ΤΟΥ ΕΥΤΥΧΙΟΥ ΓΙΑΞΗ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΕΑΚ
Δύο μέρες μας χωρίζουν από την έναρξη των 18ων Αγώνων Μικρών Κρατών Ευρώπης, που θα διεξαχθούν στο Μαυροβούνιο μεταξύ 27 Μαΐου και 1η Ιουνίου. Οι διοργανωτές θα υποδεχθούν την Κύπρο και άλλες επτά χώρες (Ισλανδία, Λουξεμβούργο, Μονακό, Μάλτα, Σαν Μαρίνο, Ανδόρα, Λίχτενσταϊν) και σε δέκα αθλήματα θα λάβουν μέρος γύρω στους 930 αθλητές, αριθμός (ρεκόρ) που είναι περίπου τετραπλάσιος από τους 222 που συμμετείχαν το 1985 στο Σαν Μαρίνο. Εκεί, τέθηκε σε εφαρμογή μια ιδέα που έπεσε στο τραπέζι τέσσερα χρόνια νωρίτερα…
Στη χώρα που «γέννησε» τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες και στην πόλη που διοργάνωσε τους πρώτους σύγχρονους το 1896, μπήκε το νερό στο αυλάκι και για τους ΑΜΚΕ. Η ιδέα για μια μεταξύ τους διοργάνωση γυρόφερνε στις σκέψεις των μικρών κρατών της ηπείρου μας από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, όμως επίσημα συζητήθηκε για πρώτη φορά στη γενική συνέλευση των Ευρωπαϊκών Ολυμπιακών Επιτροπών το 1981, στην Αθήνα.
Αργότερα τον ίδιο χρόνο, στο πλαίσιο του Ολυμπιακού Κογκρέσου στο Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας, τα οκτώ κράτη (το Μαυροβούνιο ήταν τότε μέρος της Γιουγκοσλαβίας) ξεκίνησαν να θέτουν επί τάπητος τα σχέδιά τους. H τελική απόφαση πάρθηκε το 1984 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, με την πρωτοβουλία των… μικρών να υποστηρίζεται με θέρμη από τον τότε πρόεδρο της ΔΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ.
Τότε, αποφασίστηκε οι ΑΜΚΕ να διεξάγονται κάθε δύο χρόνια, με μέχρι 12 αθλήματα και σύμφωνα με τους κανονισμούς των διεθνών ομοσπονδιών και του Ολυμπιακού Χάρτη. Καταρτίστηκαν το καταστατικό και οι τεχνικοί κανονισμοί που ισχύουν μέχρι σήμερα, ενώ τέθηκαν και τα κριτήρια συμμετοχής, σύμφωνα με τα οποία δικαίωμα να αγωνίζονται στους ΑΜΚΕ έχουν ευρωπαϊκές χώρες με πληθυσμό μικρότερο του εκατομμυρίου, που έχουν αυτόνομη εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή, αναγνωρισμένη από τη ΔΟΕ.
Εξ ου και δύο κράτη, τα Νησιά Φαρόε και το Γιβραλτάρ, που με βάση τον πληθυσμό τους θα μπορούσαν, δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής, καθώς δεν είναι αναγνωρισμένα από τη ΔΟΕ – οι αθλητές τους αγωνίζονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τη Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο αντίστοιχα. Σημειώνεται πως μόλις τον περασμένο Γενάρη, η Ευρωπαϊκή Ολυμπιακή Επιτροπή απέρριψε νέο αίτημα των Νήσων Φαρόε για αναγνώριση.
Πάτησε… γκάζι
Παρότι στη συνέχεια ακολούθησε διαφορετική σειρά, ο δεύτερος κύκλος ξεκίνησε επίσης από το Σαν Μαρίνο, το 2001, με την Ισλανδία να φτάνει στην έκτη σερί νίκη. Η χώρα μας στη συνέχεια πάτησε… γκάζι κι αφού το 2003 στη Μάλτα κέρδισε για δεύτερη φορά τους ΑΜΚΕ, έφτασε να μετρά πέντε συνεχόμενες νίκες, μέχρι το 2011. Ανάμεσα σε αυτές τις διοργανώσεις ήταν κι αυτή που φιλοξενήσαμε το 2009 και στην οποία κάναμε ρεκόρ χρυσών και συνολικών μεταλλίων με 59 και 139 αντίστοιχα. Πρόκειται για επιδόσεις που εξαιρετικά δύσκολα θα καταρριφθούν, από τη στιγμή που στην παρέα μπήκε ακόμη ένας δυνατός, για τα δεδομένα των ΑΜΚΕ, «παίκτης», το Μαυροβούνιο.
Καλώς το Λουξεμβούργο
Στις πρώτες 14 διοργανώσεις κατετάγη 13 φορές δεύτερο ή τρίτο, αλλά καμία πρώτο. Το Λουξεμβούργο, περί ου ο λόγος, κατάφερε εντούτοις να κερδίσει το 2013, στους 15ους ΑΜΚΕ, που διοργάνωσε το ίδιο. Έγινε μάλιστα μόλις η δεύτερη χώρα (μετά την Κύπρο το 2009) που μάζεψε τριψήφιο αριθμό μεταλλίων (106). Αυτό έγινε για τρίτη (και τελευταία μέχρι τώρα) φορά το 2015 στην Ισλανδία, καθώς η οικοδέσποινα, με 115 μετάλλια και 38 χρυσά, πήρε την ένατη της νίκη και πρώτη μετά από 14 χρόνια.
Στους τελευταίους ΑΜΚΕ, πριν από δύο χρόνια στο Σαν Μαρίνο, από το οποίο ξεκίνησε και ο τρίτος κύκλος, το Λουξεμβούργο κέρδισε για δεύτερη φορά, επιβεβαιώνοντας πως έχει ανέβει επίπεδο. Δεν είναι όμως η μοναδική χώρα που απειλεί την Κύπρο και την Ισλανδία φέτος και για τις επόμενες διοργανώσεις, καθώς το Μαυροβούνιο, που την ερχόμενη Δευτέρα θα υποδεχθεί τους 18ους ΑΜΚΕ και για πρώτη φορά θα κατεβάσει πλήρη ομάδα, έχει στόχο να μπει… σφήνα στις μεγάλες δυνάμεις.