ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ([email protected])
RADIO ACTIVE (ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ 18.00-19.00) ΤΗΛ. 22-744333
Η ήττα από τη Ρωσία έχει αναστρέψει την ψυχολογία των Κύπριων φιλάθλων που πίστεψαν πως το νικηφόρο σερί θα συνεχιστεί και την Κυριακή. Η επιτυχία με το Καζακστάν δεν θα έπρεπε και δεν πρέπει να μπαίνει στην ίδια βάση με εθνικές ομάδες όπως η προχθεσινή αντίπαλός μας. Η Ρωσία στο τελευταίο Μουντιάλ είχε φτάσει μέχρι τα προημιτελικά. Σε αυτή τη διοργάνωση μετράει μόνο μία ήττα, εκτός έδρας από το Βέλγιο. Δεν είναι άδικο για τους διεθνείς μας και τον προπονητή να μπαίνει τόσο ψηλά ο πήχης;
Προβάλλεται, επίσης, το επιχείρημα πως θα μπορούσαμε να παίξουμε καλύτερα, θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότερο αποφασιστικοί, να δείξουμε περισσότερο θάρρος, το σκορ ήταν μεγάλο, έφταιξε η τακτική κ.λπ. Ξεχνάμε βέβαια να προσθέσουμε στην κριτική μας πως το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο για περισσότερο από μία ώρα αγώνα και ενώ το σκορ ήταν 2-0. Οπότε και να θέλαμε να κάναμε κάτι ουσιαστικό στο παιχνίδι, τελείωσε κάπου στην αποβολή.
Πώς να αντιμετωπίσεις μια εξαιρετική ομάδα με παίκτη λιγότερο, που έχει και το προβάδισμα υπέρ της; Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει πως ήταν θέμα πάθους; Και πώς ξέρουμε πως δεν είχαν πάθος οι διεθνείς μας; Πώς το αξιολογούμε αυτό; Δεν θα πρέπει να μετρήσει το γεγονός ότι εξ ορισμού παίζαμε με καλύτερο αντίπαλο; Δεν θα πρέπει να μετρήσει πως μειονεκτούσαμε αριθμητικά; Δεν θα πρέπει να μετρήσει πως χάσαμε και δύο αλλαγές, μία λόγω της αποβολής και της υποχρεωτικής αναδιάταξης του σχήματος και μία λόγω του τραυματισμού του Παναγή;
Πριν από την αναμέτρηση υπήρχε σχεδόν «λαϊκή» απαίτηση να προχωρήσουμε σε ριζική ανανέωση της Εθνικής μας. Τόπο στα νιάτα. Κάναμε! Οι πλείστοι που αγωνίστηκαν ήταν νεαροί για να ζυμωθούν σε τέτοια παιχνίδια και να ετοιμαστούν για την επόμενη διοργάνωση. Μετά την αποβολή ποια κριτική να γίνει;
Ήταν όλα εναντίον μας, από το λάθος στο πρώτο γκολ, την αποβολή και τον σοβαρό τραυματισμό του Παναγή. Πήγαν όλα στραβά και θα πρέπει να συνυπολογίζονται. Στην κριτική δεν υπάρχει «σκόντο» εάν θέλουμε να προοδεύσουμε, αλλά, και από την άλλη, να γνωρίζουμε επακριβώς τα δεδομένα ενός αγώνα, για να είναι όσο το δυνατό πιο επωφελής.
Η κριτική με το συναίσθημα και το «περίπου» δεν βοηθάει και δεν φέρνει τα ποθούμενα αποτελέσματα. Το είχα γράψει και τις προάλλες -μετά τη νίκη επί του Καζακστάν- δεν έχουμε γίνει Ολλανδία, αλλά μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια Εθνικές των οποίων το σημερινό επίπεδο είναι κοντά μας, όπως για παράδειγμα τη Σκωτία.