ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Φαινόμενα υποτίμησης και χαλαρότητας, απαγορεύονται στις τάξεις των ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΕΛ. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουν πως όλα ανεξαιρέτως τα παιχνίδια που θα δώσουν είναι ντέρμπι, τόσο το καλύτερο. Κανένα ματς που τους περιμένει δεν θα είναι εύκολο και θα χρειασθεί η μέγιστη προσπάθεια για να καρπωθούν το μέγιστο βαθμολογικό όφελος. Οφείλουν άπαντες να είναι συγκεντρωμένοι και να δίνουν το απόλυτο, λες και πρόκειται για αγώνα χωρίς αύριο.
Κάτι που έπραξαν για παράδειγμα απέναντι στην ΑΕΛ, τελείωσαν το ματς με δεύτερο γκολ και στη συνέχεια διαχειρίστηκαν με αψεγάδιαστο τρόπο το προβάδισμα, γεμίζοντας με αισθήματα αισιοδοξίας τον κόσμο τους. Αντιθέτως, στα δύο τελευταία παιχνίδια πήγαν μάλλον… χαλαρά και μετά έτρεχαν. Όσοι είχαν στο μυαλό πως χωρίς να φορτσάρουν θα υπερκέραζαν το εμπόδιο της Ντουντελάνζ, φάνηκε στην πράξη ότι δεν είχαν διαβάσει καλά το έργο και εν τέλει απογοητεύτηκαν. Δεν πήραν το μάθημά τους και τα βρήκαν ως εκ τούτου μπαστούνια, λίγες μόλις μέρες μετά, έχοντας ως αντίπαλο αυτήν τη φορά το Παραλίμνι. Αν δεν ήταν ο Γιώργος Μερκής για να δώσει τη λύση, τότε σήμερα ενδεχομένως να είχαμε άλλα…
Κάθε ομάδα έχει στόχους, κάθε ομάδα διαθέτει αξιόμαχο σύνολο, οπότε τίποτα δεν θα είναι εύκολο στην προσπάθεια διατήρησης των κεκτημένων για όγδοη διαδοχική σεζόν. Οφείλουν άπαντες, λοιπόν, να κατανοήσουν ότι με λίγα καλά διαστήματα σε ένα 90λεπτο, θα μπουν σε μεγάλους μπελάδες. Στη φετινή ποδοσφαιρική μας πραγματικότητα, κατά την οποία με τις έως τώρα ενδείξεις προμηνύεται εξαιρετικά αμφίρροπο πρωτάθλημα, καλούνται σε όλα τα ματς οι γαλαζοκίτρινοι να μπαίνουν με το μαχαίρι στα δόντια. Ο Τόμας Ντολ το ξέρει, οι παίκτες το ξέρουν κι ως εκ τούτου επιβάλλεται να γίνει βίωμά τους.
Εξάλλου, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια έτσι και φέτος, το κίνητρο να επιβληθεί ο κάθε αντίπαλος του μόνιμου πρωταθλητή από το 2013 ή να έχει βαθμολογικό όφελος, ήταν και παραμένει πολύ μεγάλο.