Ένα ταξίδι στο ποδοσφαιρικό 1966, θα φέρει στην… πρώτη γραμμή το πιο πολυσυζητημένο γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, το οποίο παραμένει στο επίκεντρο και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα εάν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή όχι… Αν υπήρχε το VAR πριν από 52 χρόνια, θα ήταν απλά άλλη μια φάση που διευκρινίστηκε με τη χρήση της τεχνολογίας.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε φτάσει επιτέλους στην Αγγλία το 1966. Η χώρα που είχε ανακαλύψει το ποδόσφαιρο έβλεπε τις πρώτες τέσσερις προσπάθειές της να κατακτήσει το Μουντιάλ να στέφονται από πλήρη αποτυχία. Μετά την ήττα από τη Βραζιλία στα προημιτελικά του 1962, ο Αλφ Ράμσεϊ ανέλαβε την εθνική ομάδα και προέβλεψε ότι η Αγγλία θα κέρδιζε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 στα μέρη της. Ήταν μια τολμηρή πρόβλεψη, ειδικά επειδή απέναντι στους πάντα αισιόδοξους Βρετανούς θα υπήρχαν ομάδες-μεγαθήρια:
Η παγκόσμια Πρωταθλήτρια του ’62, Βραζιλία, παρεμένε σε μεγάλο βαθμό άθικτη, ο Εουσέμπιο είχε κάνει την εμφάνισή του στα γήπεδα της Πορτογαλίας, οι ταλαντούχοι Ιταλοί ήταν εκεί, όπως και η Δυτική Γερμανία με τη Σοβιετική Ένωση, που θα κατέβαζαν πολύ καλύτερες ομάδες από αυτές τη δεκαετία του 1950. Τελικά, όμως, η Αγγλία επικράτησε και η προφητεία του Ράμσεϊ εκπληρώθηκε στο ακέραιο.
Σαν σήμερα στις 30 Ιουλίου, ένα ολόκληρο το έθνος ήταν στις επάλξεις, καθώς η Αγγλία και η Δυτική Γερμανία θα βρίσκονταν αντιμέτωπες μπροστά σε 97.000 θεατές στο Γουέμπλεϊ. Αποδείχθηκε στην εξέλιξή του, ότι ήταν ο πιο δραματικός τελικός στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Με ανοιχτές τις πληγές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δύο χώρες συνέχιζαν να μην έχουν και τις καλύτερες σχέσεις, με τους Γερμανούς να κάνουν αφόρητα δύσκολη τη ζωή των Άγγλων ανοίγοντας πρώτοι το σκορ μόλις στο 12ο λεπτό με τον Χάλερ. Έξι λεπτά αργότερα οι οικοδεσπότες ισοφάρισαν με τον Χαρστ, πήραν κεφάλι στο σκορ με το γκολ του Άλαν Πίτερς στο 78ο λεπτό. Μάλιστα, θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει την υπόθεση-νίκη τέσσερα λεπτά αργότερα στη χαμένη ευκαιρία του Τσάρλτον, δεν το έκαναν και η μπάλα τους τιμώρησε. Η Αγγλία πλήρωσε εκείνο το λάθος, με τους Γερμανούς να ισοφαρίζουν στο 89ο με τον Βόλφγκανγκ Βέμπερ και τον τελικό να πηγαίνει για πρώτη φορά στην παράταση. Και οι δύο ομάδες ήταν εξαντλημένες, οι παίκτες σωριάστηκαν στο άψογα περιποιημένο χορτάρι του Γουέμπλεϊ μπροστά στα μάτια της βασίλισσας Ελισάβετ Β’, με τον Ράμσεϊ να βρίσκει το κίνητρο για τους παίκτες του, με την ατάκα που έμεινε στην ιστορία «οι Γερμανοί τελείωσαν».
Για να τελειώσουν πάντως, οι σκληροτράχηλοι εκ φύσεως Γερμανοί, έπρεπε να φτάσουμε στο 101ο λεπτό (ενδέκατο της παράτασης). Ο Άλαν Μπολ έκανε τη σέντρα και από το ύψος του πέναλτι ο Χαρστ σούταρε με δύναμη στέλνοντας την μπάλα να χτυπήσει στο δοκάρι και να σκάσει στο έδαφος. Ο Ρότζερ Χαντ σήκωσε αμέσως τα χέρια πανηγυρίζοντας το γκολ, αλλά αυτός που είχε τον πιο σημαντικό ρόλο και η άποψη μετρούσε περισσότερο, ο Ελβετός διαιτητής Γκότφριντ Ντινστ, δεν ήταν απόλυτα σίγουρος για το αν ολόκληρη η μπάλα πέρασε τη γραμμή. Ένα σμήνος διαμαρτυρόμενων Γερμανών παικτών «έπεσε» πάνω στον διαιτητή, ο οποίος αποφάσισε να ζητήσει τη γνώμη του βοηθού του.
Εκείνος, ουσιαστικά, θα αποφάσιζε για την τύχη του γκολ και θα είχε αποφανθεί εάν ολόκληρη η μπάλα πέρασε τη γραμμή του τέρματος ή όχι. Πάνω από 400 εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο περίμεναν την απόφαση του Μπαχράμοφ, ο οποίος ατάραχος έδειξε με τη σημαία του προς τη σέντρα του γηπέδου και το πλήθος των Άγγλων στο Γουέμπλεϊ ξεσπούσε σε ζητωκραυγές.
Ο σκόρερ του 2-2, Βολφγκάνγκ Βέμπερ, ήταν κοντά στην εστία του Τιλκόφσκι και έτρεξε αμέσως προς τον Μπόμπι Τσάρλτον προσπαθώντας να του κατεβάσει τα χέρια. «Του είπα: Σταμάτα! Τι κάνεις; Είχα δει καθαρά ότι η μπάλα δεν είχε περάσει τη γραμμή», επέμενε να λέει ο Γερμανός αμυντικός, όμως τίποτα δεν άλλαξε και το γκολ μέτρησε, η Δυτική Γερμανία ήταν πίσω στο σκορ με 3-2 και χωρίς δυνάμεις είδε τον Χαρστ να σκοράρει λίγο πριν το τέλος της παράτασης γράφοντας το 4-2.
Τελικά η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή όχι;
Τελικά η μπάλα πέρασε ολόκληρη τη γραμμή ή όχι; Το ερώτημα πλανάται ακόμη. Μια έρευνα του τμήματος μηχανολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, το 1995, κατέδειξε ότι η μπάλα δεν πέρασε τη γραμμή του τέρματος του Τιλκόφσκι και το απέδειξε. Για την ακρίβεια, η μπάλα βρισκόταν έξι εκατοστά μπροστά από το σημείο το οποίο θα θεωρείτο ότι είχε περάσει ολόκληρη τη γραμμή του τέρματος!
Μετά από χρόνια οι Άγγλοι θέλησαν να αντιστρέψουν το κλίμα και να αποδείξουν ότι η μπάλα είχε περάσει ολόκληρη τη γραμμή. Τον Ιανουάριο του 2016, σε εκπομπή του συνδρομητικού Sky Sports ο πρώην άσος της Λίβερπουλ, Τζίμι Γκάραχερ, με τη βοήθεια της τεχνολογίας και φοιτητών πανεπιστημίων που έκαναν έρευνα, ανέλυσε τη φάση και αποφάνθηκαν ότι το γκολ ήταν κανονικό! Μάλιστα, δημοσιοποίησε και φωτογραφίες, που «αποδεικνύουν» πως η μπάλα πέρασε κατά 7,5 εκατοστά τη γραμμή του τέρματος.
Το γήπεδο… φάντασμα!
Ο Αζέρος διαιτητής, Τόφικ Μπαχράμοφ, βοηθός στον τελικό ανάμεσα στην Αγγλία και τη Γερμανία έγινε το κεντρικό πρόσωπο μιας αντιπαράθεσης και ατέρμονης κουβέντας. Κανένα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν ήταν πιο αμφισβητούμενο. Οι συμπατριώτες του για να τον… τιμήσουν ονόμασαν το γήπεδο στο Μπακού, «Τόφικ Μπαχράμοφ»! Αυτό έγινε το 2003 στη μνήμη του διάσημου Αζέρου διαιτητή, που όλοι νόμιζαν ότι ήταν Ρώσος. Για τους Άγγλους έχει μείνει στην ιστορία ως «ο Ρώσος λάινσμαν». Ο Μπαχράμοφ παραμένει ένας εθνικός ήρωας στο Αζερμπαϊτζάν και είναι ο μοναδικός διαιτητής στον κόσμο, που έχει δοθεί το όνομά του σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Έξω από το γήπεδο υπάρχει ένα άγαλμα, που δείχνει τον Αζέρο διαιτητή εν δράσει, τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν το 2004 σ’ ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Αζερμπαϊτζάν και την Αγγλία!