ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Διαβάζοντας το βιβλίο για τον Κλαούντιο Ρανιέρι «The Thinkerman», το οποίο έγραψε ο καλός συνάδελφος Άρης Γάτας και προσφάτως παρουσιάστηκε και στην Κύπρο από το βιβλιοπωλείο Πάργα στη Λευκωσία, κράτησα έντονα στο μυαλό μου, πολύ περισσότερο από το επίτευγμα του Ιταλού και της εκπληκτικής ομάδας που δημιούργησε την περσινή σεζόν (2015-16), τα όσα οφέλη κέρδισαν κάποιοι άνθρωποι και η πόλη που έγινε διάσημη λόγω αυτής ακριβώς της επιτυχίας.
Το βιβλίο, ως επί το πλείστον, αναφέρεται στην καριέρα του Ρανιέρι και στη μεθοδολογία που χρησιμοποίησε για τη δημιουργία της εκπληκτικής Λέστερ, αλλά και στο πώς οι ποδοσφαιριστές αναδείχθηκαν και κατάφεραν να πετύχουν το «θαύμα» κατακτώντας τον περσινό τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως ένας Σκοτσέζος άνεργος ηλεκτρολόγος, ο οποίος μοιάζει καταπληκτικά στον Ρανιέρι, αποκάλυψε σε αποκλειστικό ρεπορτάζ στη «Sunday Sports» πως μερικές ημέρες μετά την κατάκτηση του τίτλου είχε κοιμηθεί με 26 γυναίκες καθώς νόμιζαν πως ήταν ο προπονητής της Λέστερ.
Εντυπωσιακή είναι και η περίπτωση του ζωγράφου Ρίτσαρντ Γουίλσον, ο οποίος ήταν γνωστός στο Λέστερ για τις τοιχογραφίες του. Τα έργα του μπορεί να μην εκτίθεντο στις γκαλερί του Λονδίνου αλλά οι συμπολίτες του θαύμαζαν τις δημιουργίες του που κοσμούσαν παλιούς τοίχους της πόλης. Αυτό όμως που τον έκανε διάσημο ήταν οι προσωπογραφίες σε τοίχο κοντά στο γήπεδο «King Power» του Ρανιέρι και ποδοσφαιριστών της ομάδας, όπως του Βάρντι, του Μαχρέζ, του αρχηγού Μόργκαν κ.τ.λ.
Τι θέλω να πω με αυτό; Έχει καταφέρει ένα βρόμικο περιτοίχισμα να το μεταμορφώσει και να του δώσει αξία όση δεν μπορούσε να φανταστεί και ο ίδιος. Προφανώς ο στόχος του δεν ήταν αυτός. Δηλαδή να αποκτήσει αξία ο συγκεκριμένος τοίχος. Ούτε τον ένοιαζε τέτοιο πράγμα. Αυτό όμως έκανε ευτυχισμένο τον Γουίλσον, πέραν της δημοσιότητας που πήρε, είναι οι χιλιάδες τουρίστες πλέον που μαζεύονται εκεί για τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες. Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης όχι μόνο δεν απέτρεψε στον Γουίλσον να ζωγραφίσει στην πόλη τους, αλλά ενθαρρύνουν τέτοιες ενέργειες εκτιμώντας πως με αυτόν τον τρόπο ο χώρος αποκτά ταυτότητα και καλλιεργείται κουλτούρα σε μια προσπάθεια να ομορφύνει η πόλη, αφού δεν έχει τη δικαιοδοσία να προχωρήσει σε έργα μιας και είναι ιδιόκτητοι οι χώροι.