Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους αρθρογραφεί στο blog του sportdebate.wordpress.com για την οικονομική ενίσχυση που χρειάζεται ο αθλητισμός.
Αναλυτικά: «Από τα μέσα Σεπτεμβρίου 2016 έχω ετοιμάσει και παρουσιάσει εννιά διαδικτυακές εκπομπές του “Sport Debate” και νομίζω είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αξιοποιήσω τα όσα άκουσα και όσα εισέπραξα από τους καλεσμένους μου στην εκπομπή και να τα συνοψίσω σε ένα άρθρο. Εξάλλου, αυτός είναι και ένας από τους κύριους σκοπούς της εκπομπής, δηλαδή η εξαγωγή συμπερασμάτων που να αξιοποιηθούν κατάλληλα για την πρόοδο και ευημερία του κυπριακού αθλητισμού.
Το μεγαλύτερο ίσως συμπέρασμα αυτής της δίμηνης διαδρομής είναι το γεγονός ότι ο αθλητισμός μας υποφέρει από έλλειψη οικονομικών πόρων. Σε όλες ανεξάρτητα τις εκπομπές, έχω ακούσει από τους καλεσμένους να λένε ότι θέλουν να κάνουν διάφορα πράγματα, ή ξέρουν πως να αλλάξουν τον αθλητισμό προς το καλύτερο, αλλά δυστυχώς αδυνατούν εξαιτίας της έλλειψης οικονομικών πόρων.
Το άκουσα σε σχέση με την απουσία χώρων προπόνησης στα υδάτινα σπορ. Το άκουσα για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι έχει διακοπεί η επαγγελματική αποκατάσταση αθλητών. Για το ότι στα δημοτικά σχολεία δεν έχουμε γυμναστές αλλά ανειδίκευτους δασκάλους. Το άκουσα για την ανάγκη επιμόρφωσης στελεχών αλλά και φιλάθλων σχετικά με κοινωνικά φαινόμενα στον αθλητισμό. Γενικά, όπως προανέφερα, το άκουσα από όλους.
Εξετάζοντας λίγο τα αίτια είναι λογικό να εστιάσω σε δύο βασικές παραμέτρους ως τα κύρια πιθανά αίτια αυτής της οικονομικής δυσπραγίας. Η πρώτη φυσικά σχετίζεται με την μη επαρκή/ικανοποιητική χρηματοδότηση του αθλητισμού από την Πολιτεία (το κράτος) και ταυτόχρονη μείωση της συνεισφοράς από εμπορικά έσοδα πάσης φύσεως.
Και πως να παραπονεθεί κάποιος όταν η χώρα μας πέρασε τα πάνδεινα από το 2013 με την οικονομική κρίση, θα αναρωτηθεί κανείς; Και όμως! Εάν κοιτάξει κανείς τον προϋπολογισμό του κράτους, τι δίνει το κράτος στον αθλητισμό (περίπου 25-28 εκατομμύρια τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του ΚΟΑ) και ταυτόχρονα συνυπολογίσει τα οφέλη και την επιστροφή στο κράτος (άμεση και έμμεση), θα δει ότι ο αθλητισμός αδικείται.
Αδικείται αφού, όπως είχα γράψει και στις 15 Ιουλίου φέτος, η παγκόσμια αθλητική βιομηχανία παράγει συνολικά το 1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ανά την υφήλιο (Global GDP), το οποίο 1% μεταφράζεται σε $700 δισεκατομμύρια ετησίως, ενώ ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της αθλητικής βιομηχανίας (περίπου 7%) είναι μεγαλύτερος από το ρυθμό ανάπτυξης ολάκερων χωρών όπως Αμερική, Αγγλία και Γαλλία. Σε πιο μικρή κλίμακα φυσικά, αυτή η σημαντική παρουσία της αθλητικής βιομηχανίας υφίσταται και στη χώρα μας. Σίγουρα δεν μπορεί η αθλητική βιομηχανία να θεωρηθεί αμελητέα.
Για να μην αοριστολογώ και επειδή είναι και επίκαιρο, απλά αναφέρω ότι από τα έσοδα της φορολογίας του στοιχήματος στην Κύπρο, ο αθλητισμός ολόκληρος λαμβάνει το «αστρονομικό» ποσοστό του 2% (σαρκασμός) με τη μερίδα του λέοντος να πηγαίνει στο ποδόσφαιρο, 1.5% και το υπόλοιπο 0.5% το μοιράζονται όλοι οι υπόλοιποι «φτωχοί συγγενείς». Αφήνω στην κρίση του αναγνώστη εάν αυτό είναι δίκαιο ή αποδοτικό και κατά πόσο θα μπορούσε να βελτιωθεί, μέσω αυτού του συγκεκριμένου μέτρου, η οικονομική ενίσχυση του κυπριακού αθλητισμού εκ μέρους της Πολιτείας.
Η δεύτερη παράμετρος σχετίζεται με τον τρόπο οικονομικής διαχείρισης και εδώ έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι ίδιοι οι αθλητικοί οργανισμοί της χώρας. Για να μην μπω σε λεπτομέρειες και ατέρμονη συζήτηση, απλά να σημειώσω ότι ο σωστός και έγκαιρός προγραμματισμός, καθώς και η συνετή οικονομική πολιτική είναι τα κλειδιά εξοικονόμησης ή/και καλύτερης αξιοποίησης οικονομικών πόρων, που όμως μόνα τους δεν είναι αρκετά.
Θίγω ταυτόχρονα την υποστελέχωση πολλών αθλητικών οργανισμών, στους οποίους απουσιάζουν επαγγελματικά στελέχη που θα εκπονήσουν και θα εφαρμόσουν οικονομική πολιτική, καθώς και λείπουν τα συστήματα ελέγχου ποιοτικής διαχείρισης των οικονομικών πόρων.
Και αν για ιδιωτικούς αθλητικούς οργανισμούς (πχ αθλητικά σωματεία) δεν μπορεί κάποιος να έχει ιδιαίτερο λόγο, τι να πούμε γενικά για τις αθλητικές μας ομοσπονδίες, που πρέπει όχι μόνο να έχουν εσωτερικό και εξωτερικό έλεγχο, αλλά να υπόκεινται και σε πιο σχολαστική λογοδοσία οικονομικής φύσεως στον ΚΟΑ και στο κράτος, αφού τα λεφτά του φορολογούμενου πολίτη χρίζουν πάντα της καλύτερης δυνατής αξιοποίησης.
Πρόσφατο και το παράδειγμα πορίσματος του Γενικού Ελεγκτή για πιθανή κακοδειαχείριση (και όχι μόνο) σχεδόν δύο εκατομμυρίων Ευρώ από την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή (ειρήσθω εν παρόδω, αναμένουμε διαλεύκανση της υπόθεσης κ. Γενικέ Εισαγγελέα).
Στις 27 Ιουλίου είχα αρθρογραφήσει για αθλητικά «τιτιβίσματα» του Προεδρικού εξαιτίας αθλητικών επιτυχιών θίγοντας την ανάγκη επαναφοράς του σχεδίου επαγγελματικής αποκατάστασης, τόσο για σκοπό ουσιαστικής οικονομικής ενίσχυσης, όσο και για παροχή κινήτρων προς τους αθλητές. Εφόσον όλοι οι εμπλεκόμενοι/καλεσμένοι στην εκπομπή εξέφρασαν την ίδια ακριβώς θέση, είναι κατά την άποψη μου πολύ σημαντικό να αφουγκραστούμε την άποψη τους, αφού αυτός είναι και ο ουσιαστικός σκοπός του διαλόγου (debate).
Εκφράζω την άποψη και την πεποίθηση ότι με την κατάλληλη στελέχωση, με τον κατάλληλο σχεδιασμό, την έγκαιρη προεργασία και προγραμματισμό μπορούμε να υπερπηδήσουμε τα εμπόδια και να έχουμε και ποσοτικά υψηλότερη και ποιοτικά καλύτερη οικονομική ενίσχυση προς τον αθλητισμό μας. Όχι μόνο δια μέσω αύξησης της κρατικής βοήθειας, όχι μόνο δια μέσω βελτίωσης των εξωτερικών εσόδων, αλλά προπάντων μέσω των καλύτερων εσωτερικών διαδικασιών και καλύτερου καταμερισμού και αξιοποιηση υφιστάμενων πόρων».