Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους αρθρογραφεί στο blog του sportdebate.wordpress.com για την έναρξη των Παραολυμπιακών αγώνων στο Ρίο, καθώς και την ευρεία κινητοποίηση της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου τα τελευταία χρόνια.
Αναλυτικά: «Με αφορμή την επικείμενη έναρξη των Παραολυμπιακών αγώνων στο Ρίο, καθώς και την ευρεία κινητοποίηση της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου τα τελευταία χρόνια, που παρακολουθώ από τα μέσα δικτύωσης, το σημερινό μου σχόλιο είναι αφιερωμένο σε «Άτομα με Αναπηρίες» (ΑΜΕΑ), που κατά την άποψη μου επιβάλλεται να είναι πιο ενεργά εμπλεκόμενα στον αθλητισμό.
Ξεκινώντας, χαιρετίζω τις προσπάθειες της Οργάνωσης Παραπληγικών και ειδικά των φίλων Δημήτρη Λαμπριανίδη, Αντυ Ιωάννου και Ανδρέα Σμυρίλλη για κοινωνική συμπερίληψη των ατόμων αυτών και εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων διαβίωσης και άθλησης.
Είτε πρόκειται για πρόσβαση σε κτήρια και σε παραλίες, ή τα αυτονόητα προτερήματα στάθμευσης και λήψης επαρκών κοινωνικών παροχών, η συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού κινητοποιείται εδώ και καιρό για τα αυτονόητα (θα επαναλαμβάνω συνεχώς το χαρακτηρισμό «αυτονόητα»). Και μέσα στα αυτονόητα πρέπει να προσθέσουμε και τον αθλητισμό.
Η Πελενδρίτου, ο Αρέστη, ο Ποταμίτης, ο Γεωργίου έδειξαν το δρόμο σε επίπεδο Ολυμπισμού και πρωταθλητισμού και ευελπιστώ παρόμοια επιτυχία να έχουμε και φέτος αλλά και στο άμεσο μέλλον. Στο Ρίο, 07-18 Σεπτεμβρίου, θα εκπροσωπηθούμε με την Πελενδρίτου στην κολύμβηση και τον Αρέστη στο τροχάδι και εύχομαι ολόψυχα και στους δύο καλή επιτυχία. Όμως για τη συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού θεωρώ ότι ο μαζικός/κοινωνικός αθλητισμός είναι πιο σημαντικός απ’ τον ολυμπισμό, αφού προσφέρει και πλεονεκτήματα και προτερήματα σε πολλαπλά επίπεδα για τους εμπλεκομένους.
Η Ομοσπονδία Καλαθόσφαιρας αξίζει πολλά συγχαρητήρια αφού ασπάστηκε αυτή τη φιλοσοφία και πρωτοπόρησε στη δημιουργία συνθηκών άθλησης και συναγωνισμού, μέσω της δημιουργίας Παγκύπριου πρωταθλήματος που συνεχώς θα αναβαθμίζεται. Κολύμβηση, σκοποβολή, τοξοβολία έχουν επίσης επιδείξει ενδιαφέρον και προσφέρουν ευκαιρίες άθλησης σε ΑΜΕΑ, ενώ το άθλημα που έχει σειρά είναι η ποδηλασία.
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Οργάνωσης Παραπληγικών, Δημήτρη Λαμπριανίδη, η ποδηλασία με τρίκυκλο προσφέρεται και για αθλητισμό και για ψυχαγωγία και σκοπεύει, πέραν από τα αθλητικά ωφελήματα, να προσφέρει ευκαιρίες ψυχαγωγίας μεταξύ γονιών και παιδιών.
Ταυτόχρονα, γίνεται προσπάθεια, μέσω του Σωματείου «Ήφαιστος» στη Λεμεσό να ξεκινήσουν προγράμματα στίβου για ΑΜΕΑ και συγκεκριμένα προγράμματα ρίψεων. O φίλος Αντώνης Τσολάκης, ειδικός σε θέματα Φυσικής Αγωγής, προπονητής του παλιού πρωταθλητή Α. Ποταμίτη μου ανέφερε ότι άλλο ένα άθλημα που τώρα είναι δημοφιλές μεταξύ ΑΜΕΑ και σχετικά καινούργιο μάλιστα για ΑΜΕΑ είναι το Κανο-Καγιακ.
Ομολογώ ότι δεν είχα ευρεία εμπλοκή σε παρόμοια θέματα στο παρελθόν, εξού και το ενδιαφέρον μου να μιλήσω με τους πιο έμπειρους και μπασμένους και να ενημερωθώ. Αυτό όμως που ξέρω καλά είναι ότι οι αθλητικές μας ομοσπονδίες και η Παραολυμπιακή επιτροπή οφείλουν να είναι σε συνεχή επαφή και με συνέργειες να αναπτύξουν περαιτέρω τον αθλητισμό για ΑΜΕΑ.
Πρωτίστως την κοινωνική του μορφή, με στόχο και σκοπό να δώσουν ευκαιρίες άθλησης, υγιούς ενασχόλησης και ψυχαγωγίας. Όμως και ο αγωνιστικός αθλητισμός, ο πρωταθλητισμός και ο ολυμπισμός για ΑΜΕΑ είναι εξίσου αναγκαία για τη χώρα μας και γενικά για κάθε κοινωνία σύγχρονη, ευημερούσα και προοδευτική.
Καλώ την Πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς να ενσκήψουν στο συγκεκριμένο θέμα και με βοήθεια από την οργάνωση παραπληγικών να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες που θα επιτρέψει στην ομάδα αυτή των συμπολιτών μας να απολαύσει τα ίδια αθλητικά και κοινωνικά ωφελήματα από τον αθλητισμό, όπως και οι υπόλοιποι από εμάς.
Προτρέπω και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να προβάλουν περισσότερο τις συγκεκριμένες προσπάθειες, όχι από οίκτο ή κοινωνική ευαισθησία, αλλά από επαγγελματική υποχρέωση για ίση κατανομή χρόνου προβολής (αυτό θα μπορούσε φυσικά να ειπωθεί και για το γυναικείο αθλητισμό, όπως θα αναλύσω σε επόμενο άρθρο).
Εν κατακλείδι, χρειαζόμαστε σαν κυπριακός αθλητισμός και σαν κοινωνία την ύπαρξη και πρόοδο του αθλητισμού για ΑΜΕΑ. Πολύ περισσότερο από την κοινωνία, το χρειάζονται τα ίδια τα άτομα με αναπηρίες».