ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΒΡΙΗΛ
Ο Παναθηναϊκός ήταν διαφορετικός, «συμμορφώθηκε» κατά κάποιο τρόπο και έτσι κατάφερε να φέρει την σειρά ξανά εκεί που θέλει. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός το πρώτο ημίχρονο, στην επανάληψη είναι σαν να μην βγήκε ποτέ… Κακές αποφάσεις, αστοχία, εκνευρισμός και άγχος ήταν αυτά που του στέρησαν το 2-0.
Οι πράσινοι ήταν πνευματικά πιο έτοιμοι, φάνηκε από την αρχή του παιχνιδιού όταν ο Ολυμπιακός προσπάθησε με τον ενθουσιασμό της έδρας να βάλει στα «σχοινιά» την ομάδα του Πασκουάλ.
Σ’ αυτή την περίοδο το τριφύλλι έβρισκε συνεχώς λύσεις πότε με τον Καλάθη, πότε με τον Λοτζέσκι και αν οι Τζέιμς και Ρίβερς ήταν πιο προσεκτικοί σε κάποιες περιπτώσεις, ο Παναθηναϊκός θα ήταν μπροστά στο σκορ από το πρώτο ημίχρονο.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός ήταν κακός, αλλά λιγότερο κακός από τον Ολυμπιακό γι’ αυτό κατάφερε να φύγει με το διπλό από τον Πειραιά.
Επιθετικά ήταν διστακτικός και κανείς δεν έκανε κίνηση χωρίς την μπάλα. Κύριος εκφραστής των επιθέσεων ήταν κυρίως ο Μάικ Τζέιμς μαζί με τον Καλάθη αλλά χωρίς ρυθμό και συνέχεις επιθέσεις ένας εναντίων ενός με άναρχο μπάσκετ.
Αμυντικά διάβασε πλήρως τον Ολυμπιακό (αυτό οφείλεται στον Τσάβι Πασκουάλ και τους συνεργάτες του), του στέρησε εύκολα καλάθια με τον Γκίστ να βρίσκεται κυριολεκτικά παντού.
Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι βαρόμετρα για τον Παναθηναϊκό συνεχίζουν να αποτελούν οι Καλάθης και Γκίστ, όσο βρίσκουν ρυθμό και είναι μέσα στο παιχνίδι τα πάντα κρίνονται απ’ αυτούς τους δύο τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση.
Όταν ο αμερικανός σέντερ του Παναθηναϊκού βρίσκεται στο γήπεδο, οι ερυθρόλευκοι δυσκολεύονται πολύ στο να βρουν ελεύθερους χώρους. Ο Γκίστ όταν είναι υγιείς είναι ένας από τους καλύτερους «ψηλούς» αμυντικούς στην Ευρώπη (ειδικότερα στις αλλαγές, όταν δηλαδή αναγκάζεται να μείνει σε γκαρντ).
Όσο αφορά τον Καλάθη, ο ελληνοαμερικάνος πλέι-μέικερ όταν έχει το «μυαλό» του, είναι εύστοχος, δεν εκβιάζει επιθέσεις και παίρνει σωστές αποφάσεις οι πράσινοι θα έχουν το πάνω χέρι στη σειρά.
Από την άλλη μεριά, ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου μπορεί να κερδίσει τον Παναθηναϊκό και δεύτερη φορά στο ΟΑΚΑ.
Οι ερυθρόλευκοι το πρώτο 20λεπτό έμοιαζαν σαν Λερναία Ύδρα, έβρισκαν συνεχώς λύσεις και μάλιστα με εύκολο τρόπο. Οι Σπανούλης (κτύπησε στην πρώτη περίοδο στην αρχή τον Γκίστ και μετέπειτα στα πόδια τον Όγκαστ), Παπανικολάου (κτυπούσε στα close out), Ρόπερτς (στο τρανσίσιον) και ο Παπαπέτρου (με low post και ελεύθερα σουτ) βρέθηκαν σε πολύ καλό βράδυ.
Στην επανάληψη, οι παίκτες του Σφαιρόπουλου πνίγηκαν στο άγχος τους, ήταν τρομερά κακοί και άστοχοι. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι σκόραραν 43 πόντους το πρώτο 20λέπτο ενώ μόλις επτά πόντους ολόκληρη την 3η περίοδο.
Άλλο ένα στοιχείο που στοίχησε τον Ολυμπιακό είναι η εμφάνιση των Σπανούλη, Πρίντεζη και Μιλουντίνοφ. Οι δύο Έλληνες δεν κάνουν καλά παιχνίδια, σουτάρουν με κακά ποσοστά και έχουν κυρίως κακές αποφάσεις. Ενώ, ο Σέρβος σέντερ είναι φανερά εκτός ρυθμού, έδειξε αρκετά διστακτικός στο να τελειώσει κάποιες φάσεις ακόμα και με φανερά πιο κοντούς αντιπάλους.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίσει ξανά τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ αλλά θα πρέπει να είναι συγκεντρωμένος καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Οι δύο Παπ (Παπανικολάου και Παπαπέτρου) πρέπει να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό κάνοντας εξαιρετική δουλειά στα δύο παιχνίδια. Επίσης, θα πρέπει ο Σφαιρόπουλος να δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη σε Στέρλιενκς, Μακλίν και Ρόμπερτς. Ειδικά ο Λετονός γκαρντ είναι ικανός να ανοίξει την άμυνα των πρασίνων με τα μακρινά του σουτ.
Ακόμη θα πρέπει να προσέξουν περισσότερο τις συνεργασίες Καλάθη και Γκιστ και το ένας εναντίων ενός του Τζέιμς (αν βρεθεί στην μέρα του χωρίς υπερβολή μπορεί να κερδίσει και μια ολόκληρη ομάδα μόνος του).
*Ελπίζω ότι στο ΟΑΚΑ θα δούμε επιθετικό μπάσκετ όπως του πρώτου ημιχρόνου στο ΣΕΦ και ο καλύτερος ας κερδίσει.
*Η διαιτησία δεν έπαιξε ρόλο σε καμία από τις δύο αναμετρήσεις με όσα και αν γράφονται και από τις δύο πλευρές. Οι διαιτητές πάντα θα κάνουν λάθη…
*Ο Ολυμπιακός κέρδισε καθαρά και δίκαια στο ΟΑΚΑ, το ίδιο έκανε και ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ.