ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΧΑΤΖΗΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ*
Ένα σωρό ημερομηνίες έχουν συνδεθεί -ως επέτειοι των αμέτρητων επιτευγμάτων, θριάμβων και άθλων του- με τον Πελέ. Καμία, όμως, τρανή επιτυχία του «βασιλιά» δεν θα γινόταν πραγματικότητα -ίσως- αν δεν ελάμβανε χώρα, ένα φιλικό (δοκιμαστικό κατά κάποιον τρόπο) ματς την 7η Σεπτεμβρίου του 1956, στο γήπεδο Βία Μπελμίρο, της Σάντος.
Λίγο καιρό προηγουμένως, οι ιθύνοντες της Σάντος είχαν πειστεί -όχι εύκολα-από έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή, τον Βάλντεμαρ Ντε Μπρίτο, άτυπο προσωπικό κόουτς του μετέπειτα βασιλιά, να πάρουν στην ομάδα τους τον άσημο Έντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο. Ή Ντίκο. Έτσι, ήταν γνωστός, τότε, στον μικρόκοσμό του, στην πόλη (των ανθρακωρύχων) Τρες Κορασόες (Τρεις καρδιές), ο Πελέ.
Πριν εμφανιστεί στο αρχηγείο της Σάντος, το ντροπαλό μαυράκι είχε απορριφθεί -δεν γέμιζε το μάτι με το κοκαλιάρικο σουλούπι του- από πέντε μεγάλους συλλόγους του Σάο Πάουλο. Οι φωστήρες τον απέρριψαν χωρίς να τον δουν να κλοτσάει την μπάλα.
«Αυτό, εδώ, το παιδί, θα γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου!», είχε πει, με ύφος προφήτη και σοφού, στους προπονητές της Σάντος, ο Ντε Μπρίτο.
Τα λόγια του ήχησαν σαν ύψιστη ιεροσυλία. «Αυτό το νιάνιαρο θα ξεπεράσει τους θρύλους της Βραζιλίας; Τον Λεόνιντας, τον Ντιντί ή τον Ζιζίνιο;». Ωστόσο, κάτι στο μέταλλο της φωνής του Ντε Μπρίτο, τούς ώθησε να δεχτούν τον «Ντίκο» για τεστ. Όταν τον είδαν να τιθασσεύει τη «στρογγυλή θεά», παραδέχτηκαν ότι ο μικρός «το είχε» το τόπι.
Του έδωσαν δελτίο, τον έστρωσαν στις προπονήσεις και… Και κάθε μέρα που περνούσε, έτριβαν πιο πολύ τα χέρια τους, βλέποντας το αμούστακο αγόρι -εν τω μεταξύ είχε πάρει το προσωνύμιο Πελέ- να κάνει εξωγήινα κόλπα. Λες και είχε γεννηθεί από μία μπάλα!
Παράλληλα δεν παρέλειψαν να αποθέσουν και μπόλικα τάματα στη Μαντόνα. Για να τους προσέχει το ανατέλλον αστέρι τους. Γιατί πόσα και πόσα Βραζιλιανάκια, καθαρόαιμα ταλέντα, δεν χάθηκαν στην πορεία;
Ώσπου, στις 7 Σεπτεμβρίου του 1956, πριν γίνει καν 16, η Σάντος εμφάνισε τον άσημο Πελέ, με τη φανέλα Νο.10 μάλιστα, στο πρώτο ιστορικό φιλικό-ντέρμπι, με αντίπαλο την Κορίνθιανς.
Το «παιδί που θα γινόταν βασιλιάς», δεν μάσησε, μετατρέποντας σε αφετηρία μιας εκτυφλωτικής καριέρας τον αγώνα. Έκανε ζογκλερικά στους αντιπάλους, πέτυχε ένα γκολ (και δημιούργησε άλλα τρία) στη σαρωτική νίκη (7-1), μαγεύοντας και τα… τσιμέντα του Βία Μπελμίρο.
Όταν έριξε την αυλαία, 22 χρόνια μετά, ο Πελέ είχε πετύχει τον εξωπραγματικό αριθμό των 1280 γκολ σε 1276 αγώνες. Είχε σηκώσει, μεταξύ πολλών άλλων, τρία τρόπαια σε Μουντιάλ, δύο Διηπειρωτικά κύπελλα. Ήταν -ο κατά γενική αναγνώριση- «βασιλιάς του ποδοσφαίρου». Η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα του πλανήτη. Κι ο Ντε Μπρίτο ο μεγαλύτερος… προφήτης της μπάλας!
* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 8/9/2010 στην εφημερίδα «Goal News», με την υπογραφή του δημοσιογράφου και παντοτινού μας φίλου, Πέτρου Χατζηχριστοδούλου, ο οποίος εργάστηκε επί σειρά ετών στον Φιλελεύθερο.
