ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Η αποφυγή βαρύγδουπων λόγων από τον Σάββα Πουρσαϊτίδη δεν είναι τυχαία. Ούτε ακόμα και η τεσσάρα επί της -εκ των πρωτοπόρων πια- ΑΕΛ στάθηκε ικανή να παρασύρει τον προπονητή της Νέας Σαλαμίνας, ώστε να βάλει στο στόμα του τις λέξεις «πρώτη εξάδα». Άπειρος προπονητής ο ίδιος και μάλιστα, στο τιμόνι ομάδας που -βάσει δυναμικότητας και προϊστορίας- στο υποσυνείδητο της πλειονότητας των ποδοσφαιρόφιλων βρίσκεται στο β’ γκρουπ της β’ φάσης. Κάπου μεταξύ 6ης και 8ης θέσης.
Ποιος θα περίμενε, λοιπόν, ότι με το πέρας δέκα αγωνιστικών θα έδειχναν ικανοί οι ερυθρόλευκοι, όχι μόνο για θέση στο α’ γκρουπ, μα και να κάνουν πολύ δύσκολη τη ζωή των μεγάλων; Μόλις έναν βαθμό μακριά από τον πρωταθλητή (και αποφασισμένο να διατηρήσει τα κεκτημένα) ΑΠΟΕΛ. Ούτε ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί τους ή ακόμα και μέλη της διοίκησης, δεν τολμούσαν να εκστομίσουν τέτοια προσδοκία το περασμένο καλοκαίρι. Εντούτοις, το ποδόσφαιρο απέδειξε ξανά πως είναι απρόβλεπτο άθλημα.
Για να γίνει υπολογίσιμη η Νέα Σαλαμίνα για κάθε αντίπαλο και ικανή να κυνηγήσει υψηλούς στόχους δεν έγιναν μαγικά, παρά μόνο τα απλά. Καταρχάς, κράτησε τον προπονητή που ολοκλήρωσε την περασμένη σεζόν, γλιτώνοντας πολύτιμο χρόνο. Κατ’ εξαίρεση της προσφιλούς τακτικής των αλλαγών, άλλωστε την τελευταία δεκαετία και σε σύνολο 20 προπονητών της, μόλις οι τέσσερις διατηρήθηκαν με το τέλος μίας σεζόν.
Ο Πουρσαϊτίδης, λοιπόν, ήξερε πολύ καλά την ομάδα, ενώ ζει την οικογένειά του από το κυπριακό ποδόσφαιρο εδώ και περίπου 16 χρόνια. Πρώτα ως ποδοσφαιριστής, έπειτα ως σκάουτερ και πλέον ως προπονητής. Άρα, πέρα από τη δική του ομάδα, ξέρει το πρωτάθλημα, το επίπεδο και τη δυναμική κάθε αντιπάλου.
Έπειτα, «ψείρισε» πολύ κάθε μετεγγραφικό στόχο ώσπου να ανάψει το πράσινο φως, θέλοντας να πετύχει διάνα σε κάθε επιλογή. Μέχρι στιγμής δικαιώνεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Επίσης, παρά τις 12 κινήσεις που έγιναν, δεν εκμηδένισε τον βασικό κορμό της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου. Κάτι που συνηθίζεται στη χώρα μας -κυρίως- από τα κλαμπ των χαμηλών δωμάτων.
Εξ ού και το σύνηθες πλάνο του περιλαμβάνει έξι «παλιούς» και πέντε «νέους». Στη φράση «σύνηθες πλάνο», όμως, κρύβεται ίσως και ένα άλλο σημαντικό στοιχείο. Ο Ελλαδίτης δεν αλλάζει την ενδεκάδα, παρά μόνο όταν συντρέχει σοβαρός λόγος. Σίγουρα δεν έχει τόσο πλούσιο ρόστερ όσο οι μεγάλες ομάδες, από την άλλη όμως το ίδιο ίσχυε και για τους προκατόχους του, πολλοί από τους οποίους παρεξήγησαν την έννοια του rotation.
Δεν ξέρω ασφαλώς ώσπου θα πάει η… ερυθρόλευκη βαλίτσα. Άλλωστε το πρωτάθλημα είναι δρόμος αντοχής και όχι εκατόν μέτρων. Σίγουρα, όμως, ο Πουρσαϊτίδης φανερώνει τα πρώτα δείγματα γραφής άξιου καθοδηγητή. Και δίχως αμφισβήτηση έχει καταστεί ήδη σε πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση νεοεισερχόμενου κόουτς.