ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Ο απόηχος των ηττών της Εθνικής Κύπρου από το Μαυροβούνιο με 0-2 και το Αζερμπαϊτζάν με 0-1, στα δύο πρώτα παιχνίδια της για το Πρωτάθλημα Εθνών, εστιάζεται σε δύο σημεία. Το πρώτο αφορά τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα, που προκάλεσαν απογοήτευση στον κόσμο και που καθιστούν νωρίς-νωρίς σχεδόν εκτός στόχων την ομάδα μας.
Οι ήττες ήρθαν φυσιολογικά βάσει απόδοσης και δεν υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί ότι χάσαμε δίκαια. Κατά γενική παραδοχή, ήμασταν κατώτεροι των αντιπάλων μας στο μεγαλύτερο διάστημα των 180 λεπτών. Στο δεύτερο παιχνίδι, όμως, ήρθε ακόμη μεγαλύτερη πίκρα, καθώς υπήρχαν λόγοι που μας έκαναν να αισθανόμασταν συγκρατημένη αισιοδοξία.
Το Αζερμπαϊτζάν είχε 11 ματς να νικήσει, φάνταζε πιο αδύναμο από το Μαυροβούνιο, ενώ μετά το παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου αναμενόταν βελτίωση της νέας Εθνικής μας στο προψεσινό ματς. Αντιθέτως, στο πρώτο ημίχρονο κινδυνέψαμε με πανωλεθρία και την αποφύγαμε χάρις στις επεμβάσεις του Χαράλαμπου Κυριακίδη, αλλά και στην αστοχία των Αζέρων.
Όσο για το δεύτερο σημείο, σχετίζεται με την ανανέωση του αντιπροσωπευτικού ποδοσφαιρικού συγκροτήματός μας και την προοπτική του στο μέλλον. Φάνηκε από τη διαχείριση των παιχνιδιών από τον Γιόχαν Βάλεμ, ο οποίος άρχισε στραβά τη νέα σελίδα της καριέρας του, ότι θέλει να δημιουργήσει κάτι καινούριο.
Προς το παρόν, όμως, παρουσίασε κάτι σαν Εθνική Ελπίδων, η οποία ανέβηκε ξαφνικά στον… σκληρό κόσμο των Ανδρών. Όπως κάθε ομάδα Ελπίδων, έδειξε ότι έχει ατομικό ταλέντο, αλλά σίγουρα απέχει από το έμπειρο σύνολο, που με πειθαρχία και πίστη μπορεί να κάνει θόρυβο σε προκριματική φάση μεγάλης διοργάνωσης.
Ο Βέλγος πάντως είπε ότι η πρώτη εβδομάδα (σ.σ.: με τους διεθνείς υπό τις οδηγίες του) ήταν καλό μάθημα για όλους. Αν είναι έτσι, θα φανεί αν είμαστε καλοί μαθητές κατά το τετραήμερο 10-13 Οκτωβρίου, που περιλαμβάνει εκτός έδρας ματς με το Λουξεμβούργο και το Αζερμπαϊτζάν.