ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Θα έχετε διαβάσει ή ακούσει ότι το γκολ είναι η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου. Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός, όμως, αρκεί για να περιγράψει μία παραβίαση εστίας… σαν όλες τις άλλες. Όταν όμως μιλάμε για τη στιγμή που το άγγιγμα της μπάλας στα δίχτυα κρίνει κάτι σημαντικό, ασφαλώς και πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο.
Ε, όταν το τέρμα σημειώνεται στο 12ο λεπτό της καθυστέρησης στην τελευταία αγωνιστική και καθορίζει… ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, αγγίζει τα όρια του έπους! Κάτι που όσοι έζησαν προψές στο «Τάσος Μάρκου» θα έχουν να διηγούνται για χρόνια, είτε βρίσκονταν στο στρατόπεδο των νικητών είτε των ηττημένων είτε ακόμα και των ουδέτερων παρατηρητών.
Είναι γι’ αυτό που ο σκόρερ του πλατινένιου γκολ της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου στο 90’+12 του προψεσινού αγώνα με την Αλκή (3-2), Σωκράτης Φυτανίδης, δήλωσε αμέσως μετά: «Είναι από τις στιγμές που θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή». Και πώς να ξεχαστεί τέτοια στιγμή με τόσο πλούσια συναισθήματα, έπειτα από παιχνίδι κατά το οποίο η παραμονή και ο υποβιβασμός άλλαξαν χέρια τέσσερις φορές!
Δίχως αμφιβολία, ασυζητητί, ο Ελλαδίτης κεντρικός αμυντικός είναι το πρόσωπο της αγωνιστικής και ένα από τα πρόσωπα της σεζόν. Και αν το τέρμα του δεν κερδίσει το βραβείο του ομορφότερου της σεζόν, δικαιούται τον τίτλο του πιο σημαντικού. Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και όμως! Ο Φυτανίδης άρχισε άσχημα την πορεία του στους βυσσινί. Αποκτήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο με συμβόλαιο ώς τον Μάιο του 2020 και πραγματοποίησε ντεμπούτο στις 12 του ίδιου μήνα απέναντι στη Δόξα. Σε μία από τις πρώτες επαφές του με την μπάλα, στο 3ο λεπτό, υπέπεσε σε λάθος και η ομάδα του βρέθηκε πίσω στο σκορ. Στην πορεία μέτρησε 12 συμμετοχές, εκ των οποίων οι εννιά βασικές, ενώ κατά κύριο λόγο ήταν στη σκιά των Αγγελή Αγγελή και Ανδρέου Κυριάκου, οι οποίοι αποτελούσαν τις πρώτες επιλογές.
Πέτυχε άλλο ένα γκολ στο παιχνίδι με την ΑΕΛ (1-2) και γενικά η παρουσία του ήταν καλή, όχι όμως σε βαθμό που να προκαλεί ενθουσιασμό. Να όμως που κράτησε το καλύτερο για το τέλος! Από προψές, στο Παραλίμνι πίνουν νερό στο όνομα του ήρωα της τελευταίας στιγμής. Του ανθρώπου που λειτούργησε σαν από μηχανής θεός σε αρχαία ελληνική τραγωδία, ο οποίος με απρόσμενη παρέμβαση ενός παράγοντα (γεγονός, πρόσωπο ή αντικείμενο) προσέφερε λύση σε μία δύσκολη κατάσταση
Έτσι και ο Φυτανίδης, στην κορύφωση του προψεσινού «δράματος», όταν η εξέλιξη του παιχνιδιού οδηγούσε σε αδιέξοδο την ομάδα του, εμφανίστηκε αναπάντεχα και σαν να είχε θεϊκή βοήθεια, με κεραυνό εκτός περιοχής έφερε τη λύτρωση στους βυσσινί.