ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ
Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός του Βίκτορ, που στην πραγματικότητα… σχεδιαστικά περισσότερο σε (κακέκτυπο) Ολυμπιακό του Μάρκο Σίλβα έφερνε, προχθες βράδυ, στην πρώτη του επίσημη εμφάνιση για τη νέα σεζόν, παρουσιάστηκε πιο χάλια κι από τον… Χάγκα στη δική του (ανεπίσημη) πρεμιέρα μια ημέρα νωρίτερα. Τουλάχιστον για τα social media και όχι μόνο λίγο πολύ ως… ανέκδοτα αντιμετωπίστηκαν και τα δυο, με την τεράστια διαφορά βέβαια στο… διακύβευμα: γιατί άλλο η… αστοχία-ανετοιμότητα – αντιαισθητικότητα σε μια ομάδα που παίζει την πρόκρισή της στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κι άλλο σε μια μασκότ που ακόμη και η αρνητική κριτική μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί… διαφήμιση.
Οσο κι αν ακούγεται… κλισέ και σαν παρηγοριά στον άρρωστο, είναι πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό εν όψει της ρεβάνς στο Ισραήλ πως κράτησε στο Καραϊσκάκη το μηδέν παθητικό. Για όσους τους… διαφεύγει μιλάμε για διπλή νοκ άουτ αναμέτρηση, στην οποία μετράει το εκτός έδρας γκολ και τέλη Ιουλίου, αρχές Αυγούστου σε έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό που συνολικά δεν έχει συνηθίσει να παίζει τη συγκεκριμένη περίοδο και τέτοια ματς είναι… προτιμότερο το 0-0 από τη στιγμή που δεν μπορείς ούτε να κερδίσεις… μισό-μηδέν (δόγμα Σάντος που τον έκανε και πρωταθλητή Ευρώπης με την Πορτογαλία). Ειδικά σε μια κάκιστη βραδιά όπως η προχθεσινή για όλους στον Ολυμπιακό, από τον Βίκτορ μέχρι τον Μπουχαλάκη που αποτέλεσε την τρίτη αλλαγή του. Διασωθέντα με την πλήρη έννοια της λέξης δεν βρήκα έστω κι αν υπήρξαν κάποιες κατά διαστήματα ατομικές αναλαμπές.
Στην προκειμένη περίπτωση και με δεδομένη την αγωνιστική μετριότητα της Χάποελ (στη Super League δύσκολα θα έμπαινε στα πλέι οφ) ταιριάζει γάντι για τον Ολυμπιακό το… «πιο κακός πεθαίνεις»! Βέβαια οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν… πέθαναν ακόμη, ούτε καν αποτέλεσμα ή σκορ αποκλεισμού θα… κουβαλήσουν στη ρεβάνς. Εκεί δηλαδή που θα έχουν μια… δεύτερη ευκαιρία να διορθώσουν τη χθεσινοβραδινή αγωνιστική ανορθογραφία τους. Διαφορετικά θα μιλάμε για «ερυθρόλευκη» τραγωδία, η Μπερ Σεβά θα γίνει η… Καμπάλα του Ολυμπιακού κι αυτήν τη φορά ο Μαρινάκης νομίζω πως θα πραγματοποιήσει την προειδοποίησή του και κάποιοι όντως δεν θα επιστρέψουν στην Ελλάδα (την προηγούμενη, στον αποκλεισμό από τη Μακάμπι, την τελευταία στιγμή μεταπείστηκε και μπήκαν τελικά στο αεροπλάνο οι Λίνεν, Ντιόγκο).
Ο Ολυμπιακός που είδα στα δικά μου μάτια δεν ήταν ο Ολυμπιακός του προπονητή του. Δηλαδή η ομάδα που δούλευε ο Βίκτορ στην προετοιμασία πάνω στα καλούπια του 4-3-3 ή του 4-4-2. Είχαμε μετά τη φιλική ήττα από τον Ατρόμητο μια άρον άρον επιστροφή στο… πορτογαλικό μοντέλο του 4-2-3-1 για να εκμεταλλευτούμε το περσινό «υπερόπλο» Φορτούνη. Μάλιστα με τον Μανιάτη και όχι τον Μπουχαλάκη παρτενέρ του Μιλιβόγεβιτς στη 2άδα των αμυντικών χαφ. Λες και ο Βίκτορ ξαφνικά… τρόμαξε κι άλλαξε απόψεις. Το αποτέλεσμα; Ενας Ολυμπιακός που έβγαλε την πρώτη του συνδυαστική φάση και καθαρή ευκαιρία για γκολ στο 89′, όταν ο Γκόρες έκανε την απόκρουση του αγώνα σε σουτ του Μιλιβόγεβιτς. Ενας Ολυμπιακός χωρίς αγωνιστική ταυτότητα, χωρίς ρυθμό (έστω 5λεπτων), χωρίς ενέργεια, χωρίς δημιουργία, νευρικός – αγχωμένος, με πολλά και εύκολα αβίαστα λάθη, ακόμη και στα απλά ή αυτονόητα. Σου έδινε την εντύπωση ομάδας που ήταν… συνέχεια του χαμένου τελικού του κυπέλλου Ελλάδας!
Αδούλευτος ή μπερδεμένος ο Ολυμπιακός του Βίκτορ; Μιλάω για αυτόν που εμφανίστηκε κόντρα στην… εξωτική Χάποελ. Είναι ένα μεγάλο ερώτημα που νομίζω θα απαντηθεί την ερχόμενη εβδομάδα. Και αν τελικά δεν τα καταφέρει, σίγουρα η πρόκριση δεν θα χαθεί επειδή δεν έγιναν μεταγραφές αλλά γιατί ο νέος προπονητής του έκανε μια κανονική προετοιμασία (όπου ο προπονητής μεταξύ άλλων φροντίζει να δοκιμάσει σχήματα και ρόλους) για όλη τη σεζόν και όχι ειδικά για τους δύο καλοκαιρινούς προκριματικούς γύρους. Κάπως έτσι άλλωστε την είχε πάθει κι ένας άλλος Ισπανός, ο Βαλβέρδε, στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό (του Κόκκαλη), όταν είχε αποκλειστεί από την Ανόρθωση του Κετσπάγια.
Στο διά ταύτα: το προχθεσινό ματς από πλευράς ρυθμού πήγε όπως βόλευε τη Χάποελ. Αν δεν σε ευνοήσει λίγο η τύχη και δεν βάλεις ένα γκολ από το… πουθενά (όπως πήγε να γίνει με τον «Μίλι» στο φινάλε), σκάει η γκέλα. Ειδικά όταν δεν παίρνεις κάτι κι από παίκτες που έχουν την κλάση και το απρόβλεπτο, αλλά χθες βράδυ έμειναν σε ημιτελείς προσπάθειες (Φορτούνης, Τσόρι, Ιντέγε, Ντουρμάζ). Με τον… τίμιο εργάτη Σεμπά δεν πας πουθενά, ενώ (τουλάχιστον ακόμη) ο Ολυμπιακός αποδείχθηκε πως δεν μπορεί να τα περιμένει όλα από τον Φορτούνη.
ΥΓ.: Ο Καπίνο, που λες και είχε μανταλάκια στα χέρια, έκανε τη μεγάλη απόκρουση στο 90′. Ο Ντε Λα Μπέγια είναι κανονικός αριστερός μπακ επιπέδου Ολυμπιακού, δεν θα έλεγα όμως το ίδιο για τον Φιγκέιρας.