ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥΣΚΑΛΛΗ
Μετά το 1974 και την τουρκική εισβολή στην πατρίδα μας, η ποδοσφαιρική μου σταδιοδρομία έφθασε στο τέλος της και μια άγνωστη περίοδος παρουσιάστηκε μπροστά μου, λόγω και των συνθηκών που δημιουργήθηκαν από τον ξεριζωμό και τον εκτοπισμό χιλιάδων προσφύγων και ιδιαίτερα παιδιών.
Από το 1976 ασχολήθηκα εμπειρικά με την προπονητική στο ποδόσφαιρο και αφοσιώθηκα κατ’ αρχάς στην εκπαίδευση των παιδιών και νέων της εποχής εκείνης. Πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες, από πλευράς υλικοτεχνικής υποδομής. Τα τραυματισμένα ψυχολογικά προσφυγόπουλα ένιωσαν μέσα από την εκπαίδευση τους στο ποδόσφαιρο, μια όαση ευτυχίας, χαράς, ικανοποίησης, δημιουργίας, ελπίδας και οράματος.
Η κάθε προπόνηση αποτελούσε για τα παιδιά της προσφυγιάς μια ξεχωριστή ποιοτική ψυχαγωγία, έναν σταθμό άντλησης ψυχικών και πνευματικών βιωμάτων. Ένα εργαστήρι επούλωσης των πληγών του ξεριζωμού και της αβεβαιότητας. Πρέπει να τονίσω, ότι οι πρώτες πρώιμες μου εμπειρίες, ήταν συγκλονιστικές. Οι προκλήσεις και οι ευθύνες τεράστιες, όταν συνειδητοποιείς ότι ασχολείσαι με παιδιά και νέους, ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες, αβέβαιες και προκλητικές.
Η εμπειρία μου στην ποδοσφαιρική εκπαίδευση παιδιών και νέων, ήταν και για μένα ένα απέραντο σχολείο. Πρέπει δε να τονίσω ταπεινά, ότι η ενασχόληση μου με τα παιδιά και τους νέους, με βοήθησε αφάνταστα και στη μετέπειτα επαγγελματική, προπονητική μου σταδιοδρομία. Την εμπειρία, τις γνώσεις, τις παρατηρήσεις, τις εισηγήσεις και απόψεις μου αυτής της μοναδικής περιόδου, τις κατέγραψα πριν από πολλά χρόνια σε μια άτυπη μελέτη, την οποία ονόμασα «Οι ποδοσφαιρικές και αθλητικές ακαδημίες στην Κύπρο, ο ρόλος και η αποστολή τους, στη σύγχρονη κυπριακή κοινωνία».
Σ’ αυτή την παρέμβαση μου, πέραν των άλλων αναφέρω ότι οι ποδοσφαιρικές ακαδημίες αποτελούν το συμπλήρωμα της οικογένειας και του σχολείου και αποτελούν μαζί με όλο το αθλητικό οικοδόμημα από όπου και αν εξελίσσεται, ένα μοναδικό εργαλείο ανάπτυξης και βελτίωσης της προσωπικότητας των παιδιών και των νέων, ένα εργαλείο διαμόρφωσης, ισόρροπης ανάπτυξης της ψυχής, του πνεύματος και του σώματος.
Ένιωσα μεγάλη χαρά και ταυτόχρονα ικανοποίηση, όταν διάβασα τελευταία, ότι μια μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου στην Ουάσιγκτον στο Σέντ Λούις, αναφέρει ότι η ομαδική άσκηση πολεμά το στρες στα παιδιά. Επίσης, αναφέρει η μελέτη, ότι τα ομαδικά αθλήματα είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό. Ειλικρινά νιώθω υπέροχα, για τις διαχρονικές μου παρεμβάσεις για την εκπαίδευση των νέων στο ποδόσφαιρο και τις ευεργετικές ιδιότητές του. Μέσα από την ελκυστικότητα του ποδοσφαίρου, επιτυγχάνεται μια μοναδική εκπαιδευτική διαδικασία.
Ιδιαίτερα σ’ αυτές τις παράξενες, αβέβαιες, σκοτεινές και επικίνδυνες εποχές, στις εποχές της παγκοσμιοποίησης και της άκρατης τεχνολογίας, ο αθλητισμός προβάλλει ως ασπίδα προστασίας των παιδιών, των νέων και γενικά της κοινωνίας.
Το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός αποτελεί το ποιο ισχυρό αντιβιοτικό στις πάρα πολλές σύγχρονες ασθένειες που κυκλοφορούν γύρω μας και δηλητηριάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός, με βεβαιότητα αναφέρω ότι δημιουργούν καλύτερους ανθρώπους και καλύτερους πολίτες.
ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Ακαδημαϊκή γνώση και αθλητικές δραστηριότητες
Τα ευρήματα διαφόρων μελετών, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο αθλητισμός ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες είναι απαραίτητος και χρήσιμος. Τα παιδιά νιώθουν απέραντη ευτυχία, μπαίνοντας μέσα σ’ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου για να εκπαιδευτούν. Περιμένουν με αγωνία την ώρα και τη στιγμή να πάνε στην προπόνηση. Η κοινωνικοποίηση, είναι τεράστια πρόκληση. Το ποδοσφαιρικό παιδικό γήπεδο, αναδεικνύει ανθρώπους χαρούμενους, κοινωνικούς, ανοικτόμυαλους, με ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη, πειθαρχημένους με αυτοπεποίθηση και εσωτερική ομορφιά.
Ο συνδυασμός της ακαδημαϊκής γνώσης και της ενασχόλησης με τις αθλητικές δραστηριότητες, είναι μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία για τα παιδιά και τους νέους. Αποτελεί το καμίνι μέσα στο οποίο καίγονται όλες οι αρνητικές προδιαθέσεις των νέων. Είναι το μέσον για μια ισορροπημένη ποιοτική ανάπτυξη της προσωπικότητας τους. Επιβάλλεται η συστηματική ασχολία των παιδιών μας στον αθλητισμό. Αποτελεί πρώτιστη υποχρέωση της πολιτείας και κοινωνίας να ενθαρρύνει βοηθήσει και αναπτύξει υποδομές και αντιλήψεις για περισσότερη προώθηση της αθλητικής ιδέας για παιδιά και τους νέους.