ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Αφορμή πήρα από τα στατιστικά που διάβασα για τις επιδόσεις του Μούσα Αλ Τάαμαρι, στον αγώνα με την Πάφο FC και τη σχετική βράβευσή του ως ο πολυτιμότερος παίκτης της 10ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος. Έδωσε, λέει η σχετική ανακοίνωση «33 πάσες με ποσοστό ευστοχίας 94%, δύο πάσες «κλειδιά» (προφανώς εννοεί ασίστ), έκανε 14 ντρίμπλες» και πάει λέγοντας.
Στέκομαι στις 14 ντρίμπλες και θυμάμαι κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ήρθε προπονητής στην Ομόνοια ο αείμνηστος Γκερντ Πρόκοπ (ήταν το 1994 ή ’95 αν θυμάμαι καλά). Τότε που ο Κώστας Μαλέκος ήταν στα «άρπουλα» του και δεν πιανόταν ούτε με λάσο! Ο Γερμανός, κάποια στιγμή προσπάθησε να του περάσει χαλινάρι, για να του περιορίσει τις ντρίμπλες, να τον κάνει πιο ουσιαστικό στο παιχνίδι του και τότε έπεσαν όλοι πάνω του να τον «φάνε».
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Αποστολή με «φωτογράφιση» αποχώρησης
Έσπευσα κι εγώ μπας και χάσω την ευκαιρία να κάνω συνέντευξη του Πρόκοπ στην Κύπρο, για να τον ρωτήσω: Θα κόψετε τις ντρίμπλες στον Μαλέκο; Ο Γερμανός γέλασε και μου είπε: Όχι, είπα εγώ ότι θα κόψω τις ντρίμπλες στον Μαλέκο; Στην πορεία, ο Πρόκοπ «εξέλιξε» τον Μαλέκο, τον βοήθησε και του έδωσε τα εφόδια για να γίνει καλύτερος και στη συνέχεια, ένα, δυο χρόνια μετά πήρε μετεγγραφή στον Παναθηναϊκό.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Πάβλοβιτς; Αγνοείται…
Όλα αυτά μου ήρθαν συνειρμικά στο μυαλό, βλέποντας τον Αλ Τάαμαρι στο γήπεδο, όταν παίρνει ανάποδες αρχίζει τις ντρίμπλες και γίνεται το έλα να δεις. Ο Ιορδανός είναι μια κατηγορία μόνος του, αλλά δεν είναι και μια ομάδα μόνος του. Κάνει τη διαφορά, αλλά δεν μπορεί να τα κάνει και όλα. Είναι ο αγαπημένος (έως ο παραχαϊδεμένος) της εξέδρας (και όχι μόνο) αλλά κάποιος πρέπει να τον τιθασεύσει. Για να γίνει καλύτερος και όχι για να του «κόψει τις ντρίμπλες», όπως καλή ώρα στη συνέντευξη που προανέφερα. Ο Αλ Τάαμαρι, το πιθανότερο, αν συνεχίσει να εξελίσσεται δεν θα μείνει για πολύ ακόμη στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ. Θα πρέπει όμως και ο ίδιος να αντιληφθεί ποιο είναι το (δικό του) καλό. Αν το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού και το γκολ η πεμπτουσία του, οι ντρίμπλες και οι φαντεζί ενέργειες είναι η γοητεία του ποδοσφαίρου.
Ο Αλ Τάαμαρι είναι προικισμένος ποδοσφαιριστής και ξεχειλίζει από ταλέντο. Αυτό που θέλω να πω για να καταλήξω είναι πως πολλές φορές το σπαταλά αδίκως και μαζί αδικεί και τον εαυτό του. Μόνο αν βρεθεί κάποιος… Πρόκοπ και του δώσει να αντιληφθεί πώς να αξιοποιήσει, να εξελίξει το ταλέντο και το χάρισμα που έχει για να γίνει ακόμα καλύτερος και ποιοτικότερος και ν’ ανοίξει (κάποια στιγμή) τα φτερά του για να πετάξει σε άλλες πιο μεγάλες (ποδοσφαιρικές) πολιτείες.
