Πρωταγωνίστρια ενός μικρού ποδοσφαιρικού «θαύματος» (αυτή τη φορά από την ανάποδη) έγινε η Λίβερπουλ. Ξεπατικώνοντας τη συνταγή του αξέχαστου τελικού της Κωνσταντινούπολης, η Σεβίλλη υποχρέωσε την ομάδα του Κλοπ να δει την άλλη όψη του νομίσματος και απέσπασε πολύτιμη ισοπαλία με 3-3.
Στο ημίωρο του αγώνα στο «Σαντσέθ Πιθχουάν» οι οπαδοί των γηπεδούχων ζούσαν τον απόλυτο εφιάλτη: Είχαν δει την ομάδα τους να δέχεται δυο πανομοιότυπα γκολ από κόρνερ (με κεφαλιές στο πρώτο δοκάρι και εκτελέσεις των Φιρμίνο και Μανέ στο δεύτερο). Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Φιρμίνο… χωρίς να βλέπει καν, είχε ξεχειλώσει το σκορ. Κάπου εκεί όμως οι «κόκκινοι» πίστεψαν ότι το παιχνίδι τελείωσε. Ή μάλλον οι Ανδαλουσιανοί αρνήθηκαν να το πιστέψουν. Παρόλο λοιπόν που δεν κατάφεραν να αντιδράσουν ως το ημίχρονο, αμέσως μετά απ’ αυτό μείωσαν με κεφαλιά του Μπεν Γεντέρ.
Κι όταν πια ο ίδιος κέρδισε και εξαργύρωσε (με δεύτερη προσπάθεια) ένα ανόητο πέναλτι του Μορένο, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της ανατροπής. Έστω λοιπόν κι αν χρειάστηκε να φτάσουμε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, ήρθε ο Πιζάρο να εκμεταλλευτεί την αναμπουμπούλα σε κόρνερ και να δώσει την ισοπαλία-χρυσάφι.
Γιατί είναι αρκετή πλέον στη Σεβίλλη μια νίκη στην έδρα της ουραγού και αδιάφορης Μάριμπορ (ή να μη νικήσει η Σπαρτάκ στο «Άνφιλντ») ώστε να προκριθεί στους «16». Εκεί όπου η Λίβερπουλ θα μπορούσε να βρίσκεται από σήμερα, αλλά θα δώσει επίσης το «παρών», αν απλά πάρει μια ισοπαλία από τους Ρώσους στην έδρα της.