ΤΟΥ ΔΡ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΟΥΚΑ
Περίπου 300 εκατομμύρια άνθρωποι παίζουν ποδόσφαιρο – ανεξαρτήτως επιπέδου – σε όλο τον κόσμο! Μόνο στη Γερμανία υπάρχουν 6 εκατομμύρια οργανωμένοι ποδοσφαιριστές. Οι στατιστικές των Αμερικανών επιβεβαιώνονται: 10% από όλους τους τραυματισμούς που καταγράφονται στις ανεπτυγμένες χώρες αφορούν αθλητικές κακώσεις. Κάθε χρόνο 1,5% από τους εν ενεργεία αθλητές όλων των sports θα υποστούν κάποιο τραυματισμό: 75% ελαφρύ, 20% μεσαίο και 5% βαρύ.
Ομάδα με 25 παίκτες αναμένει 45 συνολικά τραυματισμούς: 25 μικρής ως μεσαίας βαρύτητας και 20 βαρείς (περισσότερο από 1 μήνα εκτός δραστηριότητας)
• Κάθε παίκτης αναμένεται να έχει 1 – 2 μικρούς τραυματισμούς τη σεζόν και 1 σοβαρότερο κάθε τρίτη σεζόν
• Η πιθανότητα τραυματισμού το 2005-06 ήταν 22% μικρότερη από το 2001-02
• Αναμένονται 3-5 τραυματισμοί /1000 ώρες άθλησης. Σε υψηλό επίπεδο: 30/1000 ώρες
• Πιο συχνός τραυματισμός: μυϊκοί τραυματισμοί οπισθίων μηριαίων – προσαγωγών. 23% του συνόλου ή 1.6/1000 ώρες. Ομάδα υψηλού ανταγωνισμού με 25 αθλητές, αναμένει 10 τέτοιους τραυματισμούς τη σεζόν
Σημαντικοί παράγοντες για την πρόληψη τραυματισμών
• Ταξινόμηση – κατηγοριοποίηση και καθορισμός ομάδων υψηλού κινδύνου με βάση στοιχεία όπως ηλικία, ιστορικό, φύλο, οικογενειακό ιστορικό: αθλητής που στην οικογένεια του κάποιος έχει υποστεί ρήξη προσθίου χιαστού συνδέσμου, έχει διπλάσια πιθανότητα να υποστεί ρήξη ΠΧΣ (Am. J. Sports Medicine 2005; 33:23-28).
• Σε αθλητές υψηλού κινδύνου απαραίτητη είναι η καταγραφή ψυχοκοινωνικών στοιχείων που τους αφορούν (άγχος, οικογενειακή και κοινωνική ζωή κλπ) και η εφαρμογή προγράμματος βελτίωσης ψυχοκινητικών παραγόντων όπως αυτό εφαρμόστηκε στην Σουηδία (J. Sports Exercise and Psychology 2005; 27:1).
• Υπάρχει όριο στην προσαρμοστική ικανότητα του οργανισμού στην επιβάρυνση και την καταπόνηση. Πιθανώς απαιτείται μια κατεύθυνση προς στοχευόμενη ποιοτική δουλειά και λιγότερο όγκο προπόνησης.
Συνήθως οι ειδικοί επιστήμονες που ασχολούνται με τους τραυματισμούς στο ποδόσφαιρο, επικεντρώνονται στην αναγνώριση και επίλυση συγκεκριμένων κινδύνων.
• Λύνοντας ένα πρόβλημα μπορεί να δημιουργήσουμε ένα άλλο
• Χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση των αθλητικών τραυματισμών μελετώντας και αναλύοντας όλα τα λειτουργικά συστήματα του ποδοσφαιριστή.
Πρόκειται για μια συστεμική προσέγγιση πρόληψης τραυματισμών βασισμένη στην ανάλυση του συνόλου αλλά και των υποσυστημάτων του. Η υγεία βασίζεται με βάση αυτό το μοντέλο σε ένα τρίγωνο: (νευρο)δομική λειτουργία (ικανότητα του οργανισμού να αναρρώνει χωρίς φάρμακα), βιοχημική προσαρμογή στις απαιτήσεις της άθλησης και ψυχολογική σταθερότητα. Έτσι η άριστη λειτουργία και η εκδήλωση ενός προβλήματος του συνόλου εξαρτάται από αυτή των υποσυστημάτων του.
Απαραίτητος είναι ο έλεγχος στην αρχή της χρονιάς με δοκιμασίες λειτουργικής αξιολόγησης, καρδιολογικός, πνευμονολογικός, οδοντιατρικός έλεγχος,ισοκινητική αξιολόγηση και λήψη λεπτομερούς ιστορικού για προηγούμενους τραυματισμούς η επεμβάσεις.