Ο «Φάκελος Εθνική Κύπρου» ανοίγει στην κυριακάτικη νέα έκδοση της «Goal News» με ένα δισέλιδο αφιέρωμα. Το Goal.com.cy σας παρουσιάζει σε τρία ξεχωριστά αποσπάσματα την ανάλυση του αθλητικού ένθετου της εφημερίδας μας.
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν η γλυκιά γεύση από τη νίκη επί της Εσθονίας και η παραμονή στην Γ’ Κατηγορία του Πρωταθλήματος Εθνών, μπορεί να διαγράψει τις… ατέλειωτες πίκρες που προηγήθηκαν. Αν μη τι άλλο, όμως, οι φίλοι της εθνικής μας ομάδας που βρέθηκαν την Τρίτη στο ΑΕΚ Αρένα (όσοι μπήκαν στον κόπο, στην πλειονότητα τους παιδιά από ακαδημίες ποδοσφαίρου), δεν έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι. Και πάντα, η νίκη αφήνει ανοικτή μια χαραμάδα ελπίδας για το αύριο. 
Αυτό το… αύριο είναι χιλιοτραγουδημένο στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Κακά τα ψέματα, εδώ και δεκαετίες ολόκληρες, έξι για την ακρίβεια, σε επίπεδο εθνικής ομάδας, αναζητούμε ένα καλύτερο αύριο. Μια καλύτερη επόμενη ημέρα. Κι αρκετοί είναι τόσο αισιόδοξοι, που προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι κι η Κύπρος δικαιούται μία «άγια μέρα» για το εθνικό της συγκρότημα. Εδώ που τα λέμε, ούτε έξι χρόνια δεν έχουν περάσει, όταν η Ισλανδία προκρίθηκε στους «8» του Euro με νίκη επί της Αγγλίας! Και πριν από πέντε μέρες, τα Σκόπια, αφού συμμετείχαν πέρυσι στην τελική φάση του Euro 2020, έπαιξαν στην Πορτογαλία, σε μια «ζαριά» την πρόκρισή τους στην τελική φάση του Μουντιάλ του Κατάρ.
Η ποδοσφαιρική βιομηχανία έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ που δεν υπάρχει λόγος να… περιθωριοποιούνται οι «μικροί». Πλέον, μας έχουν ανάγκη. Θυμηθείτε μόνο ότι επί Πλατινί στην προεδρία της ΟΥΕΦΑ είχε ανοίξει η «καμαρόπορτα» για τέσσερις θέσεις στους χρυσοφόρους στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ για τους δευτεροκλασάτους και τους «μικρούς». Βέβαια, άλλο σωματειακό επίπεδο κι άλλο εθνικό. Σε σωματειακό επίπεδο «κατεβάζεις» 18άδα με ξένους, κοινοτικούς και πιτσιρικάδες του καταλόγου Β και ψαλλιδίζεται η διαφορά. Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, όσους «νατουραλιζέ» κι αν προλάβεις να κάνεις. Το δε παράδειγμα της Κύπρου, με τις κατά καιρούς κυπροποιήσεις δεν μας οδήγησε και… στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Ωστόσο, η ελπίδα είναι ζωντανή γι’ αυτούς που θέλουν να είναι ζωντανοί. Η αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής της τελικής φάσης του Euro με τη συμμετοχή 24 ομάδων (και του Μουντιάλ με 32 ομάδες), αυξάνει τις ελπίδες των «μικρών». Χοντρά – χοντρά, πλέον, οι μισές ευρωπαϊκές χώρες πηγαίνουν σε τελική φάση Euro. Κάποτε, λέγαμε ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η μικρή μας πατρίδα θα ήταν «μέσα». Έλα, όμως, που όλα δείχνουν ότι οι άλλοι βελτιώνονται πολύ περισσότερο από μας. Τα αποτελέσματα «φωνάζουν». Ομάδες που τις θεωρούσαμε του «χεριού μας», δεν είναι απλά σκληρό καρύδι, αλλά μας τρίζουν και τα δόντια! Και παθαίνουμε ένα… τρέμουλο κι ακολουθούν κρίσεις πανικού και κρίσεις ταυτότητας.
Αυτή η τελευταία, η ταυτότητα του κυπριακού ποδοσφαίρου σε εθνικό επίπεδο, είναι ίσως και το μεγαλύτερο μυστικό. Η ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έχει καταδείξει ότι καμιά χώρα δεν μεγαλούργησε αν δεν προβληματίστηκε, αν δεν ερεύνησε, αν δεν οργανώθηκε κι αν δεν στρώθηκαν άπαντες στη δουλειά. Τα παραδείγματα δεκάδες. 
Οι Βέλγοι είναι σήμερα Νο1 εθνική ομάδα στον πλανήτη, μετά που συνειδητοποίησαν ότι έφτασε η ώρα να ζητήσουν τη βοήθεια της επιστήμης και ουσιαστικά να κτίσουν το «σπίτι» τους από την αρχή. Από τα Grassroots μέχρι την πρώτη ομάδα! Για να βγουν παίκτες όπως ο Λουκάκου, ο Αζάρ και ο Ντε Μπρόινε. Εμείς, βέβαια, δεν πρόκειται να γίνουμε Βέλγιο, αλλά ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να μιμηθούμε τους «μικρούς» που έκαναν άλματα. Η συνταγή είναι γνωστή και δεν απαγορεύεται να την ακολουθήσουμε. Θέληση και βούληση να υπάρχει…