Με την ευκαιρία των γενεθλίων του Ντιέγκο Μαραντόνα, που σήμερα έγινε 56 χρόνων, ας θυμηθούμε κάποιες μαγικές στιγμές που επιβεβαιώνουν ότι είναι ένας και μοναδικός. Αν ζητήσεις από 100 ανθρώπους να θυμηθούν ένα γκολ του Μαραντόνα, οι 60 θα σου πούνε το «εγώ-μόνος-και-όλοι-εσείς-οι-Άγγλοι»:
37 θα σου απαντήσουν το «Χέρι του Θεού»:
Ο Αντώνης Μήνου θα θυμηθεί το γκολ στο Μουντιάλ των ΗΠΑ:
Και 2 θα σου μιλήσουν για… την 26η Ιουνίου του 1983. ‘Οταν ο 23χρονος Ντιεγκίτο βγήκε ολομόναχος απέναντι στον τερματοφύλακα της Ρεάλ Μαδρίτης, τον προσπέρασε με την άνεση που όλοι οι μεγάλοι παίκτες προσπερνάνε το εμπόδιο ενός τερματοφύλακα χωρίς άμυνα, και με την εστία ανυπεράσπιστη, με το σκορ στο εύθραυστο 0-1, μπροστά σε 90.000 οπαδούς της μεγαλύτερης αντιπάλου της ομάδας του, στο πιο μεγάλο ντέρμπι του πλανήτη.
Αυτός δεν βιάστηκε, προσποιήθηκε στον επερχόμενο αμυντικό, στέλνοντας τον να στουκάρει απελπισμένα στο δοκάρι και τότε με μια αίσθηση ‘ολοκλήρωσης’ προφανώς, έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα με χαρακτηριστική άνεση…
Την άνεση ενός ανθρώπου που αφού ξεναγήθηκε κάποια στιγμή στο Βατικανό μαζί με τη γυναίκα του και τη μητέρα του από τον ίδιο τον Πάπα, βγήκε και δήλωσε μ’ αυτήν την απόλυτη φυσικότητα που τον διακρίνει: «Ναι, πράγματι διαφώνησα με τον Πάπα. Διαφώνησα γιατί πήγα στο Βατικανό και είδα τις χρυσές οροφές και μετά τον άκουσα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Ε και; Πούλα τις οροφές, φίλε! Κάνε κάτι!».