Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι και μέταλλο. Την εκκωφαντική ησυχία διέκοπταν διαδοχικοί κρότοι. Τριγύρω βλάστηση, δέντρα και λοφίσκοι χώματος. Πρόκειται για το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο, στο οποίο προπονείται ο χρυσός πρωταθλητής στο Τραπ για άτομα σε τροχοκάθισμα, Νεόφυτος Νικολάου. Στο διαπεραστικό του βλέμμα, διέκρινες την πίκρα, το πείσμα και την ελπίδα. Συναντάς έναν αγωνιστή της ζωής αλλά και του γηπέδου. Εξάλλου, μόλις μια εβδομάδα πριν βρέθηκε στο ψηλότερο σημείο του βάθρου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρά-Τραπ στην Ιταλία. Το κέρδισε καθώς πάλεψε σκληρά, όταν χρειάστηκε να ξεκινήσει από το μηδέν μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που του άλλαξε τη ζωή.
«Οι πρώτες μου βολές ήταν σε ηλικία οκτώ ετών, σε αυτό εδώ το σκοπευτήριο. Ο πατέρας μου ήταν η αιτία που βρίσκομαι σήμερα εδώ», σημείωσε και περιέγραψε μια μοναδική και έντονη εμπειρία που δεν ξέχασε ποτέ. «Ήταν αδρεναλίνη και φόβος. Παράξενο συναίσθημα, όμως, ωραίο. Ότι έχεις δύναμη. Ένας ενθουσιασμός. Την ίδια στιγμή ήταν και μια ευκαιρία για να περνάω παραπάνω χρόνο μαζί με τον πατέρα μου. Να τον ζω και να απολαμβάνω τη σχέση μας. Με έμαθε να είμαι σωστός άνθρωπος και πώς να αντιμετωπίζω τη ζωή. Του το αφιερώνω», είπε μαζί με μια παύση, εξηγώντας ότι δεν είναι πολλά χρόνια που τον έχασε.
Στην πορεία και μεγαλώνοντας, το σκοπευτήριο το επισκέπτονταν με το δικό του όπλο. Τόσο μαζί με τον πατέρα του, όσο και με φίλους. Αγάπησε αυτό το χόμπι. «Σήμερα είναι κάτι δικό μου. Ένα κομμάτι του εαυτού μου», είπε, εξηγώντας πως το όπλο του, είναι προέκταση των χεριών και του σώματος του. Όλα άλλαξαν για εκείνον, πριν από 11 χρόνια.
«Ένας ηλικιωμένος οδηγός δεν σταμάτησε σε στοπ και όπως συνέχισε την πορεία του, έπεσε πάνω στην πόρτα του αυτοκίνητου μου. Ήμουν 27 ετών. Ξεκίνησε μια άλλη ζωή. Ήμουν πολύ διαφορετικά μαθημένος μέχρι τότε. Εγκαθιστούσα και έφτιαχνα ασανσέρ. Από εκείνη τη νύχτα και μετά, άλλαξε όλη η ζωή μου. Έπρεπε να ξαναμάθω τον εαυτό μου. Να ξαναμάθω να κάνω πράγματα που έκανα». Πέρασε δύσκολα τον πρώτο καιρό. «Δεν μπορούσα να το αποδεχτώ. Για πέντε χρόνια είχα κατάθλιψη. Δεν δεχόμουν ότι έπρεπε να χρησιμοποιώ πατερίτσες και τροχοκάθισμα».
Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι στάθηκε τυχερός, καθώς δίπλα του είχε ανθρώπους που τον στήριξαν. «Ο πατέρας μου, οι φίλοι μου, η οικογένεια μου, η ομάδα μου στη σκοποβολή. Τους ευχαριστώ όλους». Μάλιστα, πριν πέντε χρόνια γεννήθηκε η κόρη του. «Άντλησα μεγάλη δύναμη από αυτό. Σήμερα νιώθω ότι τίποτα δεν με σταματά. Ό,τι θέλω θα το κάνω. Ακόμη και αν δεν γίνει από την πρώτη, ακόμη και αν θέλει χρόνο, στο τέλος θα το καταφέρω. Είμαι της άποψης ότι όταν πονέσεις, ζεις. Πλέον, απολαμβάνω και εκτιμώ τα μικρά, τα απλά πράγματα. Ότι σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω γύρω μου», ανέφερε για τη θέα μπροστά του.
Από χομπίστας έγινε αθλητής
Ασχολήθηκε εντατικά με τη σκοποβολή ως άθλημα, πριν από 5 χρόνια. «Με κάλεσαν από την ομοσπονδία μας και με ενημέρωσαν ότι θα γίνει παραολυμπιακό άθλημα το τραπ». Μέχρι τότε δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με αυτό το είδος σκοποβολής. «Είναι μια παγίδα το τραπ. Δεν γνωρίζεις από πού θα φύγει ο δίσκος και προς τα πού κατευθύνεται. Πρέπει να είσαι έτοιμος για κάθε πιθανότητα. Απαιτεί πολύ μεγάλη συγκέντρωση. Πρέπει τη στιγμή της εκτόξευσης να είσαι εκεί 100%. Είναι πολύ γρήγορο άθλημα. Δεν έχεις περιθώριο να αφεθείς ούτε για μισό δευτερόλεπτο. Είσαι μόνο εσύ και ο δίσκος». Διευκρίνισε, ακόμη, ότι η Διεθνής Παραολυμπιακή Επιτροπή θα εξετάσει στο τέλος του έτους την ένταξη του αθλήματος και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Επαναλαμβανόμενος θρίαμβος στους αγώνες
Ο Νεόφυτος μόλις πριν μια εβδομάδα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρά-Τραπ στην κατηγορία ατόμων σε τροχοκάθισμα, στο Λονάτο της Ιταλίας. «Ήταν δύσκολο το ταξίδι. Είχαμε την αγωνία της πανδημίας. Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Δεν καταφέραμε να ξεκουραστούμε». Όπως περιέγραψε, ο αγώνας ήταν διήμερος. Την Παρασκευή είχε ρίψη 75 δίσκων, όπου συμμετείχαν και οι 26 αθλητές, ενώ το Σάββατο αφορούσε τη ρίψη ακόμη 50 δίσκων. Στο τέλος, μένουν οι καλύτεροι έξι. «Είχα άγχος. Έπιασε τον εαυτό μου να τρέμει σε κάποια φάση. Όμως, πρέπει να μείνεις ψύχραιμος. Πολεμάς με τον εαυτό σου εκείνη τη στιγμή και μετά με το δίσκο».
Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη του διάκριση. Όπως είπε, το 2019 έλαβε, επίσης, χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Όσιγιεκ της Κροατίας. Το 2018 έλαβε χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Λονάτο της Ιταλίας. «Πρώτη φορά που πήγα σε αγώνες ως αθλητής σκοποβολής, ήταν το 2017 και πάλι στο Λονάτο της Ιταλία. Τότε ήρθα τέταρτος. Ήταν σαν όνειρο». Σε αυτή τη διαδρομή, ανέφερε τον προπονητή του Λεόντιο Λεοντίου και τη συμβολή του πρώτου προπονητή του, Κώστα Παύλου. Στόχος του, όπως είπε με μεγάλη σεμνότητα, είναι να συμμετάσχει σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Εξάλλου, έχει διπλά του να τον στηρίζει τη σύζυγο του Μύρια, την πεντάχρονη κόρη του Κατερίνα, τη μητέρα, την οικογένεια, τους φίλους, την ομάδα του.
