Όταν στις 23 Ιουλίου, ο ΑΠΟΕΛ ανακοίνωνε την προσθήκη στο έμψυχο δυναμικό του Λούκας Βιγιαφάνιες, αυτομάτως γεννήθηκαν υψηλές προσδοκίες και απαιτήσεις. Δεν προερχόταν απλά και μόνο από «γεμάτη» σεζόν στον Παναθηναϊκό. Ο Αργεντινός ήταν επιδραστικός στο παιχνίδι τής τέως ομάδας του, αποτελώντας σημείο αναφοράς στο νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής.
Μετά από 121 μέρες στο προπονητικό κέντρο «Αρχάγγελος», η αλήθεια είναι πως ο φιλότιμος και παθιασμένος «Βίγια» ψάχνεται κι εννοείται ότι στον ΑΠΟΕΛ, περιμένουν πολλά περισσότερα από έναν παίκτη που επένδυσαν χρόνο και χρήμα το καλοκαίρι. Τα «θέλω», βλέπετε, είναι πολύ μεγαλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ποδοσφαιριστή! Ωστόσο υπάρχουν υπαρκτές και βάσιμες «δικαιολογίες» για την απόδοσή του. Δεδομένα που σε συνδυασμό με τον απαιτούμενο χρόνο προσαρμογής, έκαναν πιο δύσκολο το έργο του κατά τους πρώτους μήνες στην Κύπρο. «Χτυπήθηκε» από τραυματισμούς ο Βιγιαφάνιες. Εκεί που άρχισε να βρίσκει ρυθμό και συγχρονισμό με τους συμπαίκτες του, εκ νέου στα πιτς.
Μάλλον, επίσης, επηρεάστηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν όταν πρωτοφόρεσε τη γαλαζοκίτρινη φανέλα. Και αναφερόμαστε στην αποτυχία εισόδου στους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ. Αν σε αυτά υπολογίσουμε και τον απαραίτητο χρόνο που χρειάστηκε για να κατανοήσει και να αφομοιώσει τα «θέλω» τού κόουτς στη θέση του εσωτερικού μέσου, αυτομάτως προκύπτουν σημαντικά δεδομένα και απαντήσεις στο γιατί δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής τη μεγάλη διαφορά στον ΑΠΟΕΛ.
Αν ο Λούκας επιβεβαιώσει τις προσδοκίες στη συνέχεια της σεζόν, τότε οι πρωτευουσιάνοι θα έχουν καταφέρει να ανεβάσει ακόμη περισσότερο το επίπεδο της δημιουργικής τους απόδοσης. Βλέπετε, ο Βιγιαφάνιες έχει το αγωνιστικό υπόβαθρο για να κάνει τη διαφορά.