ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ
Κάποτε σε ένα μακρινό νησί στη μέση της θάλασσας, πριν περίπου 20 χρόνια, μια ομάδα ανθρώπων, που οι πλείστοι τους έλεγαν «τρελούς», πήρε την απόφαση να κτίσει ένα νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο για τις ανάγκες του νησιού. Η ομάδα που θα χρησιμοποιούσε το γήπεδο προερχόταν από πετυχημένες χρονιές σε αγωνιστικό επίπεδο στη νησιώτικη διοργάνωση και πίστευαν ότι είχε έρθει η στιγμή να αξιοποιήσει επιχειρηματικά αυτή ακριβώς την αγωνιστική επιτυχία. Πίστεψαν ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία ήταν η πλέον ενδεδειγμένη και η πιο σύντομη χρονικά. Βλέπετε, δεν ήθελαν να τρέξουν στον αρχηγό του νησιού, ούτε στην “καλύβα”, ούτε είχαν διάθεση να καλέσουν συμβούλιο, τύπου «Survivor».
Ως εκ τούτου αποτάθηκαν σε μια τράπεζα για να πάρουν δάνειο. Όμως, έκαναν και ένα μικρό επιχειρηματικό ελιγμό, που σας εξηγώ πιο κάτω. Με τη βοήθεια της τράπεζας δημιούργησαν ένα ομόλογο (debenture) το οποίο ήταν χαμηλό σε κόστος. Εξήγησαν στη μάζα του κόσμου ότι ήταν αναγκαίο να το αγοράσουν για να στηρίξουν την προσπάθεια ανέγερσης του νέου γηπέδου. Εννοείται ότι οποιαδήποτε αγορά τέτοιου ομολόγου θα ήταν πολύ μικρή για να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες κτισίματος του νέου σταδίου, άρα δεν ήταν σάμπως και καλούσαν και τους νησιώτες να επωμιστούν το όλο βάρος, απλά να βάλουν ένα χεράκι.
Ταυτόχρονα, αναγνωρίζοντας την ανάγκη να καταστήσουν το ομόλογο ελκυστικό προς αγορά, το συνέδεσαν με μια υπαρκτή φίλαθλη ανάγκη. Η αγορά ομολόγου συνδυάστηκε με τη δυνατότητα αγοράς εισιτηρίου διαρκείας, συνέχισης της συνδρομής μέλους και συμμετοχής στα κοινά αυτής της νησιώτικης ομάδας. Για να μην είναι και χωρίς αντίκρισμα, μάλιστα τόνισαν στους νησιώτες ότι στο τέλος αυτής της προσπάθειας, το ομόλογο θα συνέχιζε να υπάρχει ως θεσμός, χωρίς η επένδυση στο ομόλογο να χάνεται, αφού θα μπορούσε να εξαργυρωθεί, όταν και εφόσον ένας φίλαθλος-επενδυτής θα αποφάσιζε να διακόψει τη σχέση του με την νησιώτικη ομάδα («πότε» ή «ποτέ» είπατε;).
Μαζεύτηκαν που λέτε οι νησιώτες οπαδοί και αγόρασαν αυτό το ομόλογο, προσφέροντας μικρές αλλά πολύτιμες ανάσες, υπό τη μορφή οικονομικής ένεσης. ΟΜΩΣ, τα λεφτά που μαζεύτηκαν, χρησιμοποιήθηκαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ως «εγγύηση» προς την τράπεζα για την παροχή δανείου. Η τράπεζα δεν είχε κανένα πρόβλημα, εύκολα και γρήγορα να δώσει το δάνειο. Ένιωθε τη δύναμη και την αφοσίωση των νησιωτών στην τρελλοπαρέα και στο όλο έργο. Οι νησιώτες είχαν ήδη στρώσει το δρόμο προς την επιτυχή έκβαση του σχεδίου τους.
Ταυτόχρονα, ξεκίνησε άμεσα η διάθεση υπηρεσιών για το νέο γήπεδο. Ορίστηκε το σύνολο των 170 πανσέληνων (14 δικά μας χρόνια περίπου), ως χρόνος αποπληρωμής του δανείου για ανέγερση του γηπέδου, όπως επίσης συμφωνήθηκε ο τρόπος αποπληρωμής, που θα προερχόταν αποκλειστικά από τα έσοδα του γηπέδου κατά τις μέρες των αγώνων. Ταυτόχρονα, ορίστηκε και αυστηρό χρονοδιάγραμμα ανέγερσης. 36 Πανσέληνους (3 χρόνια). Οι νησιώτες ήταν ανυπόμονοι, αλλά και οι εμπλεκόμενοι, ειδικά οι δανειστές έπρεπε να διασφαλίσουν την εκκίνηση επιστροφής των χρημάτων που δάνεισαν. Δεν θα δέχονταν καθυστερήσεις, αργίες, άδειες και λούφα.
Για πιο διάφανη και πιο εύρυθμη λειτουργία, δημιουργήθηκε μάλιστα μια νέα δημόσια εταιρεία ιδιωτικού δικαίου, που ανέλαβε τη διαχείριση του νέου γηπέδου (μέχρι αποπληρωμής του δανείου), καθώς και την προάσπιση και διασφάλιση των συμφερόντων των νησιωτών, της ομάδας και των μετόχων. Περιττό να αναφέρω ότι επιχειρηματίες νησιώτες είδαν μια επιχειρηματική ευκαιρία και μέσω της εταιρείας διαχείρισης, ανέλαβαν μέρος του κόστους ανέγερσης του γηπέδου, υπό τη μορφή αγοράς μετοχών στην εταιρεία διαχείρισης, αναλαμβάνοντας κόστος, ρίσκο, αλλά και πιθανά μελλοντικά οφέλη. Όλα μέχρι πλήρους εξοφλήσεως του δανείου ανέγερσης. Μετά την αποπληρωμή του δανείου, η κυριότητα του ελέγχου διαχείρισης θα επέστρεφε στους νησιώτες που ξεκίνησαν το όλο πρότζεκτ και εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα συμφέροντα της νησιώτικης ομάδας.
Πέρασαν τα τρία χρόνια που λέτε και το γήπεδο έκανε εγκαίνια. Οι νησιώτες ήταν πλήρως ευχαριστημένοι και κυριολεκτικά εξουθενωμένοι από την υπερπροσπάθεια. Μεγάλο μερίδιο των λεφτών που θα επενδύονταν σε μεταγραφές και άλλα λούσα κόπηκαν. Μπήκε άλλο σχέδιο σε εφαρμογή.. κάτι παράξενο όντως… ανάπτυξη ταλέντων, νομίζω το ονόμασαν (επιστημονική φαντασία μάλλον). Και ξαφνικά η ομάδα των νησιωτών άρχισε να είναι μια του ύψους, μια του βάθους. 3 χρόνια μέτρια, 1 χρόνο καλούτσικη. Για τίτλους μη συζητάτε καν. Οι οπαδοί όμως εκεί. Γέμιζαν το γήπεδο. Η εμπειρία του γηπέδου τους άρεσε. Οι ανέσεις, φαινόμενο. Οι υπηρεσίες ψυχαγωγίας και εξυπηρέτησης, οτιδήποτε παρά νησιώτικες. Και πέρασαν τα χρόνια και το γήπεδο ξοφλήθηκε.
Σχεδόν από μόνο του. Χωρίς μεγάλες θυσίες, πλην επιχειρηματικής οργάνωσης, καλού σχεδιασμού και παρακολούθησης και σαφώς της παραδοχής ότι «η ρώμη δεν κτίστηκε σε μια μέρα, ρε παιδί μου». Οι νησιώτες τώρα, φυσικά, άρχισαν να λιγουρεύονται τίτλους…σιγά σιγά θα επανέλθουν πολύ πιθανό. Τους έμεινε το γήπεδο. Τους έμεινε και εκείνο το σύστημα επιστημονικής φαντασίας…το «ανάπτυξη ταλέντων» πως το λένε… τους έμειναν και κάτι κατακτήσεις νησιώτικων κυπέλλων… α, ναι και ένας χαμένος τελικός με ομάδα άλλου νησιού, λίγο πιο μακριά.
Και φτάσανε αισίως στο 2017 και βάλε… και προς τη δόξα είναι έτοιμοι να ξανατραβήξουν. Οι νησιώτες επιχειρηματίες αποδείχτηκαν τελικά ατσίδες. Είχαν όραμα και υπομονή. Είδαν μια ευκαιρία, που εκ της φύσεως και της φυσιολογικής εξέλιξης δεν θα μπορούσαν να δουν οι οπαδοί. Έκαναν κάτι που φάνταζε θεωρητικά ανέφικτο, εφικτό, χάρη σε απλές, καλά μελετημένες κινήσεις, που βασίστηκαν σε 3 απλούς άξονες: όραμα, ανάπτυξη, σχεδιασμός… ότι ακριβώς διδάσκεται σε μαθήματα στρατηγικής σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου.
Αν κάποιοι άλλοι, πιο κοντινοί σε εμάς νησιώτες και οι αρχηγοί άλλου νησιού ή ακόμα και η «καλύβα» του αρχηγού του νησιού, ενθουσιαστούν από την πιο πάνω ιστορία, δεν έχουν παρά να ψάξουν, να μελετήσουν, να συμβουλευτούν. Οι νησιώτες της ιστορίας μας δεν εφεύραν τον τροχό. Απλά τον έκαναν να κυλήσει καλύτερα, γρηγορότερα και πιο αποδοτικά. Ξέχασα να σας αναφέρω (συγχωρέστε με) ότι το πιο πάνω δεν είναι ακριβώς παραμύθι ή μυθοπλασία. Είναι τα καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα ανέγερσης του σταδίου «Emirates» στο Λονδίνο, από το συμβούλιο των μετόχων της Άρσεναλ.