«Το πιο ηλίθιο, απαίσιο, αποκρουστικό και επαίσχυντο ποδοσφαιρικό θέαμα, πιθανότατα στην ιστορία του παιχνιδιού». Με αυτά τα λόγια δημοσιογράφος του BBC σχολίαζε το βίντεο του αγώνα Χιλής – Ιταλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962.
Οι δύο εθνικές ομάδες συναντήθηκαν στo πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής του β΄ ομίλου σ’ ένα παιγνίδι που έμεινε στην ιστορία ως «Η Μάχη του Σαντιάγκο». Οι ποδοσφαιριστές αντί να κυνηγούν τη μπάλα, έπαιζαν ξύλο και ο Άγγλος διαιτητής, Κεν Άστον, με τους αστυνομικούς προσπαθούσαν μάταια να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Όλα άρχισαν μέρες πριν τον αγώνα όταν δύο Ιταλοί δημοσιογράφοι μετέδωσαν πως η πρωτεύουσα της Χιλής, Σαντιάγκο «είναι το πιο θλιβερό σύμβολο μιας υπανάπτυκτης χώρας, που μαστίζεται από υποσιτισμό, πορνεία, αναλφαβητισμό, αλκοολισμό, δυστυχία».
Η ανταπόκριση των δύο Ιταλών δημοσιογράφων πυροδότησε ένα εκρηκτικό κλίμα με τον χιλιανό Τύπο να αποκαλεί τους Ιταλούς «φασίστες», «μαφιόζους» και «τοξικομανείς». Έτσι, όταν οι δύο ομάδες βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου «Νασιονάλ» στις 2 Ιουνίου του 1962, μόνο ποδόσφαιρο δεν παίχτηκε. Από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ο αγωνιστικός χώρος θύμιζε αρένα με κλωτσιές, μπουνιές και αίματα.
Ο αγώνας διακόπηκε πολλές φορές και χρειάστηκε να επέμβει η Αστυνομία για να χωρίσει τους παίκτες που δεν σταματούσαν να χτυπούν, να βρίζουν και να φτύνουν ο ένας τον άλλον. Η Ιταλία έμεινε με εννέα παίκτες από το α΄ ημίχρονο και η Χιλή τελικά κέρδισε με 2-0. Ο αγώνας μέχρι σήμερα θεωρείται ο πιο βίαιος στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ήταν μια ακόμη αφορμή που μερικά χρόνια αργότερα ο διαιτητής του αγώνα, Κεν Άστον, επινόησε την κόκκινη και την κίτρινη κάρτα.