H τοπική κυβέρνηση είχε κάθε λόγο να πανηγυρίζει. Τα τελευταία νούμερα ήταν εντυπωσιακά. Σε σχέση με πέρυσι, ακόμα 7 άτομα είχαν εγκαταλείψει την ανεργία στην χώρα, ρίχνοντας το απόλυτο νούμερο των ανέργων στους 157 και το ποσοστό κάτω από το 1%, κοντά στο απόλυτο μηδέν! Το Γιβραλτάρ είναι η χώρα με το μικρότερο ποσοστό ανεργίας στον κόσμο μετά το Κατάρ και οι περισσότεροι ά(ν)εργοι είναι κατ’ επιλογή τέτοιοι. Αν θέλουν, μπορούν να απορροφηθούν άνετα από την αγορά εργασίας, απλώς επιλέγουν το καθισιό!
Στα 6,8 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης (τρίτη μικρότερη σε έκταση χώρα στον κόσμο πίσω από το Μονακό και το Βατικανό), τα περισσότερα από τα οποία καλύπτονται από τον Βράχο συνωστίζονται καθημερινά 32,194 ψυχές. Σχεδόν όλοι γνωρίζονται με τα μικρά τους ονόματα. Και να θέλεις, δεν μπορείς να κρυφτείς. Το Γιβραλτάρ δίνει τον παρθενικό του αγώνα σε προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου απέναντι στην Εθνική Ελλάδας και με την βοήθεια του δημοσιογράφου της Gibraltar Chronicle, Stephen Ignacio το SDNA εισβάλλει στα άδυτα μιας εθνικής ομάδας, αλλιώτικης από τις άλλες.
Υποστηρίζουν (και έτσι είναι) πως έχουν μία από τις αρχαιότερες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες στον κόσμο, η οποία ιδρύθηκε στο μακρινό 1895. Αποτελούμενη κυρίως από Άγγλους στρατιώτες που υπηρετούσαν την θητεία τους στον Βράχο, η Εθνική ομάδα του Γιβραλτάρ έκανε μερικά αξιοσημείωτα αποτελέσματα όπως το 2-2 απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης το 1949 και μερικές ιστορικές (ανεπίσημες) νίκες απέναντι σε σερβικές και σουηδικές ομάδες που δέχθηκαν να περάσουν τα σύνορα αυτής της κουκκίδας στον χάρτη, που τελούσε σχεδόν πάντα υπό αγγλική κατοχή (ο εθνικός ύμνος που θα ακουστεί αύριο από τα μεγάφωνα του Σταδίου στο Αλγκάρβε απέναντι στην Εθνική μας ομάδα θα είναι το ξακουστό «God save the queen»).
Μονο που σταδιακά το ποδόσφαιρο στο Γιβραλτάρ μαράζωσε. Η απόφαση του Χενεραλίσιμο Φράνκο το 1956 να κηρύξει εμπάργκο στις ομάδες που ήθελαν να αγωνιστούν στο Γιβραλτάρ, ζητώντας γραπτή άδεια για να διασχίσουν το ισπανικό έδαφος και να περάσουν τα σύνορα οδήγησε σε αργό θάνατο το εγχώριο ποδόσφαιρο
Η πρώτη απόπειρα ενσωμάτωσης στην ποδοσφαιρική Ευρώπη ήρθε το 1999 με την αίτηση για ένταξη της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας στην ΟΥΕΦΑ, όμως η Ισπανία μπλόκαρε ξανά την αίτηση του Γιβραλτάρ, φοβούμενη πως μία τέτοια αναγνώριση θα κινητοποιούσε ενστικτωδώς ανάλογες ορέξεις από Βάσκους ή Καταλανούς. Ωστόσο, το ποτάμι δεν γινόταν να γυρίσει πίσω.
Ο νέος κανονισμός της ΟΥΕΦΑ το 2002 που χρειαζόταν μία απλή αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη, ώστε μία χώρα να γίνει μέλος της οικογένειας της, άνοιξε τον δρόμο για το μικρό αυτό κρατίδιο, που μέσω του ποδοσφαίρου σφυρηλατεί την εθνική του ταυτότητα / οντότητα. Ακόμα κι έτσι όμως, τους πήρε ακόμα μία δεκαετία (για την ακρίβεια ως τις 24 Μαΐου του 2013) ώστε το CAS να αποφανθεί πως το Γιβραλτάρ μπορεί να γίνει και επίσημα το 54ο μέλος στην οικογένεια της ΟΥΕΦΑ.
Τα αποτελέσματα είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Η παρθενική συμμετοχή του Γιβραλτάρ σε προκριματικά Euro ήταν τραυματική. Είχε μόνο ήττες σε 10 παιχνίδια και απολογισμό τερμάτων 2-56! Λίγο μετά από ένα… περπατητό 7-0 από την Παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία (ένα ματς που η New York Daily News αποκάλεσε το μεγαλύτερο μις-ματς στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού), ο Τόμας Μίλερ δήλωσε ανοιχτά πως δεν βλέπει την χρησιμότητα να αγωνίζεται σε ματς σαν κι αυτό, που απλώς επιβαρύνουν το σώμα του και δεν προσφέρουν το παραμικρό. Για τους κατοίκους του μικρού κρατιδίου όμως, κάθε ματς ήταν (είναι) και μία μικρή σελίδα ιστορίας.
Μολονότι το ράγκμπι και τα darts (βελάκια) έχουν μεγάλη πέραση στους κατοίκους, το ποδόσφαιρο παραμένει η μεγάλη αδυναμία. Περίπου 600 ποδοσφαιριστές είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα, όμως η υπάρχει ένα μικρό… θεματάκι σχετικά με τον εγχώριο ανταγωνισμό αφού η Lincoln Red Imps F.C. κατακτά το πρωτάθλημα επί 14 συναπτά χρόνια! Ναι, πρόκειται για την ίδια ομάδα που φέτος κέρδισε με 1-0 την Σέλτικ για τον δεύτερο προκριματικό γύρο του Champions League σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών, χάρη σε γκολ του (αστυνομικού) Λι Κασκιάρο. Σε αυτόν όμως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του, θα επανέλθουμε σε λίγο.
Χρειάστηκε μία ακόμα απόφαση του CAS, ώστε η FIFA να δεχθεί αυτό το καλοκαίρι το Γιβραλτάρ στις τάξεις του και να του επιτρέψει να αγωνιστεί σε προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αυτός εξάλλου ήταν ο χρόνος που ετεροχρονισμένα μπήκε στον όμιλο της Εθνικής μας ομάδας. Το εθνικό στάδιο όμως δεν πληροί τις προδιαγραφές της FIFA και η εξορία 400 χιλιομέτρων για το Αλγκάρβε, όπου η Εθνική μας ομάδα άφησε το αποτύπωμα της στον δρόμο για το πορτογαλικό έπος του 2004 ήταν μονόδρομος.
Εκεί, επί πορτογαλικού εδάφους άφησε την Πέμπτη το τελευταίο της αποτύπωμα η ομάδα του (παλαίμαχου Άγγλου τερματοφύλακα) Τζεφ Γουντ. Οι γείτονες και πρωταθλητές Ευρώπης Πορτογάλοι σεβάστηκαν υπερβολικά το Γιβραλτάρ (το τελικό σκορ ήταν «μόλις» 5-0), όμως τα επίπεδα κατοχής ξεπέρασαν το 80% και ο τερματοφύλακας Εντουάρντο δεν ακούμπησε την μπάλα! Μολονότι οι παίκτες του Γιβραλτάρ το πάλεψαν, το επίπεδο τους ήταν φανερό ότι δεν τους επέτρεπε να κοιτάξουν τον αντίπαλο τους στα μάτια.
Ο τερματοφύλακας Τζόρνταν Πέρεθ στην κανονική του ζωή είναι πυροσβέστης. Μπροστά του στο κέντρο της άμυνας έχει τον Ρόι Τσιπολίνα που είναι τελωνειακός, όμως την βρόμικη δουλειά την κάνει ο Ράιαν Κασκιάρο, που μαζί με τον αδελφό του Λι είναι αστυνομικοί, οι μοναδικοί στην χώρα που έχουν άδειες οπλοφορίας. Μάλιστα ο ένας εξ’ αυτών υπηρετεί στο λιμενικό που κάνει συνεχώς περιπολίες στα χωρικά ύδατα ανάμεσα σε Αφρική και Ευρώπη για λαθρέμπορους ή εμπόρους ναρκωτικών!
Ο αριστερός μπακ Τζέισι Ολιβέρο είναι έτοιμος να ξεκινήσει το πανεπιστήμιο, ο Άαρον Παγιάς είναι ήδη δικηγόρος, ενώ ο Ρόμπερτο Μοντόβιο κάνει κι αυτός πολύ βρόμικη δουλειά, αφού είναι οδοκαθαριστής! Ο Κάιλ Κασκιάρο δουλεύει ως υπάλληλος σε ναυτιλιακή εταιρία, ο έτερος Τσιπολίνα (ο Τζόσεφ) εργάζεται ως λογιστής, ενώ ο Τζέιμι Μπόσιο και ο Έριν Μπαρνέτ μόλις επέστεψαν από σπουδές στην Αγγλία.
Ο Λίαμ Γουόκερ είναι ο μόνος που ζει από την μπάλα εντός νησιού, αφού τσεπώνει περίπου στα τέσσερα χιλιάρικα τον μήνα, από την καλοκαιρινή μεταγραφή του στην Europa, που προκάλεσε αίσθηση. Υπάρχουν και επαγγελματίες. Μη φανταστείτε κάτι σπουδαίο. Ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας Τζέιμι Ρόμπα (όνομα κι αυτό) ανήκει στην αγγλική Τορκί κι ο μπακ Σκοτ Γουάιζμαν στην επίσης αγγλική Σκάνθορπ. Ως εκεί. Για τους υπόλοιπους, η μπάλα είναι μόνο το χόμπι, αφού ζήτημα να παίρνουν ένα χιλιάρικο από τους εγχώριους συλλόγους. Κι αυτό όχι πάντα.
Υπάρχει μία σπαρταριστή ιστορία με πρωταγωνιστή τον Ρόι Τσιπολίνα, ο οποίος την ημέρα που η Λίνκολν πέτυχε τον ιστορικό θρίαμβο επί της Σέλτικ είχε μία άκρως κουραστική μέρα. Από τις 8 ως τις 3 έκανε κανονικά βάρδια στο τελωνείο, πήγε σπίτι, έφαγε, έριξε έναν ύπνο και το βράδυ έπαιξε για τα προκριματικά του Champions League. Κάπως έτσι είναι το ποδόσφαιρο στην χώρα.
Η μεγάλη μάχη για τους παίκτες του Γιβραλτάρ δεν δίνεται στα γήπεδα, αλλά στις κανονικές τους δουλειές. Η μεγαλύτερη δυσκολία σχετίζεται με τα ρεπό που αφορούν τις υποχρεώσεις με την Εθνική ομάδα. Δεν δείχνουν όλοι οι εργοδότες την ίδια κατανόηση. Ακόμα κι αυτοί που δουλεύουν ως δημόσιοι υπάλληλοι δυσκολεύονται αφάνταστα με τα ρεπό και τις άδειες για ένα πολύ απλό λόγο. Δεν υπάρχουν αντικαταστάτες!
Το μεγάλο αστέρι, ο Λι Κασκιάρο είναι αμφίβολος για το ματς με την Εθνική, αλλά για ένα λόγο που λίγοι φαντάζονται. Η γυναίκα του έφερε στον κόσμο την πρωτότοκη κόρη του, επομένως που μυαλό για μπάλα; Στα εσωτερικά πηγαδάκια που έχουν στηθεί εντός των παικτών τις τελευταίες ημέρες, οτιδήποτε με ήττα κάτω από 0-3, θα λογίζεται με νίκη. Ακόμα και ένα ισόπαλο ημίχρονο, θα μοιάζει με νίκη. Εξάλλου, στο μυαλό των παικτών του Γιβραλτάρ δεν είναι τα παιχνίδια με την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 (έτσι μας βλέπουν), αλλά αυτά με Κύπρο και Εσθονία στα οποία θα μπορέσουν να ζυγίσουν τους εαυτούς τους και να δουν πραγματικά τι ψάρια πιάνουν.
Ένα είναι σίγουρο πριν την σέντρα. Οι φανέλες των παικτών της Εθνικής μας ομάδας θα αποτελέσουν πολυπόθητο λάφυρο αμέσως μετά το τελευταίο σφύριγμα. Για κάτι τέτοια αναμνηστικά από το ποδόσφαιρο ζούσαν μία ζωή στο Γιβραλτάρ. Μήπως οι… δικοί μας να τους ζητήσουν ως αντάλλαγμα το μυστικό για την καταπολέμηση της ανεργίας;