aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Ελληνικό Πρωτάθλημα | Ποδοσφαιρικά Νέα απο ΕλλάδαSUPERLEAGUEΖουγανέλης για Μαχαιρίτσα: «Πιθανότατα να έβλεπε τον Ναδάλ όταν “έφυγε”»

Ζουγανέλης για Μαχαιρίτσα: «Πιθανότατα να έβλεπε τον Ναδάλ όταν “έφυγε”»

Έχουν ήδη γραφτεί πάρα πολλά για τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, για το έργο του, τον λόγο του, την παρουσία του στο «σινάφι». Η ιστοσελίδα «Oneman.gr», άντλησε κάποιες επιπλέον πληροφορίες για τη ζωή του και την προσωπικότητά του, μιλώντας με ανθρώπους που τον ήξεραν, πολύ ή λίγο. Ανάμεσα σε αυτούς και ο φίλος του και συνεργάτης του Γιάννης Ζουγανέλης ο οποίος αποκαλύπτει κάποιες συγκλονιστικές πληροφορίες

Φανερώνεται κατά κάποιον τρόπο, πόσο ξαφνικός και αδιανόητος φαινόταν ο θάνατός του ακόμα και λίγο μετά από τη στιγμή που οι δύο τους συνομίλησαν τηλεφωνικώς.

Διαβάστε επίσης: Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν ο τελευταίος ρομαντικός φίλαθλος

Αναλυτικά:

Τη μέρα που πέθανε μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Θα ήταν 23:30 – 00:00 το βράδυ. Ήταν στο Φτελιό και μου είπε ότι θα κάτσει να δει τον Ναδάλ γιατί αγαπούσε πολύ το τένις -και τον Παναθηναϊκό αγαπούσε πολύ- και γενικά έβλεπε, γιατί μ’ αυτό χαλαρώνεις, ξεκουράζεσαι, ξεκουράζεται η σκέψη σου… Και του λέω “ρε παιδάκι μου, αυτό θα αρχίσει αργά και θα τελειώσει ξέρω ‘γω 4 η ώρα το πρωί”, και μου λέει “ε, θα το δω, ξεκούραστος είμαι, είναι και η Μαρία εδώ”, και χαιρετηθήκαμε. Μάλιστα άνοιξα κι εγώ τηλεόραση και είδα για λίγο. Και τελικά, τη στιγμή που έφυγε απ’ τη ζωή, πιθανότατα να έβλεπε αυτό το ματς το τένις.

Πρωί πρωί με πήρανε διάφοροι κοινοί φίλοι και στην αρχή δεν μπορούσα να μπω στη διαδικασία, νόμιζα ότι δεν μετείχα σ’ αυτό, ήταν δύσκολο. Κοίτα, έχω ζήσει πολλές απώλειες φίλων και συνεργατών. Του Μανώλη του Ρασούλη, του Νίκου του Παπάζογλου, του Σάκη, ο οποίος ο Σάκης δεν ήταν απλά φίλος, ήμασταν αδέρφια, γι’ αυτόν τον ξεχωρίζω. Ζήσαμε μαζί. Πιο πολύ έχω ζήσει με τον Σάκη παρά με τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Ο Σάκης όμως όταν έφυγε απ’ τη ζωή, εγώ κάπως ανακουφίστηκα γιατί έβλεπα τον τελευταίο χρόνο ότι παρήκμαζε το σώμα του, η λογική του, η ψυχή του, και έλεγα “Θεέ μου, εντάξει, μην τον ταλαιπωρείς άλλο”. Ο Μαχαιρίτσας έφυγε απότομα και ακόμα δεν το έχουμε πιστέψει.

Τον γνώρισα γύρω στο 1977-78 μαζί με τον Γιάννη “Μπαχ” Σπυρόπουλο. Τότε γνώρισα και τον αδερφό του τον Λαέρτη, ο οποίος είχε μία κάβα εκεί στην Πλάκα κι έφυγε και αυτός πάρα πολύ νωρίς και τον αδερφό του τον Σωκράτη. Αργότερα στη Μύκονο γνώρισα και τη μητέρα του. Έχουμε ζήσει μαζί με τον Λαυρέντη τον Μαχαιρίτσα. Και κοινές διακοπές και κοινή ζωή και ιδεολογικά είμαστε πάρα πολύ κοντά, γιατί παλεύαμε για τη ζωή και για την πολιτεία χωρίς να μένουμε αμέτοχοι σε οτιδήποτε συνέβαινε. Ήμασταν και ανένταχτοι, ανεπηρέαστοι από τις “καθοδηγητικές λογικές των κομμάτων” κλπ.

Ένας άνθρωπος ιδιαίτερος, ταπεινός και μεγαλοπρεπώς απλός, εμπνευσμένος, γιατί δεν είχε δόγματα, άκουγε όλα τα είδη της μουσικής και τα ενσωμάτωνε με τον δικό του τρόπο στην δικιά του έκφραση. Συνυπήρξαμε στη σκηνή πάνω από 6-7 σεζόν και έχουμε κάνει και για τρεις χρονιές συναυλίες μαζί σ’ όλη την Ελλάδα. Αυτή η εμπειρία της συνεργασίας, είναι και αυτή ένα απ’ τα συστατικά για το εδραίωμα όλης αυτής της σχέσης.

Ναι ήταν ένα σκετσάκι που έλεγα, “βγες ρε Λαυρέντη λίγο πιο χαρούμενος, είναι σαν να πληρώνεις εσύ για να παίξεις και όχι αυτοί…” Ήταν μεγάλη προσωπικότητα ο Λαυρέντης, του άρεσε αυτό το κομμάτι της παράστασης, αφού πολλές φορές ερχότανε κρυφά για να το δει.

Αυτά όμως τα κάνεις σε ανθρώπους που σου επιτρέπουν να τα κάνεις κι εγώ αυτά τα έκανα αφού πρώτα αυτοσαρκαζόμουνα. Και τι είναι ο σαρκασμός; Για να μπορεί ένας άνθρωπος να το κάνει πρέπει πρώτα να έχει αυτογνωριστεί, να έχει αυτογνωσία, και τότε αυτόματα και ο αποδέκτης, ο κόσμος που είναι από κάτω, βλέπει και ταυτίζεται και ο ίδιος γιατί και σ’ εκείνον συμβαίνουν πράγματα αντίστοιχα.

Ο Λαυρέντης όμως δεν ήταν μουρτζούφλης, απλώς ήταν ένας άνθρωπος που δεν διεκδικούσε τίποτα, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει, έβγαινε και έλεγε τα τρομερά τραγούδια του, τα οποία όχι μόνο άρεσαν, αλλά δεν τα βαριότανε ποτέ κανείς. Και εγώ τα άκουγα κάθε μέρα. Σε αντίθεση με κάποια άλλα τραγούδια που μπορεί να είναι καλά, αλλά εντάξει, κάποια στιγμή, κουράζεσαι να τα ακούς.

Γενικά ήταν ένας καλός άνθρωπος, ένας καλός ιδιαίτερος άνθρωπος. Και στη συνεργασία ήταν πολύ καλός… Έχω ζήσει μαζί του και έχω πονέσει για τον Λαυρέντη, και πονάω και για την οικογένειά του τώρα».

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ