ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Για όλες τις ομάδες, σε όλα τα αθλήματα, η ισχυρή ταυτότητα δεν «εκδίδεται» ποτέ επειδή έφτασες σε μεγάλη επιτυχία ή κέρδισες σπουδαίο παιχνίδι. Αυτή, αποτυπώνεται στις προπονήσεις και πολύ περισσότερο στα αποδυτήρια. Εδώ είναι το τεράστιο στοίχημα για τον ΑΠΟΕΛ από εδώ και πέρα. Να βρει έναν προπονητή που θα μακροημερεύσει, θα δώσει στο σύνολο μία ξεκάθαρη ταυτότητα που δεν θα αλλοιωθεί σε βάθος χρόνου, όποιος κι αν παίζει, ασχέτως αποτελεσμάτων, ασχέτως συνθηκών.
Μπορεί; Υπάρχει η υπομονή και πρωτίστως, η θέληση από όλους για να γίνει αυτό; Γιατί και ο Πεπ Γκουαρδιόλα να έλθει ή ακόμη ο Ζοζέ Μουρίνιο, δεν πρόκειται να αποτυπώσει τη δική του φιλοσοφία εάν δεν έχει την απαιτούμενη πίστωση χρόνου. Εάν δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση, τότε καλύτερα είναι η διοίκηση να πάρει έναν προπονητή χωρίς σημαντικές παραστάσεις και αν βγει, βγήκε. Εάν όχι, εν ευθέτω χρόνω να ψάξει για τον αμέσως επόμενο. Εξάλλου, έμαθαν οι πρωταθλητές τη δουλειά.
Διαβάστε επίσης: «Καμία συμφωνία και καμία πρόταση σε προπονητή»
Οι τρεις αλλαγές προπονητών μέσα σε έξι μήνες, μόνο υγεία δεν εκπέμπει. Όσο κι αν σε κάθε αλλαγή παρατηρήθηκε για μια σειρά αγώνων βελτίωση. Άσε που δημιουργείται προηγούμενο, με τον κάθε υποψήφιο να το έχει υπόψη του, παίρνοντας ως εκ τούτου τα μέτρα του. Όσο καλός εργοδότης κι αν είναι ο ΑΠΟΕΛ σχετικά με τη μισθοδοσία, άλλο τόσο αναξιόπιστος αποδεικνύεται στη στήριξη που δείχνει στον εκάστοτε κόουτς.
Παρά τις τεράστιες επιτυχίες, ιδιαίτερα επί ευρωπαϊκής σκηνής, ο προπονητής έχει γίνει πολύ πιο… αναλώσιμος ακόμη και από τον τελευταίο ποδοσφαιριστή του ΑΠΟΕΛ. Μετά από αρνητικό αποτέλεσμα ή από μία σειρά από μέτριες έως κακές εμφανίσεις είναι ο πρώτος που… πληρώνει το μάρμαρο.
Διαβάστε επίσης: Ψηλά στη λίστα ο Χιμένεθ, αλλά…
Η αλήθεια είναι πως αλλάζοντας προπονητές σαν τα πουκάμισα και προσπαθώντας να συνταιριάξεις ανομοιογενή κομμάτια στη φιλοσοφία από έναν στον άλλον, είναι απολύτως λογικό να μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο. Ποτέ δεν υπήρξε σαφής πολιτική.
Από τη μία έφταιγε «ο ηττοπαθής στα ντέρμπι», από την άλλη «ο οξύθυμος στα αποδυτήρια», αλλά και «ο παρορμητικός στις αποφάσεις του». Ποτέ δεν υπήρξε έμπρακτη στήριξη. Δεν υπήρξε σταθερός αρχιτέκτονας, ούτε καν εργάτες με κίνητρο και πολύ περισσότερο δεν υπήρξε βασικό σχέδιο για το τι πρέπει να οικοδομηθεί, με αποτέλεσμα οι προπονητές στο αθλητικό κέντρο του ΑΠΟΕΛ να κάνουν, δυστυχώς, παρέλαση.
