H αντίδραση του κόσμου της Ανόρθωσης μετά την ολοκλήρωση του αγώνα με τον Απόλλωνα ήταν η απόδειξη της αμφισβήτησης που υπάρχει στο «στρατόπεδο» της «Κυρίας» σε όσους είχαν το πρόσταγμα για τον προγραμματισμό της ομάδας.
Εξαίρεση φυσικά ο Τσίσκο Μουνιόθ, ο οποίος με μόνο μία βδομάδα δουλειάς ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να κάνει θαύματα. Ο Ισπανός προσπάθησε να βάλει την πινελιά του και κυρίως να δώσει ψυχολογική ώθηση στους ποδοσφαιριστές, όμως δεν ήταν αρκετό για να επαναφέρει την Ανόρθωση στον δρόμο των επιτυχιών.
Τα «πυρά» του κόσμου στράφηκαν προς τη διοίκηση της Ανόρθωσης και πιο συγκεκριμένα τον μεγαλομέτοχο, Χρίστο Πουλλαΐδη, αλλά και τους Νεόφυτο Λάρκου και Σάββα Δαμιανού, στους οποίους δόθηκαν τα «κλειδιά» του ποδοσφαιρικού τμήματος. Βεβαίως, άμοιροι ευθυνών δεν είναι ούτε οι ποδοσφαιριστές. Ορισμένοι εξ αυτών ήταν στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων πέρυσι, όμως φέτος είναι σκιά του εαυτού τους στις πρώτες έξι αγωνιστικές.
Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά των Ουάρντα και Χριστοδουλόπουλου, οι οποίοι στον πρώτο χρόνο παρουσίας τους στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» κουβάλησαν την ομάδα στις πλάτες τους και στην τρέχουσα σεζόν είναι αγνώριστοι. Ο Αιγύπτιος από σημείο αναφοράς περνά απαρατήρητος, ενώ ο Ελλαδίτης μεσοεπιθετικός δεν έχει βρεθεί ποτέ στο αρχικό σχήμα.