ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Ο Χένινγκ Μπεργκ έκανε τα όνειρα του κάθε Ομονοιάτη πραγματικότητα: αρχικά με την ιστορική πρώτη συμμετοχή σε όμιλο της UEFA (Γιουρόπα Λιγκ) και έπειτα με την κατάκτηση του πρωταθλήματος για πρώτη φορά από το 2010. Η 21η στέψη πρωταθλήτριας, όμως, ήρθε με την Ομόνοια να παρουσιάζεται με διαφορετικό αγωνιστικό DNA σε σχέση με τις προηγούμενες 20.
Διαβάστε επίσης: Ο Ταραπουλούζης πρότεινε στον Λάρκου παίκτες που παίζουν στην Κύπρο
Οι παλιοί θα θυμούνται το στερεότυπο «η Ομόνοια είναι φύσει επιθετική ομάδα, γι’ αυτό και της ταιριάζουν οι κλασικοί σέντερ φορ». Καμία σχέση δηλαδή με την σημερινή, που στήριξε τις επιτυχίες της σε Κύπρο και Ευρώπη πρωτίστως στην άμυνα. Είναι βλέπετε η ομάδα που δέχτηκε τα λιγότερα τέρματα στο πρωτάθλημα. Πολυτιμότερος παίκτης της άλλωστε, μακράν του δεύτερου, δεν είναι κάποιος στράικερ. Είναι αυτός ο… αψηλός που σκεπάζει την εστία της και λέγεται Φαμπιάνο.
Το «στην άμυνα λιοντάρια» συνέβαλε περισσότερο λοιπόν σε σχέση με το «επίθεση κανόνια», που συμπληρώνει τον στοίχο στον ύμνο του τριφυλλιού. Είναι αξιοσημείωτο πως βγάλαμε πρωταθλήτρια χωρίς ποδοσφαιριστή με διψήφιο αριθμό τερμάτων. Δείγμα του ότι, όντως, η υπόθεση γκολ δεν είχε κάποιο κύριο εκφραστή, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Διαβάστε επίσης: «Ο Παπασταύρου ρωτάει και ξέρει τα πάντα. Θέλει λογικές απαντήσεις»
Ήρθε μεν ο Μάρκο Τσέποβιτς τον Ιανουάριο και έδωσε σημαντικές λύσεις στο «εύκολο» γκολ, εντούτοις δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως άφησε το σημάδι του στον φετινό τίτλο όσο τα «εννιάρια» περιοχής των προηγούμενων 20 τίτλων: Κόκος Χριστοφόρου (60’s), Σωτήρης Καϊάφας (70’s-80’s), Σπας Τζεβίζοφ (80’s), Γιόζεφ Τζούριακ (90’s), Ράινερ Ράουφμαν (millennium) και Μιχάλης Κωνσταντίνου (2010).