Ποιος τα είπε αυτά; Ο Αλεξανδρής; Α, τότε δεν έχει σημασία»… Αυτή η φράση θα ήταν αρκετή για απάντηση στα όσα ανάρτησες επηρμένε ποδοσφαιριστή, όμως ήταν αφόρητα ενοχλητικά, που δεν φτάνει ένας αφορισμός για να σκεπάσει την τόση αναλγησία.
Άκου λοιπόν κι εσύ Αλεξανδρή: Με ενοχλεί που ακόμα προσπαθείς – και το πετυχαίνεις – να κερδίζεις τα λεπτά της δημοσιότητας που σου έχουν λείψει…
Με ενοχλεί, που βάζεις τον εαυτό σου πλάι σ’ εκείνους που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους από τα χρέη, όταν έχουν περάσει εκατομμύρια από τα χέρια σου.
Με ενοχλεί που μιλάς εσύ για ένσημα και εργασία σκυλίσια μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Με ενοχλεί που – όπως δείχνουν τα γραφόμενά σου -δεν φρόντισες να εξασφαλίσεις τα γηρατειά σου, μετά τόσα χρυσά συμβόλαια,τους τίτλους και τη δόξα, αλλά επένδυσες σε λαμπερά αυτοκίνητα και εφήμερες απολαύσεις.
Με ενοχλεί, που σχολιάζεις την μάχη για επιβίωση κατατρεγμένων και κυνηγημένων.
Με ενοχλεί που σου μυρίζουν τα κρεμμύδια που τρώνε οι φουκαράδες για να σταθούν στα πόδια τους, αυτοί που ψάχνουν χέρι να πιαστούν.
Με ενοχλεί που μιλάς εσύ για ηθική, όταν πρόσφατα είχες δηλώσει, χωρίς αιδώ, τους τρόπους που κέρδιζες αγώνες και ότι «θα έκλεβες και το παιδί σου» για να το πετύχεις!
Με ενοχλεί που ασχολούμαι με τη γνώμη σου, Αλέκο Αλεξανδρή, αλλά κάποιες φορές σε πνίγουν οι άνθρωποι που αβασάνιστα καταθέτουν τις ακραίες απόψεις τους και δεν κρατιέσαι, θέλεις να τους απαντήσεις. Χαμένος χρόνος!
Θα σου θυμίσω, παλαίμαχε παίκτη, κάποια λόγια σου σε μια συνέντευξή, του 1993. Σε είχε ρωτήσει η τότε σύζυγός σου, για λογαριασμό εφημερίδας: Αν για ένα λεπτό γινόσουν Θεός τι θα ήθελες να αλλάξεις σ’ αυτό τον κόσμο και είχες απαντήσει: «Να εξαφανίσω την κακία! Να μονιμοποιήσω την αγάπη και την ειλικρίνεια»…
Το ότι δεν έγινες Θεός, Αλέκο, δεν σου δίνει άλλοθι που όλα αυτά που ευαγγελιζόσουν έμειναν «λόγια»…
Άκου Αλέκο Αλεξανδρή: «Βουλιάζεις στον καναπέ σου παρακολουθώντας βόμβες να ανατινάζουν ψυχές χωρίς να καίγεται η δική σου. Δεν μοιράζεσαι την κόλαση και είναι δεδομένο ότι δεν θα μοιραστείς κανέναν παράδεισο»!
Υ.Γ: Πάντα η πρώτη «κατάθεση», η αυθόρμητη, η εν εκρήξη ψυχής, έχει τη βαρύνουσα σημασία· οι κατοπινές ανασκευασμένες, είναι συνήθως προϊόντα συμβουλών μετά τις αλυσιδωτές αντιδράσεις των διαφωνούντων…