ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Ο Χένινγκ Μπέργκ, ολόκληρη η τεχνική ηγεσία, οι παίκτες του και η διοίκηση της Ομόνοιας έχουν κάθε λόγο να χαίρονται και να πανηγυρίζουν. Η διαδρομή τους δεν ήταν εύκολη, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Κατά διαστήματα μάλιστα, πέρασαν από Συμπληγάδες, βρέθηκαν εννέα βαθμούς πίσω από την κορυφή, αλλά δεν το έβαλαν κάτω, δεν πτοήθηκαν. Πάλεψαν και δικαιώθηκαν.
Με ισχυρότερο όπλο τους, το μεγαλύτερο εφόδιο που οδηγεί στον Όλυμπο. Αυτό που ονομάζουμε ομαδικό πνεύμα. Η Ομόνοια ήταν ομάδα με ολόκληρη της σημασία της λέξης. Όλοι μαζί, μια γροθιά στα δύσκολα και ατσάλινη αγκαλιά στα δυσκολότερα. Ο Νορβηγός τεχνικός ενέπνευσε κι όλοι οι υπόλοιποι ακολούθησαν χωρίς δισταγμό. Όπως είναι φυσιολογικό, ο έπαινος αξίζει σε όλους, αλλά -όπως συμβαίνει πάντα- κάποιοι βοήθησαν περισσότερο και κάποιοι λιγότερο.
Ο Γιάννης Κούσουλος, για παράδειγμα, ήταν ο «Ράμπο» στις αποστολές σε Κύπρο και Ευρώπη. Ο ορισμός του πάθους και του ποδοσφαιρικού τσαμπουκά. Ο Φαμπιάνο φύλακας άγγελος, ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες που αγωνίστηκαν ποτέ στο νησί μας, χάρισε με τις αποκρούσεις του πολύτιμους βαθμούς. Με τη συμπαράσταση βέβαια της (μακράν) καλύτερης άμυνας του πρωταθλήματος που σε 35 αγωνιστικές δέχθηκε μόλις 16 γκολ.
Ο Λέτσγιακς έκαψε το «κοντέρ» με τις ασίστ του ανεβοκατεβαίνοντας στην αριστερή πτέρυγα, ενώ ο Σέχου αποδείχθηκε λίρα – εκατό στη δεξιά. Ο Τζόρντι Γκόμεθ έβαλε μυαλό και εμπειρία, με θερμό συμπαραστάτη τον χθεσινό σκόρερ, τον Φώτη Παπουλή, ενώ η μεγάλη προσθήκη του Ιανουαρίου, ο Μάρκο Τσέποβιτς έδωσε ύψος και τα γκολ που έλειπαν σε «καυτά» σημεία.
Η Ομόνοια, όμως, είχε κάτι άλλο, αξιοσημείωτο και βαρόμετρο στην κατάκτηση του τίτλου. Απύθμενο κυπριακό ταλέντο. Ο Λοΐζου στα 17 του χρόνια έγινε πρωταγωνιστής, ενώ ο Τζιωνής στα 20 του, πιο γρήγορος και πιο δυνατός από ποτέ, διατράνωσε ότι είναι έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Μαζί και πολλοί άλλοι ταλαντούχοι συμπατριώτες μας που δήλωσαν παρόντες, σε κάθε κάλεσμα του Μπέργκ.
Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι αυτή η πράσινη φουρνιά ήρθε για να μείνει…