ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Οι τρεις πρώτες ομάδες στη βαθμολογία (ΑΕΚ, ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ) κατήγαγαν περήφανες (και δύσκολες) νίκες και διατήρησαν τη σειρά τους στην κορυφή της βαθμολογίας. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι… αποσπάστηκαν (η πρωτοπόρος ΑΕΚ είναι ήδη οκτώ βαθμούς πάνω από τον Απόλλωνα και εννέα από την Ανόρθωση), αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μόλις έχουμε ολοκληρώσει την 5η αγωνιστική. Το σίγουρο είναι ότι η πρώτη τριπλέτα δείχνει να βαδίζει στον σωστό δρόμο σε έναν μαραθώνιο που έτσι κι αλλιώς θα είναι μακρύς.
Νίκη –με χίλια ζόρια– πέτυχε και η τέταρτη στη βαθμολογία Ομόνοια, η οποία όμως ταλαιπωρείται από τον ιό της αμφισβήτησης και δεν μπορεί να χαρεί ούτε τις νίκες της. Για τον Απόλλωνα, η δεύτερη σερί ήττα σε ντέρμπι (από την ΑΕΚ και προχθές από την ΑΕΛ) ήταν ηχηρό χαστούκι, αλλά κατά γενική ομολογία έχει την ποιότητα να ανακάμψει. Ομάδα με βάθος και εμπειρίες, με πρωτοκλασάτες επιλογές δεν νοείται να «διαγραφεί» τόσο γρήγορα όσον αφορά στην υλοποίηση των στόχων της.
Μόλις ο Σεού (ή Σεχού ή Σιβού ή άλλως πως…) αντίκρισε τη δεύτερη κίτρινη κάρτα (μόλις στο 12ο λεπτό), η πορεία της αναμέτρησης της ΑΕΚ με αντίπαλο την Ανόρθωση ήταν προδιαγεγραμμένη. Εδώ η Ανόρθωση δεν μπορεί με έντεκα παίκτες να νικήσει την ΑΕΖ, θα τα βγάλει πέρα απέναντι στην ΑΕΚ με δέκα παίκτες; Δεν γίνεται! Θα ‘λεγε κανείς, μάλιστα, ότι με βάση την εικόνα της, η τεσσάρα ήταν κολακευτικό αποτέλεσμα για την «Κυρία». Είναι τόσες πολλές οι αδυναμίες της, που οι Λαρνακείς θα μπορούσαν εύκολα να σημειώσουν άλλα 3-4 τέρματα.
Η ταχύτητα στα πόδια και στο μυαλό είναι ίσως το μεγαλύτερο έλλειμμα της φετινής Ανόρθωσης. Οι παίκτες της χάνουν πολύ εύκολα τις μονομαχίες με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να εκτεθούν ακόμη και με αντιπάλους τις λεγόμενες «μικρές» ομάδες. Λες και δεν έχουν τις δυνάμεις να τρέξουν, να πιέσουν, να διεκδικήσουν… Φαινόμενο που εμφανίστηκε κατ΄ επανάληψη σε όλα τα ματς στην τρέχουσα σεζόν.
Ο Πούτσε ζητά «λίγη υπομονή», αλλά είναι υπό συνεχή αμφισβήτηση και η υπομονή (των οπαδών) αρχίζει να εξαντλείται. Όταν ζητείται επί πίνακι το… κεφάλι του Χρίστου Πουλλαΐδη, ο οποίος έχει «ματώσει» οικονομικά για μία τριετία περίπου, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς το σκηνικό που πάει να δημιουργηθεί. Μοναδικό φάρμακο είναι οι νίκες. Κι όσο δεν έρχονται τόσο περισσότερο το κλίμα θα γίνεται βαρύτερο.
Στην Ομόνοια, νικούν και τα χώνουν άγρια στον Κάρβερ! Η αλήθεια είναι ότι οι «τριφυλλοφόροι» δεν πείθουν με τις εμφανίσεις τους και παίζουν με τη φωτιά. Κι έχεις και τον Άγγλο τεχνικό να συνεχίζει τα καμώματά του. Τις προάλλες (μετά τον αγώνα κόντρα στην Αναγέννηση Δερύνειας) κακοφανίστηκε από τον εκπρόσωπο Τύπου του Συλλόγου επειδή είπε «με τέτοιες εμφανίσεις δεν πάμε πουθενά», και προχθές εξέφρασε την απαρέσκειά του για τις αποδοκιμασίες του κόσμου με ακόμη πιο άκομψο τρόπο. Είπε δυο κουβέντες όλες κι όλες στη συνέντευξή Τύπου και σηκώθηκε κι έφυγε!
Με λίγα λόγια, επειδή δεν έπαιζε καλά η ομάδα του και ο κόσμος του έσουρε ουκ ολίγα (δικαιολογημένα ή αδίκως), ήταν ασεβής απέναντι στους δημοσιογράφους, τον αντίπαλο προπονητή και κατ’ επέκταση τον κόσμο που κρεμόταν απ’ το στόμα του. Ζόρικο σκηνικό που σπρώχνεται κάτω από το χαλί λόγω της κατάκτησης των τρίποντων από τον Εθνικό Άχνας και την Καρμιώτισσα. Τα πολύ πιο δύσκολα για τον Κάρβερ, αναμένεται να κορυφωθούν όταν δεν θα έρθουν τα τρίποντα…
Υ.Γ.: Άρχισαν (για τα καλά) τα όργανα της αμφισβήτησης και προς τη διαιτησία. Να ‘ναι καλά οι πρωτοκλασάτοι διαιτητές μας που δεν χάνουν ευκαιρία να μείνουν εκτεθειμένοι. Ο Τράττος κατάπιε ένα πέναλτι υπέρ της Καρμιώτισσας που δεν… καταπίνεται εύκολα, ο Δημητρίου δεν υπέδειξε την εσχάτη των ποινών υπέρ του Απόλλωνα στο λεμεσιανό ντέρμπι κι ο Μασιάς απέβαλε παίκτη (στο 11ο λεπτό) σε μία απόφαση που ήταν το λιγότερο «τραβηγμένη».