Για τους -όχι και τόσους- παλιούς, ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει στην παλιά διαφήμιση γνωστού καταστήματος παιδικών ειδών («πατέρα πού ζεις, πατέρα ξεκόλλα»). Τη θυμήθηκα διαβάζοντας τη δήλωση του Τιμούρ Κετσπάγια μετά το φιλικό 1-1 της Κύπρου με τη Λετονία: «Εγώ δεν είδα τον κόσμο. Εσείς είδατε κόσμο στο γήπεδο; Ο κόσμος δεν αγαπά την Εθνική, γι’ αυτό είμαστε σε αυτή την κατάσταση».
Να ήταν λόγια φρέσκου ομοσπονδιακού προπονητή, ο οποίος μόλις ήρθε στη χώρα μας και δεν πρόλαβε να γνωρίσει την κουλτούρα μας, να το καταλάβω. Να πω, «πάει στα κομμάτια». Ο Τιμούρ, όμως, ζει στη Λάρνακα από το καλοκαίρι του 1991! Μας ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά. Καθ’ υπερβολή θα έλεγα πως είναι πιο Κυπραίος και από τους Κυπραίους!
Γνωρίζει συνεπώς πως δεν είμαστε Αγγλία, ούτε κάποια άλλη βρετανική χώρα, να γεμίζουμε τα γήπεδα και να χειροκροτούμε ό,τι και να εξελίσσεται στον αγωνιστικό χώρο. Εδώ είναι Μεσόγειος, βράζει το αίμα. Ενθουσιαζόμαστε εύκολα, απογοητευόμαστε το ίδιο. Επομένως το πράμα πάει ανάποδα: Πρώτα φτιάχνεις καλή ομάδα, μας πείθεις και μετά γεμίζουμε τα γήπεδα.
Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα είναι πάντα. Αυτό είναι το DNA μας. Όπως λέει και ένα φιλαράκι: «Χρειάστηκε 7.000 χρόνια για να το φτιάξουμε». Δεν αλλάζουμε έτσι απλά. Να μη μας πει τώρα ό,τι χρειάζεται και παπά να του το πει…