Αναλύοντας το παιχνίδι του Άρη, θα βρεις πολλά θετικά στοιχεία. Αρκετά απ’ αυτά κάνουν την ομάδα της Λεμεσού να ξεχωρίζει. Γι’ αυτό άλλωστε πέρσι κατέκτησε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά στην ιστορία του Συλλόγου και φέτος διεκδικεί με αξιώσεις και τους δύο τίτλους. Η ταχύτητα και η υψηλή ένταση, ίσως είναι το στοιχείο που χαρακτηρίζει περισσότερο το παιχνίδι του Άρη. Απίστευτα τρεξίματα και φυσικές δυνάμεις. Με αυτό τον τρόπο, στο ανοιχτό γήπεδο, «σκότωσε» την Ανόρθωση στο ματς κυπέλλου. Άφησες ανοιχτούς χώρους στην ομάδα του Σπιλέφσκι, θα το πληρώσεις.
Ωστόσο, αυτό που θα έλεγα ότι αποτελεί το μεγάλο ατού του περσινού πρωταθλητή, είναι η εμπιστοσύνη που δείχνει ο Σπιλέφσκι σ’ όλο το ρόστερ του. Μαζικές αλλαγές από το ένα παιχνίδι στο άλλο, με την εικόνα να μένει ανεπηρέαστη. Στο ίδιο τέμπο πάντα, χωρίς την δικαιολογία «χάλασε η χημεία» ή «δεν έπαιξε ξανά μαζί αυτή η ενδεκάδα». Στο πρόσφατο ματς κυπέλλου με την Ανόρθωση, σε σχέση με το προηγούμενο πρωταθλήματος με την Ομόνοια, προέκυψαν πέντε αλλαγές. Δηλαδή η μισή ομάδα! Φάνηκε καθόλου; Αντιθέτως! Ο Άρης ήταν το ίδιο ορμητικός, σε ξέφρενο ρυθμό και οι παίκτες του βρίσκονταν… με κλειστά τα μάτια.
Ο Σπιλέφσκι πρέπει να είναι από τους πιο ευτυχισμένους προπονητές για τις επιλογές, το βάθος του ρόστερ, αλλά του βγάζεις και το καπέλο για τη διαχείριση που κάνει. Όλοι οι ποδοσφαιριστές αξιοποιούνται, όλοι παίρνουν χρόνο συμμετοχής και πάντα είναι έτοιμοι να δώσουν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Μεγάλη μαγκιά του Λευκορώσου!