρίσει τον… οίκο του και μετά να επιρρίπτει ευθύνες δεξιά και αριστερά. Όσο θα κυριαρχούν δίκην συμμοριών παρέες οργανωμένων οπαδών, δεν θα δούμε χαΐρι και το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα δεν πρόκειται να εξαλειφθεί ποτέ.
