Υπερηφάνεια, αποθέωση, μαγεία! Μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, τ’ όνειρο (γιατί περί ονείρου πρόκειται) της κατάκτησης του τίτλου από τον Απόλλωνα, υλοποιήθηκε. Μέσα στο Τσίρειο, απέναντι στον «συμπολίτη» Άρη, έκανε πράξη την προσταγή των χιλιάδων οπαδών (4-1). Φόρεσε το στέμμα του βασιλέα, βγάζοντας τον κόσμο στους δρόμους (έκαναν τη νύχτα-μέρα), χορεύοντας στους ρυθμούς του 4ου πρωταθλήματος στην ιστορία της ομάδας.
Tο νέκταρ της μεγάλης επιτυχίας των «θηρίων» του Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ είχε εντυπωσιακά μεθύσει όλους. Χαρά, συγκίνηση και στιγμές αφάνταστου μεγαλείου στο στάδιο της Λεμεσού. Μετά από άκρως κοπιαστική πορεία, μετά από αμφισβητήσεις, ο Απόλλων κόβει πανάξια πρώτος το νήμα του πρωταθλήματος, χαράσσοντας τα αρχικά του στο αστραφτερό τρόπαιο, μία αγωνιστική πριν πέσει η καρό σημαία.
Η ομάδα του Γερμανού κόουτς, τα είχε όλα. Καρδιά και τσαμπουκά πρωταθλητή. Δύναμη, πάθος, αντοχή, σταθερότητα, ουσία (πρώτη επίθεση) και αποφασιστικότητα σε κρίσιμα σημεία. Όλα αυτά ακούγονται… στερεότυπα, ωστόσο πρόκειται για στοιχεία που πρέπει απαραίτητα να χαρακτηρίζουν οποιαδήποτε ομάδα θέλει να φτάσει ψηλά. Και ο Απόλλων, δεν υστέρησε σχεδόν πουθενά. Γιατί ένας τίτλος πρωταθλήματος περνά από 40 κύματα και αν το σκαρί αυτών που θέλουν την κορυφή δεν είναι από ύλη υψηλών προδιαγραφών, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος η προσπάθεια να μείνει ημιτελής.
Ο Νίκος Κίρζης και οι συνεργάτες του, οι οποίοι «στήθηκαν» στον τοίχο, δικαιώνονται πλέον απόλυτα. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, οι επιλογές και ο τρόπος που διαχειρίστηκαν την κατάσταση αποδείχθηκε ο ιδανικότερος. Ο πρόεδρος του Απόλλωνα, δίχως αμφιβολία αποτέλεσε σημαντικότατο κρίκο. Ποτέ, μα ποτέ δεν τα έβαλε κάτω. Εκτός από την αποφασιστικότητα που έδειξε το περασμένο καλοκαίρι, το γερό κοσκίνισμα βιογραφικών μέχρι να επιλέξει τον Τσόρνιγκερ, έκανε και άλλα πολλά μέσα στη σεζόν. Η χημεία της διοίκησης με τον κόουτς, δεν περνά σε ψιλά γράμματα. Πάντα έδειχναν εμπιστοσύνη τον Γερμανό και ήξεραν ότι ο ρόλος τους τελειώνει σε ένα σημείο. Επίσης πολύ σημαντική είναι η στήριξη που έδειξε η διοίκηση στους παίκτες, όπως και η ψύχραιμη αντιμετώπιση και διαχείριση των αποτυχιών.
Για να στεφθεί με επιτυχία η τιτάνια προσπάθεια, τα εύσημα ανήκουν σε όλους ανεξαιρέτως. Είναι απολύτως φυσιολογικό ωστόσο, κάποιοι να έχουν τραβήξει περισσότερο κουπί και άλλοι λιγότερο. Ο Βαλεντίν Ρομπέρζ αποτέλεσε πραγματικό βράχο στο κέντρο της οπισθοφυλακής. Λειτούργησε ως κυματοθραύστης επικίνδυνων ενεργειών των αντιπάλων, με τη συνεισφορά του να είναι τεράστια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως, όποτε απουσίαζε, το κενό του φαινόταν. Από κοντά ο άλλος άγρυπνος φρουρός στα μετόπισθεν. Ο Αλεξάνταρ Γιοβάνοβιτς κατέγραψε σωτήριες επεμβάσεις σε καθοριστικά παιχνίδια, έχοντας ως «χάι-λάιτ» τις αποκρούσεις πέναλτι κόντρα στην Ανόρθωση. Ο Ισραελ Κολ ήταν το μυαλό στη μεσαία γραμμή. Ο παίκτης που δεν σταματούσε να καθοδηγεί, αλλά και να κατευθύνει τους συμπαίκτες του, την ίδια ώρα που ο ακούραστος ακραίος αμυντικός, Αμίν Χαμάς, ανεβοκατέβαινε την αριστερή γραμμή, δίνοντας πνοή και ζωντάνια στο σύνολο. Δεν είναι τυχαίο πως η εν λόγω τετράδα ποδοσφαιριστών ξεπέρασε (κατά πολύ) τα 2.000 αγωνιστικά λεπτά.
Την ίδια ώρα, σημαντικότατη χάντρα στο κομπολόι του Γερμανού προπονητή, δίχως αμφιβολία αποτέλεσε ο Ιωάννης Πίττας. Ο πρώτος Κύπριος σκόρερ του πρωταθλήματος και πρώτο «κανόνι» του Απόλλωνα με 10 τέρματα, φώναξε σε άλλη μία σεζόν ότι είναι για πολύ μεγάλα πράγματα. Το ίδιο και ο πιο έμπειρος Γάλλος κεντρικός φορ, Μπακαλί Νταμπό, με 9 γκολ.
Ουδείς, επίσης, μπορεί να παραβλέψει τη συνεισφορά του Χάμπου Κυριάκου, εκ των αρχηγών, ο οποίος εκεί που η μπάλα «έκαιγε» ανέλαβε δράση. Παράδειγμα; Το χθεσινό γκολ! Ούτε τη συμβολή των Χρήστου Αλμπάνη και Ραντζέλο Γιάνγκα στη γραμμή κρούσης, ούτε του Νικολά Ντιγκινί, ο οποίος αποτέλεσε εσωτερική μετεγγραφή τον Ιανουάριο, γράφοντας επίσης χθες το όνομά του στους σκόρερ. Οσο ήταν υγιείς οι Φάνος Κατελάρης, Μπασέλ Ζράντι προσέφεραν μπόλικες λύσεις, την ίδια ώρα που ο νεαρός ο Ντανίλο Σπόλιαριτς αποτέλεσε «αποκάλυψη» με τις εμφανίσεις του. Χθες, με άψογο πλασέ, εξάλλου, άνοιξε το σκορ!
Τα κομμάτια έδεσαν, λοιπόν, σχηματίζοντας το πολυπόθητο παζλ… Τώρα που ξημέρωσε η επόμενη μέρα και τώρα που οι πανηγυρισμοί και το γλέντι καταλαγιάζουν (μόνο όμως για λίγο…), ο Απόλλων οριοθετεί τους επόμενους στόχους. Και πρώτος εξ αυτών είναι η πτήση για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ!