Ο Εθνικός Άχνας μέσω μακροσκελούς ανακοίνωσης του τοποθετήθηκε για το αποτέλεσμα του αγώνα με τη Νέα Σαλαμίνα, όπως επίσης και για τους επικριτές της ομάδας, αλλά και στο πανό «Που τζιαμέ τζαι τζει», που σύμφωνα με τον Εθνικό ανέρτησαν οι φίλοι της Νέας Σαλαμίνας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Είμαστε σε πολύ άσχημη κατάσταση»
Η ανακοίνωση: «Περίεργη μέρα για όλους εδώ στο Δασάκι. Ανώφελη η προσπάθεια να αναλύσουμε το παιχνίδι… Η Νέα Σαλαμίνα κυριάρχησε και δίκαια επικράτησε με 0-3. Κατώτερη των περιστάσεων η δική μας πλευρά και ανήμπορη να αντιδράσει μετά το σχετικά γρήγορο προβάδισμα της Νέας Σαλαμίνας. Δεν είναι ότι δεν το ήθελαν, αλλά όπως και να το κάνουμε το να αναγκάζεσαι να παίζεις με τους ίδιους ποδοσφαιριστές από το 2016 μέχρι σήμερα δεν είναι και εύκολο πράγμα. Ούτε για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, αλλά ούτε και για την διοίκηση και όλους όσους βρίσκονται κοντά στην ομάδα.
Το να βλέπεις τις αδυναμίες μια ομάδας και όχι μόνο να μην μπορείς να τις διορθώσεις, αλλά και να τις ανέχεσαι λόγο έλλειψης επιλογών είναι ίσως το χειρότερο που είχαμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την χρονιά. Γιατί χωρίς ανταγωνισμό ακόμη και ο πιο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν αποδίδει όπως θα έπρεπε – εκτός και αν αγαπά και σέβεται την ομάδα όσο την αγαπά και την σέβεται ένας σωστός Άχνιωτης. Στην περίπτωση μας είχαμε και από τα δύο – κάποιους να πεθαίνουν και να χάνουν τον ύπνο τους για την ομάδα… και κάποιους άλλους απλά να χάνουν τα παιχνίδια. Η ιστορία και το μέλλον τους θα δείξει ποιος αξίζει τι.
Οι περιστάσεις (ας μην επεκταθούμε… το θέμα είναι μεγάλο και πληγώνει) μας ανάγκασαν να αγωνιστούμε με ομάδα εμπάργκου – παρόλο που το εμπάργκο πλέων δεν ισχύει – απέναντι σε μια ομάδα που όχι μόνο χτίστηκε από το καλοκαίρι, αλλά και οι ενισχύσεις τις έβγαζαν μάτια… και έβαζαν γκολ! Παρόλο που μαθηματικά ακόμα υπάρχουν ελπίδες, όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες. Παρόλα αυτά σας διαβεβαιώνουμε ότι πλέον δεν παίζουμε αποκλείστηκα για τους τρεις βαθμούς, αλλά πολύ περισσότερο για την ιστορία μας. Όσοι θα κληθούν να παίξουν στα υπόλοιπα παιχνίδια θα πρέπει να δώσουν το 110% των δυνάμεων τους όχι τόσο για το αποτέλεσμα αλλά για το χειροκρότημα… Για να ευχαριστήσουν όσους στάθηκαν δίπλα τους αυτή την ιδιαίτερη χρονιά πιστεύοντας το θαύμα. Μια χρονιά που μας την επέβαλαν άλλοι.
Ξεκινώντας από το παιχνίδι με την Ανόρθωση, σηκώνουμε τα κεφάλια και χτίζουμε το αύριο. Βλέπουμε το μέλλον και νιώθουμε αισιοδοξία. Η περηφάνεια μας για αυτή την ομάδα ποτέ δεν στηριζόταν σε καμία κατηγορία και σε καμία νίκη. Η ύπαρξη μας και μόνον κάτω από αντίξοες οικονομικές συνθήκες που μόνο εμείς γνωρίζουμε ήταν και θα είναι πάντα ο πιο σημαντικός λόγος για να νιώθουμε περήφανοι. Και αυτή η ύπαρξη οφείλετε σε όλους όσους βρίσκονται κοντά στην ομάδα και που είμαστε σίγουροι ότι βρίσκονταν το Σάββατο στο γήπεδο. Σε ανθρώπους που στερήθηκαν και στερούνται τις οικογένειες τους, τον χρόνο τους και ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος τους για να κρατούν τον Εθνικό μας ζωντανό.
Άνθρωποι με αγνά αισθήματα και προθέσεις που δεν επιζητούν την προσοχή και τη δόξα σε αντίθεση με πολλούς άλλους που βρίσκονται στον χώρο. Και αυτοί οι άνθρωποι είναι και η απάντηση σε όλους τους επικριτές που ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν πως κρατιόμαστε ζωντανοί. Κρατιόμαστε γιατί έχουμε ανθρώπους που εσείς ούτε στα πιο τρέλα σας όνειρα δεν θα μπόρεσε να έχετε και αυτή πάντα θα είναι η διαφορά μας. Από τα γραφεία μέχρι τα αποδυτήρια και τα βοηθητικά μας γήπεδα βγαίνει εξαιρετική δουλειά και αυτό θα συνεχίσει να γίνετε ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Γι’ αυτό, όποιος θέλει να συνεχίσει να είναι ειδήμονας του ποδοσφαίρου έχοντας άποψη το ποιος είναι ο Εθνικός της Άχνας, σωστό θα ήταν πρώτα να κάνει μια βόλτα από το Δασάκι και να συστηθεί με όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Αλλά που να βρείτε ώρα… μάλλον θα βρίσκεστε σε κάποιο καφέ με το φραπέ στο χέρι κάνοντας ποσταρίσματα στο Facebook προσπαθώντας να μαντέψετε το επόμενο Χ του ισπανικού πρωταθλήματος την ώρα που εμείς παλεύουμε για να κρατήσουμε την ομάδα μας και το όνομα της Άχνας ζωντανό. Και επειδή θα ήταν παράληψη μας να μην ασχοληθούμε με το “Που τζιαμέ τζαι τζει” σχόλιο των φίλων της Νέας Σαλαμίνας… Παιδιά, καλό δεν λέμε – και αν κρίνουμε από την εμπειρία σας τα τελευταία 18 χρόνια μάλλον ξέρετε και ακριβώς που είναι – αλλά τι λέτε; Έχουν αλλάξει πολλά από 2001-2002, 2003-04, 2008-09, 2010-11; Εδώ είμαστε, και ποιος ξέρει μπορεί να τα ξανά πούμε πιο σύντομα από ότι νομίζετε».